Tess praat thuis niet veel over mede bewoners van boerderij kleurrijk, waar Tess door de week woont.
Eens heb ik opgevangen dat Tess Martijn aardig vind, op mijn, waarom, kreeg ik gewoon het antwoord daarom. Vandaag had ik even kort overleg met Tess haar persoonlijk begeleider, eindelijk ontdekte ik het waarom. Tess & Martijn worden beiden door deze PB-er begeleid ! Nou als dat geen goede reden is. Was alles maar zo eenvoudig!!
Martijn is een beetje zwaar en moet dus minder eten, Tess is niet zwaar en moet dus meer eten.
Martijn krijgt drie boterhammen mee en Tess ook. Terwijl ze zitten te eten schuift Tess twee boterhammen naar Martijn. Als alle boterhammen op zijn gaat ieder weer aan het werk.
De leiding is erg trots op zowel Martijn als Tess, de een eet minder de ander meer.
Dat kan natuurlijk niet goed blijven gaan!!! De leiding overlegd met elkaar of wat ze gezien hebben nou echt waar is, dat kan toch bijna niet?
Als de PB,- er bij Martijn checkt geeft hij direct toe, maar.........waarom kijk je niet boos ? vraagt Martijn toch nog even. De PB,-er geeft ook toe, het is eigenlijk zó grappig.
Als ik dit navraag bij Tess kijkt ze verrast op, oh.... Martijn had nog honger en ik niet meer, nou dan zal ik het niet meer doen.
Maar..........waarom lach je dan????
Tess, zoveel mensen hebben plezier van twee boterhammen!!
Jij omdat je ze niet opeet.
Martijn omdat hij ze wel opat.
Alle leiding, en nu ik !!! Hoe leuk is dat!!!
Was alles maar zo eenvoudig!
vrijdag 26 september 2014
vrijdag 12 september 2014
De fiets
Soms fiets ik, als het mooi weer is en bijna windstil.
Ik vind fietsen fijn, mooi relaxt naar het werk, de stilte, de damp die omhoog komt uit het water,
de vogels die al wakker zijn en hun stembanden oefenen, de koeien en de schapen in de wei.
Ik betrap mijzelf er zelfs wel eens op dat ik groet, dag koe, hallo eend, fijne dag paard, gelukkig fiets ik alleen en heel vroeg, als ik een tegen fietser tref houd ik snel mijn mond, wat zou die wel of niet denken.
Dit klinkt alsof ik geregeld fiets en kijk dat is dus niet zo. Hier in het noorden waait het namelijk bijna altijd, óók s,morgens vroeg.
Steeds vaker, als ik in de auto weer onderweg was, zag ik vriendinnen op de fiets, ze zwaaien vrolijk en trappen rustig verder, óók als het waait.
Je snapt het, elektrisch fietsen, dat is toch niet fietsen!
Toen kocht Tess een nieuwe fiets, natuurlijk, een elektrische ! Tess is namelijk wel een beetje lui.
Mijn nieuwsgierigheid won van mijn antipathie en ik stapte op Tess haar fiets.
Daar ging een wereld voor mij open!
Nu fiets ik vaker, veel vaker, ik ga naar mijn werk en geniet van de vogels en de eenden en de koeien, ik groet, niet alleen de dieren maar ook mede fietsers, je ziet ze gaan en komen, elektrisch, fier rechtop met of zonder tegenwind, tevreden wordt er gegroet en geknikt, jij ook op de fiets? Wat gaat het fijn hé? Last van de wind? Nee, echt niet! Een triest knikje naar de "echte"fietser, ach wat sneu, moet jij zo had trappen? Zweet op e kop? Ik voel met je mee hoor, zet em op hé, succes!
60 plussers, wát, vandaag zag ik 80 plussers, 25 kilometer per uur, fier rechtop.
Heerlijk dat fietsen, zouden we vaker moeten doen!
Ik vind fietsen fijn, mooi relaxt naar het werk, de stilte, de damp die omhoog komt uit het water,
de vogels die al wakker zijn en hun stembanden oefenen, de koeien en de schapen in de wei.
Ik betrap mijzelf er zelfs wel eens op dat ik groet, dag koe, hallo eend, fijne dag paard, gelukkig fiets ik alleen en heel vroeg, als ik een tegen fietser tref houd ik snel mijn mond, wat zou die wel of niet denken.
