Tranen van kerst

De laatste dag van 2019, weer een jaar voorbij.

Eerste kerstdag begon om 7:00uur, Tess was ziek.
Ze sliep al bij mij maar wilde liever naar huis.
Eenmaal thuis was ik ook al niet zo fit.
Lieve Labrador Boy kwam spelen, ik had mij er zoo op verheugd.
Lekker ontspannen wandelen.

De brunch ging niet door.
S middags hebben Stacy en ik nog gewandeld.
Helaas werd ook het koken en eten niets.

Kerst blijft lastig.
Ik heb kinderen en ben niet alleen.
Wel ben ik eenzaam, ook Stacy is eenzaam.
Samen hebben we het goed maar de tranen zijn er ook.
Eenzame tranen van kerst.

Tweede kerstdag begon beter.
Lieve Boy, Cora en Mila.
Zoveel liefde en warmte.
Heerlijk wandelen, mooi weer.

Toch nog lekker koken en eten.
Kerst is voorbij, stap een in de feestdagen.

Volgend jaar maar iets organiseren.
Dat moet ik toch kunnen.
Tranen en een lach met kerst.
Misschien wel omdat ik dan gewoon dronken ben!

Knagende ziel

Gister was mijn dag. Vandaag is het jou dag.
Mijn dag was een mooie dag, vriendinnen, kadootjes,berichtjes en gezellig uit eten.
Koffie en gebak,zittend aan mijn "grote" tafel. Ik voelde me geliefd.
Zoveel gelachen, gewoon plezier, plezier in het leven.

Vandaag denk ik aan jou. Verdriet dat je er niet bent.
Maar ook liefde voor je keuze, voor wie je was, voor wat je ons bracht.

Het blijft mij verwonderen hoe de pijn zich binnen dringt.
Het zeurende gevoel. Het zit niet in mijn hoofd.
Ook niet in mijn lijf. Het is iets knagende, ik ervaar het maar kan het niet
plaatsen. Het zit in je ziel, daarom zal het ook nooit verdwijnen denk ik.
Je ziel is wie je bent en blijft voor altijd wie je bent.

Ja, zo is het natuurlijk, simpel eigenlijk!