Vandaag ben ik jarig!

Vanmorgen voelde ik het meteen,verdriet! Ik ben jarig,dan hoor je blij te zijn!!
Nadat ik Dylan naar school had gebracht ben ik even bij Dennis en mijn Moeder geweest,het grafsteentje was "netjes"gemaakt,weg was de roos en vergeet me nietjes,dat is niet erg,Tess wil graag een iniminie kerst boompje brengen en dat gaan we volgende week doen.
Ik heb lekkere vlaaien gehaald bij de Hema want natuurlijk was ik door tijd gebrek vergeten taart te bestellen.Om half tien kwamen de buurvrouwen koffie drinken,ik werd lekker verwend en het gevoel knapte snel op! Tess moest naar de longfunctie test,deze is gelukt,nu wachten op de uitslag.
We hebben nog even Sinterklaas cadeautjes gehaald voor op school.Vervolgens kwam de volgende visite,het was een gezellige dag.Tess werd nog op gehaald door janny
Nu ben ik toch weer verdrietig,mijn eerste verjaardag zonder mijn moeder.Ik troost mijzelf door te denken,verleden jaar was ze er nog maar toch ook niet.Het helpt niets ik ben gewoon verdrietig.
Ik denk dat ik er maar aan toe geef,eigenlijk heb ik ook geen keuze,mijn emoties leiden een eigen leven.
Morgen weer naar school,nu ga ik verdrietig zijn om mijn moeder die ik mis en gelukkig omdat ik jarig ben en veel lieve mensen die aan mij denken!

Keulen

Daar gingen we dan vrijdag ochtend,eerst even Dylan afzetten bij school,de auto hebben we bij het kanaal geparkeerd,kont bijna op de weg,sommige mensen hebben een trauma voor water (en vuur),dat was ook wel weer handig voor mijn vader die de auto op zou halen,hij kon hem op afstand zien!
Om kwart voor negen kwam de trein voorrijden,Inge had keurig een lijstje gemaakt waar,welk tijdstip en op welk spoor we over moesten stappen,hapje,snapje en overal een wc (voor Inge) in de buurt.
In de trein naar Duitsland moesten we al even bijspringen,twee oudjes konden hun stoel niet vinden,gelukkig kon Inge helpen,de oudjes waren enigszins eigenwijs en na vijf minuten gaf Inge het op en hebben we gierend het tafereel bekeken na een twintig minuten zaten de oudjes te plek!De file van wachtenden was onderhand drie coupe,s! De conducteur was een man,ws een Duitser,luid las hij onze ticket voor waarop voorgedrukt stond dat we naar de kerstmarkt gingen,met het schaamrood van borsten tot haargrens heb ik maar luid geroepen dat hij de verrassing verknald had,gelukkig kan Inge wel wat hebben.De rest van de reis zijn we geloof ik redelijk rustig door gekomen.Aan gekomen in Keulen hebben we eerst om de ondergrondse gezocht,best lastig met al die Duitsers die hun stad niet kennen,ondergrondse??? nooit van gehoord!!!!
In Keulen gaat het ding ook boven de grond en heet het U baan.Gelukkig zijn wij samen best pienter en na een uurtje hadden we ons hotel gevonden.We hebben onze bagage achtergelaten en zijn terug gegaan naar de stad om historie,kunst,cultuur en kerstmarkten te bezoeken.Met verbazing signaleerde Inge dat het in Keulen om vier uur donker is,gelukkig werd het om tien over vier weer licht toen we weer boven de grond kwamen met de U baan!! Keulen is een ware belevenis!! Ik heb ervan genoten,ik heb in tijden niet meer zo gelachen,
eten in het hard rock café,koffie bij star buck,Duitsers rammen op de kerstmarkt,lekker naar de wc in een museum dat we niet bezocht hebben (alleen de wc,schoon en gratis) een lift gekregen van een Duitser(de enige aardige)omdat er geen bus meer reed, die vervolgens wilde weten op welke verdieping we sliepen (heel hoog zei Inge slim.) De euro die toch echt niet in de gleuf wilde (lukt meestal niet bij de uitgang).
En toen uiteindelijk de conducteur ons naar het verkeerde perron stuurde hebben we toch lekker de trein gehaald,haha,wat nou mutsen!? Wij zijn hartstikkene slim voor onze leeftijd!! Vast wel een paar punten boven gemiddeld!! Keulen heeft geen informatie gids,die krijgen ze ook niet,teveel min punten maar wil je plezier dan zou ik zeker zeggen, DOEN!