Dit klinkt alsof ik geregeld fiets en kijk dat is dus niet zo. Hier in het noorden waait het namelijk bijna altijd, óók s,morgens vroeg.
Steeds vaker, als ik in de auto weer onderweg was, zag ik vriendinnen op de fiets, ze zwaaien vrolijk en trappen rustig verder, óók als het waait.
Je snapt het, elektrisch fietsen, dat is toch niet fietsen!
Toen kocht Tess een nieuwe fiets, natuurlijk, een elektrische ! Tess is namelijk wel een beetje lui.
Mijn nieuwsgierigheid won van mijn antipathie en ik stapte op Tess haar fiets.
Daar ging een wereld voor mij open!
Nu fiets ik vaker, veel vaker, ik ga naar mijn werk en geniet van de vogels en de eenden en de koeien, ik groet, niet alleen de dieren maar ook mede fietsers, je ziet ze gaan en komen, elektrisch, fier rechtop met of zonder tegenwind, tevreden wordt er gegroet en geknikt, jij ook op de fiets? Wat gaat het fijn hé? Last van de wind? Nee, echt niet! Een triest knikje naar de "echte"fietser, ach wat sneu, moet jij zo had trappen? Zweet op e kop? Ik voel met je mee hoor, zet em op hé, succes!
60 plussers, wát, vandaag zag ik 80 plussers, 25 kilometer per uur, fier rechtop.
Heerlijk dat fietsen, zouden we vaker moeten doen!
zondag 7 september 2014
Stille tranen
Gister werd Tess geopereerd, haar verstandskiezen werden onder narcose getrokken.
Tess was goed voorbereid, zowel door de anesthesist als door de tandarts die de taak ging verrichten,
natuurlijk hebben Tess en ik ook veel gepraat over hoe de dag zou kunnen lopen, dat alles lang duurt, dat ze niet mocht eten en hoe alles eruit zou zien.
Tess had goed geslapen en zo gingen we redelijk ontspannen op weg. Tess haar buik had wel een beetje honger maar gelukkig gaf dat geen problemen. Op tijd arriveerde we op afdeling C, de dagopname.
Tess kreeg een kastje en een bed toegewezen en het wachten kon beginnen. Na een uurtje was er het opname gesprek.Ja, Tess wist wat er ging gebeuren en nee, er waren geen bijzonderheden. Nu wachten op het telefoontje uit de operatie kamer. Helaas geen koffie maar Tess mocht ook niets dus was ik solidair, Kijkend naar de nootjes in mijn tas zei Tess, "eet maar op hoor, die lust ik toch niet".
Heerlijk zo,n Tesske! eindelijk was het zover, Tess mocht zich omkleden en zo gingen we met Tess als patiënt over de gang, het werd al een beetje spannend maar Tess kon nog best een grapje maken.
Op de pre operatie kamer zou het infuus geprikt worden, helaas was men de emla zalf vergeten, hier had het fout kunnen gaan maar stoer liet Tess zich prikken zonder zalf. Een maal op de operatiekamer werd alles wel veel, te veel, koud, veel mensen, lampen en heel veel spullen. Tess werd lekker onder een warme deken gelegd, nogmaals werd er uitgelegd wat er zou gaan gebeuren, Tess haar lieve tandarts nam de tijd, ze ging dromen over dolfijnen, langzaam rolt er een traan over haar wang.
Tess slaapt. Snel ga ik koffie halen en een broodje, nu wachten op een telefoontje van de uitslaap kamer. Als het telefoontje komt zit ik al in de wachtkamer van de uitslaapkamer. Tess wordt al een beetje wakker, dikke stille tranen, Tess haar tranen en mijn tranen. Tess heeft pijn, gelukkig krijgt ze snel pijnstillers, ze wordt een beetje rustiger. Het is achter de rug, ik praat zachtjes en wrijf over Tess haar arm, dapper kind, wat hou ik van je. Tess is misselijk van het ingeslikte bloed, het duurt lang voordat ze terug mag naar de zaal. Ook daar blijft Tess misselijk, ze slaapt huilt en spuugt, wat een ellende. Voor mij duurt de middag lang, de één na de ander mag naar huis. Tess krijgt zofran tegen de misselijkheid, ze krijgt gelijk jeukende uitslag, er wordt gebeld en overlegd, gelukkig wordt het niet erger. Opeens zegt Tess, "ik wil naar huis", gelukkig, ik wil ook naar huis, ik wil Tess op de bank ik wil koffie !! Dat naar huis duurt nog lang, infuus verwijderen, overeind zitten, weer spugen, uiteindelijk gaan we, op de afdeling zijn de meeste lichten gedoofd. Ook onderweg is Tess nog misselijk, pas thuis knapt het op.
