Ik worstel nog steeds.
Ik ben op zoek, hoe,wat,waarom en hoe nu verder.
En dat terwijl het leven "gewoon"doorgaat.
Ik lijk steeds meer op mijn moeder, ik deel steeds meer met mijn vader.
Ik begrijp mijzelf niet, dat hoort toch niet op mijn leeftijd?
Dan ben je toch blij en gelukkig dat alle onzekere jaren voorbij zijn?
Heb je je leven op orde?
Misschien voel ik mij niet alleen jong in leeftijd maar is ook mijn
ontwikkeling gewoon "achter".
Ik ga op onderzoek!!!
Dat komt niet uit de lucht.
Ik ga in therapie.
JAAAAA therapie.
Hoe dat komt daar kom ik op terug, het begon al,,,,,,,,bijzonder?
Bij huisarts voor de verwijs brief.
"Ben je angstig"?
"Nee, ik heb niets om angst voor te hebben".
"Eet je goed"?
"Ja, heel goed".
"Ben je vermoeid"?
"Ja, soms wel".
"Dus eigenlijk ben je zorg moe"?
Ik kan de smile met verbaasde ogen niet vinden maar zo zag ik er
waarschijnlijk uit. HUH???
"Ja, dat zou je kunnen zeggen".
Ik ( huisarts) stuur een verwijsbrief naar Syneada.
Dat is mooi.
Terwijl ik op zoek ben naar de deurkruk zegt de huisarts nog,
"sterkte, en mocht ik iets kunnen doen"
Verbaasd draai ik mij om, "wat zou u doen dan"?
"Uh, stammelt het mensje nog.
Ach, ze kan er ook niets aan doen.
Thuis bel ik Syneada.
Ze hebben de brief net ontvangen.
Toch mooi, digitalisering.
We kunnen u een nieuwe therapievorm aanbieden!!!
"Oh, en dat houd in"
"U kunt online een agenda bijhouden en een dagboek over hoe u zich voelt".
"Oh, geen face to face contact"?
"ja, ook wel, u kunt face-timen met de behandelaar".
( ik val van mijn stoel)
"Dus, als ik in de groene ster op zoek ben naar een mooie boom kan ik daarover
face-timen met mijn behandelaar"?
"Laat maar".
We besluiten dat ik toch beter gewoon op bezoek kan komen.
Ik klim weer op mijn stoel.
Er is toch iets mis met mijn ontwikkeling!
Ik ga op zoek!!!
Het moet niet gekker worden.