Nagedacht.

Het hulpverlening verhaal heeft me wel bezig gehouden,de volgende ochtend moest ik er eigenlijk wel om lachen,als een stel guppen met zuurstof gebrek zaten we in de stoel,hebben jullie ook een folder met wat jullie bieden vroeg Inge nog.Nog erger dan twee demente bejaarden!!!
Eigenlijk weet ik best wat ik wil,ik wil handvaten,heb ik meer medicijnen nodig? Wat zijn dan de consequenties,zou ik weer volledig kunnen werken,wanneer weet je welke kant het uit gaat?
Hoe verwerk ik mijn schuld gevoel? Ik had aan gegeven dat ik niet met mijn emoties overweg kan,wat ik bedoel is.......

Mijn kleine ventje werd ziek,na een lang traject stopt de trein,ineens ga je zelf verder,we pakken ons leven weer op en alles is weer "gewoon".Welkom in een wereld die na kanker heet.Mijn kleine ventje van toen is nu een stoere redelijk grote vent,het gaat geweldig met hem,jammer dat hij soms niet bij de trap op kan,halve dagen naar school gaat,pijn in benen en lijf heeft,zijn lijf niet doet wat zijn hoofd wil.Ik moet zeggen het went,hij leert steeds beter zijn grenzen bewaken en ook zijn moeder leert steeds beter naar hem te luisteren.Heel verstandig denk en zeg ik,hij moet het ermee doen,hij moet ermee leren omgaan.Daar ligt het zeer,ik moet er ook mee om leren gaan,ik zijn moeder,die ooit heeft gedacht dit jongetje te kunnen beschermen tegen het kwaad van de wereld.Als hij s,avonds in bed ligt en het gaat niet zo lekker en  hij kijkt mij aan,dan zie ik zijn pijn,ik heb geen woorden van troost,het is oké,we delen dezelfde gedachten en toch doet het nog steeds pijn.

Ik hoor regelmatig complimenten over het begeleiden van mijn moeder tijdens haar ziekte.
Vaak heb ik gedacht,ga toch mam,ga! Niet eens om het lijden van mijn moeder te verzachten maar omdat ik het zelf niet meer aan kon.Ik kon niet meer aanzien dat ze wilde blijven leven maar eigenlijk onbereikbaar was,ik kon haar niet bereiken,niet met haar praten en dat deed pijn.Nu ik terug kijk was het goed,mijn moeder deed het op haar manier,ik heb daar respect voor maar moet wel mijn eigen emoties nog een plek geven.

Ik kies voor de dingen waar ik van houd,kinderen,mijn eigen,die waar ik mee werk en mee in aanraking kom,zij tonen ons de wereld,ze geven liefde.School,genieten van het leer proces,mede cursisten,ze openen mijn ogen en laten mij lachen.mijn vriendinnen,die geen besef hebben van de onschatbare waarde die ze vertegenwoordigen.Reizen en fotograferen, ik ga mij er lekker op storten,leven kost energie en levert nog meer op! Mijn moeder zou zeggen,"Sandra?,die doet toch wat ze zelf wil!!".

