Langzaam loop ik de kamer binnen, ik ruik zijn geur.
Mijn hart knijpt samen, mijn hoofd is leeg, de kamer ook.
In de badkamer stinkt het naar riool, ik doe de kraan aan.
Geen tandenborstel of kam, geen gebit in een plastic bakje.
Tree voor tree, stap voor stap, langzaam loop ik naar beneden,
een kale trap, een leeg huis.
Ik neem koffie en ga zitten, op de grond, waar zijn stoel stond.
Ik doe mijn ogen dicht, nog een keer wil ik zien hoe het was,
ik wil het voelen, ruiken en beleven.
Langzaam rolt er een traan uit mijn oog, het zal nooit meer zo zijn.
Niet in dit huis.................of in een ander huis.
Ik zit muisstil, ik drink mijn koffie op.
Ik krijg een koude rilling.
Langzaam sta ik op.
Mijn dochter komt ook, samen doen we de laatste spullen in de auto.
Ik doe de deur dicht en draai hem op slot.
Dag huis!
Mijn hart huilt.
Het is klaar.
De klus was fysiek en emotioneel grens verleggend.
Ik heb veel geleerd.
Ik heb veel verloren
Nu moet ik verder.
Dat kan ik,
met mijn kids en vrienden.
Mijn ouders zijn nu weer samen,
Together in Heaven.
Ik weet het zeker.
Het is goed!