Ik ben kapot, wat een lange intense dag, wat een emotie, ik ben zo trots op mijn Tess, lieve stoere Tess, van heel dichtbij zag ik haar Lijden, onbegrip en eenzaamheid, ik was erbij, hield haar vast, veegde haar tranen weg en stond met lege handen, ik kon niet geven wat mijn kind nodig had, ik begreep niet wat ze nodig had. Haar stille tranen snijden door mijn ziel.
Het herstellen kan beginnen!
Tess was goed voorbereid, zowel door de anesthesist als door de tandarts die de taak ging verrichten,
natuurlijk hebben Tess en ik ook veel gepraat over hoe de dag zou kunnen lopen, dat alles lang duurt, dat ze niet mocht eten en hoe alles eruit zou zien.
Tess had goed geslapen en zo gingen we redelijk ontspannen op weg. Tess haar buik had wel een beetje honger maar gelukkig gaf dat geen problemen. Op tijd arriveerde we op afdeling C, de dagopname.
Tess kreeg een kastje en een bed toegewezen en het wachten kon beginnen. Na een uurtje was er het opname gesprek.Ja, Tess wist wat er ging gebeuren en nee, er waren geen bijzonderheden. Nu wachten op het telefoontje uit de operatie kamer. Helaas geen koffie maar Tess mocht ook niets dus was ik solidair, Kijkend naar de nootjes in mijn tas zei Tess, "eet maar op hoor, die lust ik toch niet".
Heerlijk zo,n Tesske! eindelijk was het zover, Tess mocht zich omkleden en zo gingen we met Tess als patiënt over de gang, het werd al een beetje spannend maar Tess kon nog best een grapje maken.
Op de pre operatie kamer zou het infuus geprikt worden, helaas was men de emla zalf vergeten, hier had het fout kunnen gaan maar stoer liet Tess zich prikken zonder zalf. Een maal op de operatiekamer werd alles wel veel, te veel, koud, veel mensen, lampen en heel veel spullen. Tess werd lekker onder een warme deken gelegd, nogmaals werd er uitgelegd wat er zou gaan gebeuren, Tess haar lieve tandarts nam de tijd, ze ging dromen over dolfijnen, langzaam rolt er een traan over haar wang.
Tess slaapt. Snel ga ik koffie halen en een broodje, nu wachten op een telefoontje van de uitslaap kamer. Als het telefoontje komt zit ik al in de wachtkamer van de uitslaapkamer. Tess wordt al een beetje wakker, dikke stille tranen, Tess haar tranen en mijn tranen. Tess heeft pijn, gelukkig krijgt ze snel pijnstillers, ze wordt een beetje rustiger. Het is achter de rug, ik praat zachtjes en wrijf over Tess haar arm, dapper kind, wat hou ik van je. Tess is misselijk van het ingeslikte bloed, het duurt lang voordat ze terug mag naar de zaal. Ook daar blijft Tess misselijk, ze slaapt huilt en spuugt, wat een ellende. Voor mij duurt de middag lang, de één na de ander mag naar huis. Tess krijgt zofran tegen de misselijkheid, ze krijgt gelijk jeukende uitslag, er wordt gebeld en overlegd, gelukkig wordt het niet erger. Opeens zegt Tess, "ik wil naar huis", gelukkig, ik wil ook naar huis, ik wil Tess op de bank ik wil koffie !! Dat naar huis duurt nog lang, infuus verwijderen, overeind zitten, weer spugen, uiteindelijk gaan we, op de afdeling zijn de meeste lichten gedoofd. Ook onderweg is Tess nog misselijk, pas thuis knapt het op.