Bergman kliniek

Lang leve de hulpverlening!!!  Vandaag mocht ik mij weer melden,Inge ging mee ter geestelijke ondersteuning. Met klapperende oren gingen we een uur later weer naar huis.
Ook de therapeut had versterking van een systeem therapeut,ik wist niet dat er met mijn systeem iets niet deugde,ik dacht meer aan tussen de oren.Eerst werd mijn verhaal even voorgelezen,indrukwekkend maar de interpretatie was wonderlijk te noemen.Ik kon wel naar de kliniek,het klonk mij in de oren als Bergman kliniek,nou een make over kan geen kwaad,een ooglid lift,rimpel strak trekking,botox in lipspleten en misschien kan er ook iets aan mijn grijze haar en overgewicht gedaan worden? Maar volgens Inge was het een andere kliniek,mits ik een eigen kamer all incluis krijg,is het misschien ook oké.Helaas zit er geen huishoudelijke hulp,maatschappelijk werk,interieur stylist,opvoedkundige,kok,en financieel adviseur in het pakket (te laag verzekerd) Mijn verwachting van de hulpverlening werd bevestigd,wat kunnen wij voor u doen was de vraag.HULPVERLENEN???????!!!!!!!! Helaas wisten de hulpverleners even niet welke hulp ze ook alweer verlenen,ik weet niet welke hulp ze bieden en dus kwamen we niets verder.Intensieve hulpverlening zou wel eens  instorten kunnen veroorzaken,dat zou toch jammer zijn .Niet intensieve hulpverlening kon wel eens dingen loswroeten die we liever niet willen (we,wie is we?)
Gelukkig krijg ik bedenk tijd,helaas weet ik niet wat ik dan moet bedenken.Het leek de hulpverleners goed om alles in de ijskast te zetten,want ook leuke dingen kosten energie,nou heb ik daar wel wat van maar dat hebben ze even gemist.Wat ik dan nog wel moet doen was niet duidelijk.5 december mag ik terug komen dan krijg ik vast een surprise.Misschien de bergman kliniek,misschien ook niet.Dan neem ik gewoon een extra pilletje citalopram!!! Vrijdag gaan Inge en ik naar Keulen,het kost wat energie maar levert ook veel plezier op!! Moeten hulpverleners ook eens doen.

We houden vol!

Al vanaf eeuwig,(nou ja sinds we kinderen hebben) denk bij een goede periode vasthouden! Nu onderhand (17 jaar later) weet ik dat het zo niet werkt.Nu denk ik dus genieten!
En dat doe ik dus maar.Een prima weekend,Stacy past op een huis (heerlijk,huizen zeuren niet) Tess ging op zaterdag naar ut&thus,Sinterklaas kwam aan (en nu geloofd Tess dus weer)en ze had haar playmobiel huis mee,ze heeft een geweldige dag gehad en dat is ook logisch want daar heeft ze vriendinnen,deze meiden zijn van dezelfde "soort"en snappen elkaar zonder woorden.S,avonds heb ik haar naar het zwembad gebracht waar ze gingen zwemmen met soort genoten.(als wij zwemmen zit Tess in een handdoek gewikkeld op de kant) Dylan heeft ondertussen geëxperimenteerd met bakpoeder en azijn,onze oprit is nu dus wit.De buurman kwam klagen over geluidsoverlast,onze slimmerd heeft even gekeken in het wetboek en hij heeft geen probleem,hij overschrijd namelijk de toegestane decibellen niet en maakt geen lawaai na tien uur!Wat een genot zo,n kind!En ik? Ik weet niet zo goed meer wat ik gedaan heb,beetje poetsen,naar de stad,leuk gezellig plezier hebben bij vrienden/collega,s van vroeger,naar Dylan zijn ijshockey wedstrijd en een beetje dingen voor school doen,niets mis mee dus.Eigenlijk wil mijn ikkje nu zeggen,vasthouden!maar dat probeer ik heel ver weg te stoppen,dus voor nu denk ik,GENIETEN!!!!

