Vandaag was het zover, een dag waar ik vanaf de scheiding al naar uitkijk. De Notaris en de finale van de scheiding, nu is alles financieel geregeld en heb ik geen verplichting meer wat betreft het huis.
Het was oké, no stress!! Na het tekenen kan ik weer naar huis, god wat was ik verdrietig, nee het was niet de ontlading van nu is "alles", geregeld, het was de pijn van het definitieve afscheid van het huis van mijn ouders, het huis van mijn kinderen, mijn huis, het huis waar ik gelukkig ben geweest en mijn kinderen heb groot gebracht. Het huis wat nu van mijn ex-genoot is, Hij die ik bescherm tegen de wereld, omdat ik loyaal hoog in het vaandel heb staan, ik kan er niet over heen stappen, mijn verstand schreeuwt om de waarheid om wraak maar mijn ziel zegt iets anders, het wordt er voor niemand beter van.Iedereen die het moet weten kent de waarheid, meer is niet nodig.
De liefde voor mijn kinderen leid de weg, vrienden die steunen, mijn nieuwe plekje sport en vertrouwen. Ooit kijk ik terug en weet ik, het is goed, het was goed. Nu huil ik nog wat tranen, tranen van er eens was, minder gaat het niet worden, anders wel.
Ik ga sporten en drink koffie met mijn vader, morgen is er weer een nieuwe dag en ik weet dat alles er dan weer anders uitziet. Mooier veel mooier!!
