Echt???

Vandaag was ik met Tess in de stad. De schoenen met lichtjes waren stuk,Tess heeft er toch zo,n zes weken plezier van gehad.Er ware lampjes stuk en dus pakt Tess de schoenen in de doos, bon erbij en we gaan haar geld terug halen. Op de vraag of ze naar andere schoenen wil kijken zegt Tess,"nee, ik koop wel nieuwe in de stad'. Wel eerlijk, heel eerlijk. Voor de schoenen zijn we geslaagd, twee paar zelfs!

Lopend in de stad luister ik andere mensen hun verhalen af, heerlijk, luid en duidelijk wordt er van alles gezegd. Een mevrouw, mijns inziens (nee, ik oordeel niet) niet erg hoog opgeleid, praat erg luid en in een aardig dialect. , wat zou ze te vertellen hebben?
K,he oek een boek kocht. Verrast kijk ik op, zooooo, een boek. Ik ga iets langzamer lopen, ik wordt heel nieuwsgierig, nog nieuwsgieriger. Dan komt het ...................................................
DE DONALD DUCK!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!  Gatver wat kan het leven toch grappig zijn.

Kattengrit

Mijn hoofd is op hol, ik kan geen reden bedenken, school, alle kids thuis.
Het maakt ook niet uit, mijn hersenen draaien overuren, het is niet eens zinvol.
Moet ik het RDW aanvechten over een onterechte boete, zal ik een laptop bestellen,
ik moet nog boeken bestellen en het huis poetsen. De auto door de carwash.
Ik wandel met de honden en maal rustig verder. Net als ik "rustig"koffie wil drinken komt Tess
uit bed. Haar ontplofte krullen vallen direct op. Het vragenvuur begint, gaan we naar de stad,de AH,
welke kindjes zijn er maandag op je werk, hoe gaat het met het konijntje, wat waren de buren luid en de hond blafte, ben je naar het park geweest, trouwens we hebben geen kattengrit gehaald voor de kooi van rocky. Eerst maar naar de Lidl, Stacy had bedacht te komen lunchen en dus waren er broodjes nodig. Tess komt mee, met ontplofte krullen. Gelukkig heeft Tess geen last van onrust in haar hoofd, gewoon to the point, broodjes en kattengrit. Terwijl we terug lopen maal ik verder, Tess praat gewoon verder, ik hoor alleen blablabla, Opeens bedenk ik dat ik het grit best zwaar vind, er gaat een lampje branden en ik kijk naar het gewicht op het pak, 10 kilo, wow, 10 kilo. Terwijl ik verder loop en sjouw bedenk ik dat 10 kilo best veel is, sinds de scheiding ben ik dat en nog ietsje afgevallen.Niks mis mee, ik kan het missen. De plaatjes in mijn hoofd voegen tien kilo grit toe aan mijn lijf. Dat geeft pas cellulitis, Ik lach en vind mijzelf weer erg grappig, In mijn hoofd hoor ik mijn moeder haar stem, bescheidenheid siert de mens, ik steek mijn tong uit, de therapeut zegt, kijk in de spiegel en zeg iedere dag dat je oké bent. Dan hoor ik Tess zeggen, "waarom steek jij je tong uit?",
op mijn antwoord, "dat was mijn andere ik", zegt Tess, "geeft niks", kijk, dat is de waarheid!!!
Omdat we toch al vrolijk zijn gaan we met zijn allen, inclusief honden door de carwash, met de radio op twintig!