360

Gister was een drukke hecktische dag,Dylan vierde zijn verjaardag maar eerst moest iedereen,ik dus ook naar school.Op weg naar school was ik alweer met mn gedachten héél ergens anders,vraag niet waar want zelfs dat weet ik niet meer,de consequentie was dat ik bijna op mijn voorganger knalde,ik moest zo hard remmen dat mijn hersenen bijna uit mijn neusgaten kwamen! Wel was ik direct weer bij de "les".
Het is vertraagde week op school,dat betekend een week van toetsen en afronden.Na de reken toets ging ik naar huis. (ik denk,ga ervan uit dat ik het nivo gehaald heb) Daar kon het feest beginnen!!
Helaas kan ik niet zo snel switchen,de turbo stond nog aan en het gevolg was dat ik met niemand heb gepraat en alleen maar rond gerend (ws zinloos) Dylan heeft genoten,het was zijn verjaardag,dus dat was mooi! Vandaag had ik mondeling engels,het was geweldig! mijn grootste zorg was mijn Amerikaanse accent maar de lerares vond het prachtig en ik heb het nivo ruim gehaald.Ik heb Dylan die deze week nog halve dagen naar school gaat opgehaald en we zijn naar game mania gegaan,hij moest tenslotte wel direct zijn verjaardag centjes uitgeven!! Dat is gelukt!! Een heerlijke rustige middag wachtte op mij en deze heb ik benut!! Ik heb niets gedaan en dat is héél knap en ik ben er trots op.Mijn vader kwam en we hebben lekker pizza gegeten,Dylan zijn verjaardag maal.Nu ligt iedereen op bed en geniet ik even na van deze dag.

Alles in de hand

Dat heb ik dus niet,niks niet in de hand,daar is niks mee aan de hand maar dat vind ik juist heeel erg lastig.
Van het niet in de hand hebben krijg ik onrust.Ik weet heus wel dat het eigenlijk niets uitmaakt,maar toch.
Het is november,donderdag is Dylan jarig,morgen gaan we het vieren dus moet er....taart besteld worden,mensen uitgenodigd,cadeautjes gekocht,versieren,boodschappen,hapjes en drankjes etc etc etc,
Tess moest voor de longfunctie test die niet doorging,ik ben bezig met de ouderavond op het werk,toetsweek op school en ik leg de lat te hoog (heel heel dom!) Want ik weet best dat het allemaal goed komt,kadootjes liggen klaar,Dylan heeft versierd,taart is besteld,betaald en  word opgehaald door Inge,Stacy is op tijd thuis en maakt hapjes met Anja,ik ga naar de rekentoets naar huis,voor de ouderavond is bijna alles geregeld en we eten gewoon patat en pizza,hoe moeilijk kan het zijn??????
Als alles (bijna alles) achter de rug is ga ik mijn school carriere weer oppakken,ik ben nog steeds op schema,dus eigenlijk ben ik gewoon een muts. (die kun je met dit weer wel gebruiken)
Heb ik het dan toch in de hand??

Stoer,pijnlijk,en toch oké.

Gister was een leuke dag,Dylan scoorde zijn eerste ijshockey doelpunt!! Natuurlijk is dat als moeder ook leuk,MIJN ZOON!!  Maar ik vond het zo mooi voor hem,hij heeft het moeilijk,zijn lijf wil niet wat hij wil,hij gaat halve dagen naar school (niet dat hij dat erg vind) hij heeft pijntjes is schor en moe.Maar ijshockey dat is zijn passie,thuis oefent hij met schieten tegen een doos (daar ben ik niet blij mee,in mijn kamer) het loont!!!
Pake en Inge waren erbij,Pake belde vanavond nog en vertelde hoe hij het had ervaren,hij is zo trots op zijn kleinzoon! (dat zegt hij niet maar hoor ik).Vandaag begon lekker,ik had Tom aan het poetswerk boven en ik deed beneden,tegen twaalf uur had ik het zweet los en genoeg van het poetsen,lekker aan de soep was mijn gedachte (soep met mega ballen door Dylan gemaakt) De soep ging waar ik het niet wilde hebben,de ballen vlogen in het rond en ik zat met rode benen en buik.Vervolgens stoote ik keihard mijn hoofd tegen een kastje wat er al tien jaar hangt.Ik denk dat je dan terug naar bed moet om verder risico te vermijden,helaas was dat niet mogelijk,Tess moest nog van de boerderij.Als een wonder zijn we heelhuids terug gekomen!!!
Nog even een leuke,Mijn moeder heeft ooit hun antwoord apparaat ingesproken,we hebben dat erop gelaten omdat mijn vader,de kinderen en ik genieten van het horen van haar stem.Door werkzaam heden van upc was alles verloren.De vriendin van mijn moeder heeft vervolgens opnieuw ingesproken,ik heb het gehoord toen ik belde,MAAR vanavond was mijn moeder "online"!!!! Wie houd wie voor de gek???
Echt leuk!!!!

Sinterklaas,kerst & Sterretjes.

Pittig dagke!! Vanochtend even naar het werk,ik moet uren maken voor stage,omdat ik deels het foto project van collega Juul over ga nemen gingen we "even"over al de ins en outs.Lastig hoor op zo,n werk computer en ook zeer tijdrovend.Vervolgen zou ik met mijn vader naar de camping,de geiser moest nog verwijderd worden en anti vries in de water gaten.Mn vader belde,niet met de vraag waar ik bleef maar of ik wist dat mijn zoon huilend bij school stond,POTVER!!!! Zijn grote zus zou met hem met de bus naar huis,helaas,ze had gesprek en niet even gebeld (hij kon toch wel even wachten???) Als een speer dus naar school,de bus is voorlopig van de baan.Het eerste uur was al verloren,toen naar de camping,natuurlijk wel eerst even kibbeling eten,je kunt jezelf tenslotte niet alles ontzeggen.Daarna  weer terug want Tess moet naar de logeer boerderij.Ondertussen even met Pa overleggen,Sinterklaas waren we al over uit,we gaan uit eten,Kerst,ander verhaal,mijn gehuurde huisje is geen optie,NEE,hij gaat niet mee,NEE,hij "viert géén Kerst,NEE,als we thuis blijven komt hij toch ook niet! Goed,die klap was raak!! Ook was ik boos,ik hoef toch niet overal de prijs voor te betalen?? Ik was verdrietig en opstandig,wij gaan WEL!!! PUNT! Ieder heeft recht op zijn eigen keuze,mijn verdriet en gemis is óók enorm!Succes!!
Thuis snel Tess haar koffer in gepakt,gelukkig was ze er klaar voor,relaxed.Op mijn verhaal dat Pake met kerst niet mee zou gaan vroeg Dylan,"mama,moest je huilen?" Lieve dappere stoere vent,ik hou zoveel van je!! Wat ben je slim en gevoelig.Ja,ik moest huilen.Snel op weg om Tess naar de boerderij te brengen,op de terugweg naar de ijshal om Dylan weer op te halen.Ik had nog tijd voor snert,lekker! Ondertussen zie ik sterretjes maar daar wil ik nog even niet aan denken want na de verjaardag van Dylan,donderdag,begint hij er mee,vuurwerk!!!

Vandaag waren Tess en Dylan thuis,Tess haar longfunctie test ging niet door,je kunt een autist dan dus niet meer naar school sturen,hoe onduidelijk kan men zijn? Dylan zijn lijf deed niet meer wat hij wilde,wilde hij vooruit dan gingen er één been mee maar de andere niet,ook zag de wereld niet meer helemaal of eigenlijk,hij zag alles dubbel.Dan kun je dus niet naar school want dan heb je ook dubbel werk!
S,ochtends vind ik dat wel genieten omdat ik dus ook niet vroeg op hoef.Tegen tienen was Tess wakker,ze wilde nog graag naar de stad en omdat ik toch ook nog van alles moest gingen we dat maar doen.Nou duurde het wel even voordat Tess gedoucht,poetst en gekleed is maar even na elven konden we los.Ook dit was allemaal nog gelukt.Hierna werd mijn geduld snel minder maar daar kunnen die kinderen natuurlijk niets aan doen. Tess ging om drie uur naar Ut&Thus,het logeerhuis,ook dit ging niet zonder slag of stoot,gelukkig is het weer gelukt.Snel nog een paar uurtjes bikkelen op mijn huiswerk,volgende week toetsen en toetsen enzo!
Ik ga er nog steeds vanuit dat het goed komt.
Ik moet nu maar naar bed anders wil mijn lijf ook niet meer,zie ik alles dubbel en moet voor de longfunktie test,maar daar heb ik geen tijd voor!!

