Mijn dag was een mooie dag, vriendinnen, kadootjes,berichtjes en gezellig uit eten.
Koffie en gebak,zittend aan mijn "grote" tafel. Ik voelde me geliefd.
Zoveel gelachen, gewoon plezier, plezier in het leven.
Vandaag denk ik aan jou. Verdriet dat je er niet bent.
Maar ook liefde voor je keuze, voor wie je was, voor wat je ons bracht.
Het blijft mij verwonderen hoe de pijn zich binnen dringt.
Het zeurende gevoel. Het zit niet in mijn hoofd.
Ook niet in mijn lijf. Het is iets knagende, ik ervaar het maar kan het niet
plaatsen. Het zit in je ziel, daarom zal het ook nooit verdwijnen denk ik.
Je ziel is wie je bent en blijft voor altijd wie je bent.
Ja, zo is het natuurlijk, simpel eigenlijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten