Tijd is een dingetje

Vandaag is mijn jongste kind 20 jaar geworden.
Verjaardagen blijven met "mixed emotions".
Ik wandel vroeg met de hond, even tijd voor mijzelf.
Als ik daarna op de stoel van mijn vader koffie drink
wordt ik geraakt door emotie.
Mijn ouders zulle er niet zin, weer niet.

Ik maak croissantjes. Neem nog meer koffie en bedenk hoe
dankbaar ik ben dat mijn zoon 20 geworden is.

Afgelopen week was ik met Tess op "vakantie", we waren
bij Emmen. Op de weg erheen rijden we langs Odoorn,
daar woonde een lotgenootje van Dylan, Daniel, mooie
lieve Daniel, ik denk nog vaak aan je.

We hadden de honden natuurlijk mee.
Wat ging het super!! Lieve Mila, voor het eerst
op vakantie.

Een chalet midden in de bossen. Ik had gehoopt op koud
knisperend weer. Dat was er niet maar het was mooi en koud
en nat.

Wandelen, winkelen en de dierentuin.
Genieten was het.
Het bed was wel wat klein klaagde Tess.
Daar had ze gelijk in.
Tess in de midden van het bed, knuffels rechts,
ik links. Ja, het bed was wel wat klein.

Vrijdag kwamen we weer thuis.
Dylan had keurig opgeruimd, de vaatwasser was gedraaid
en ook de wasmachine ging op volle toeren.
Nu nog leegruimen en was ophangen leren Dylan!
Offf, zou hij "gewoon", slimmer zijn dan ik?

Vandaag was een mooie dag, lieve vriendinnen maken
deze dag gezellig!!

Morgen weer een gewone werkdag, even bijkomen.
Nog even dan zijn de "feestdagen", er weer.
Wat gaat de tijd toch snel.