Dit is het!

 Zo voelt het!! 

Lesvos

Wat was het dal weer diep,en toch klom ik ook zó weer omhoog.Ik zou nieuwe "pillen"bestellen,opzoek naar het doosje ontdekte ik dat er nog waren,dus maar snel weer begonnen.En alles veranderde!!
Vrijdag kreeg ik de foto,s van mijn moeder haar computer,al dagen ben ik ze aan het bekijken,ik geniet er echt van! Mooie herinneringen!
Vandaag ging ik met mn vader naar Tante Marian,ze was jarig,een goede dag,fijne mensen,het is ook fijn om met mijn vader onderweg te zijn,wij hoeven niet te praten.
Vanavond gingen Stacy en ik naar Aller Heiligen,het was zo bijzonder!! Prachtig verlicht,mooie muziek,tranen,herinneringen,gedachten,fijn om met Stacy te delen.Mam,we missen je zo,maar wat zijn we dankbaar dat jij in ons leven was!!
Bij de foto,s van Lesvos zag ik iets wat ik met verbazing bekeek,mijn moeder heeft mij tijdens haar ziekte een foto gestuurd,er stond geen text bij,ik wist zonder woorden waarom ze deze foto had gestuurd,hij moest op haar kist.Kijkend naar de foto,s van Lesvos zag ik een foto die ik direct herkende!! Bijzonder,hij is gemaakt (door mij) op het hoogste punt van lesvos,een prachtige dag,een prachtig moment en nu een prachtige herinnering,on top of the world!Wat een prachtig uitzicht,Mam,nu kijk jij vanaf de andere kant!

Prima dagje.

Wat is het snel weer laat! Een prima dag vandaag,ik had mijn presentatie op school,ik zag er niet tegen op maar hoopte op het uitblijven van hoestbuien en dat mijn stem wat in het gareel zou blijven,nou dat is gelukt!
Inge had de powerpoint drie keer op mijn stickje gezet en mijn lieve klasgenootjes hebben geholpen met het opstarten,HAHA,het was helemaal geweldig! Tesske is weer thuis,ze had het leuk gehad,dat is fijn.
Mijn dappere vader heeft spijkers met koppen geslagen,hij heeft mn broer gebeld en gezegd wat hij vond,goed voor hem!! Nu komt het goed,in zoverre dat Peter naar Marlis gaat,we blijven positief!
Nu ga ik slapen,ik ken weer een familie geheim,mn vader blijft me verbazen,dit is er één met een lach.

Klojo

Kan het zijn dat er binnen een gezin één de socio genen krijgt en de ander de klojo genen?
Ik denk dat het de waarheid is,ik weet het zeker.
Mijn broer heeft de meest bijzondere vriendin die er bestaat,deze meid verdient een lintje!
Altijd klaar staan voor iemand met hersenletsel,die zijn eigen leven leeft,hem halen en brengen,met hem praten en steunen,lief,positief,mijn broer komt als het hem zint en gaat weer als hij dat wil.
Zij reist voor hem honderdenden kilometers,ze werkt zich een slag in de rondte.
Nu heeft ze hem nodig,en hij,hij geeft niet thuis,zoveel te doen.Hij verdiend een klap met een honkbal knuppel.Hij heeft geen idee van het verdriet wat hij zaait,niet alleen bij zijn vriendin maar ook bij zijn vader.
En ik wil het naast mij neer leggen,ik wil zijn vriendin steunen EN mijn vadertje.Wat een maffe wereld,met maffe mensen,heel veel leuke lieve bijzondere maar ook mensen die niet weten OF niet willen weten.
Excuses kunnen we altijd wel verzinnen,ik denk dat je dat niet altijd moet willen.
Ik wil alleen (heel luid) zeggen PETER HAAL JE KOP UIT HET ZAND!!!!!!! Maar of hij het hoort???