Af en toe belt Tom zijn moeder, als de kinderen het lange nummer op de melder zien nemen ze niet op, taal barrière (geen zin in gedoe). Laatst was ik niet zo wijs, zonder te kijken nam ik op, he,jammer, dat klinkt niet aardig en het Amerikaans praten is goed om bij te houden, maar meestal heb ik niet zoveel zin in het.............how do you do,how are the kids, and the love you,s van iemand die ik niet ken. Tom belt natuurlijk en terecht braaf terug. Een beetje .........zuur ? of verslagen of iets zit hij aan tafel , nu moet ik natuurlijk vragen wat er aan de hand is. Een zus is ernstig ziek. Ernstig ziek hoeft geen vertaling en dus vraag ik belangstellend, "welke zus"? Tom denkt na,.......... de een na laatste,....................................... .....?????????????? , ik houd mijn gezicht keurig in de plooi, "ik bedoel, hoe heet ze ?" Goed, de naam ben ik alweer vergeten ( schande) maar Tom ook denk ik want ik heb er niets meer over gehoord.
Eigenlijk wil ik hard lachen, dat is vast niet gepast.
Ik lach dus zachtjes, diep van binnen, lachen is gezond, toch?