Ik ben kapot, wat een lange intense dag, wat een emotie, ik ben zo trots op mijn Tess, lieve stoere Tess, van heel dichtbij zag ik haar Lijden, onbegrip en eenzaamheid, ik was erbij, hield haar vast, veegde haar tranen weg en stond met lege handen, ik kon niet geven wat mijn kind nodig had, ik begreep niet wat ze nodig had. Haar stille tranen snijden door mijn ziel.
Het herstellen kan beginnen!
woensdag 3 september 2014
De rechtbank
Tess is 18 geworden, in onze samenleving mag je dan voor jezelf beslissen.
Voor onze Tess is dat niet zo handig, In dingen die voor Tess niet zo interessant zijn
heeft ze beperkt inzicht. Persoonlijke hygiëne is zo,n ding, douchen ? daar wordt je nat van en koud!
Geld, "Ik heb nog 15" !," Ja, maar voor 15 cent kun je niet zoveel kopen", wat kun je kopen"? , "eh,
een halve boterham", "dat kan niet, die worden niet verkocht"! Kijk, zo slim is ze dan weer wel.
Gezondheid, Tess heeft de kennis, eten, bewegen, slapen (heel veel slapen) maar het moet dan wel binnen
haar beleef wereld en wensen vallen. Tess eet dingen die ze lekker vind en een bepaalde structuur hebben, zo niet? Dan eet Tess het niet! Tess moet dus onder bewindvoering. Bewindvoering, dat is al een heel woord, het is geen beroep, je krijgt er geen opleiding voor en je verdiend ook niets, wel kost het tijd, geld en studie. HMM, mij niet gezien!!! Helaas was er niemand te zien en daar Tess mijn kind is zal ik toch moeten opdraven. Bij de rechtbank, want een rechter gaat bepalen of Tess zelf bewind kan voeren, of dat iemand anders dat mag gaan doen en die gene moet dit dan ook aanvragen en betalen. DUSSS.
Papier werk geregeld, betaald en dan is het wachten tot de rechter tijd heeft. Dit duurt enkele weken, deze persoon zal het dan ook wel heel druk hebben. Maar dan valt de brief op de mat, in drievoud, nee, eigenlijk in viervoud, ook Tess en de vader van Tess mogen op komen draven bij de rechter, Tess kreeg zelfs een brief op de boerderij waar ze door de week woont. (vandaar die kosten, vier keer een brief met postzegel)
Natuurlijk nemen we braaf allemaal vrij voor dit moment, eigenlijk hadden we trouwens geen keuze.
We moeten door de streng bewaakte poortjes en röntgen apparatuur, stel dat we iets mee naar binnen smokkelen om de rechter mee te bedreigen. Vervolgens mogen we ons melden en begint het wachten.
Achter de cipier aan mogen we het kamertje van de rechter binnen, ik denk nog even, moet je zo iemand een hand geven? Bij binnenkomst door een poortje zie ik het antwoord, nee dus, deze meneer en zijn steno mevrouw zitten zo ver weg dat zelfs als je fors niest de bacillen zeker niet aankomen.
De man verteld wie wij zijn en braaf knikken we, bij Tom kijkt hij even en op zijn vraag, "wie bent u"?
antwoord Tom, "de vader". WOW, de vader !!!!! Van wie zou ze anders haar bruine kleur hebben???
Misschien kan de beste man door de afstand het kleurverschil tussen Tess en mij niet goed zien.
Ik weet het niet, maar ik ben ook geen rechter.
Braaf antwoord Tess een paar vragen, weet je waarvoor je hier ben? Vind je het oke?
Tess kijkt een rond en antwoord héél langzaam. Je hoort de man al denken, dit is een echte!!!
Binnen 5 minuten staan we verbouwereerd weer buiten, die man verdiend zijn geld snel.
Ik ben bevorderd tot bewindvoerder, ik denk nog na of ik hier blij mee moet zijn.
Ik kijk Tess aan, op mijn opmerking, je antwoordde wel heel langzaam knikt Tess en zegt, "het is ook nog wel heel vroeg". Ja, dat is waar, en tijd voor koffie!!
Voor onze Tess is dat niet zo handig, In dingen die voor Tess niet zo interessant zijn
heeft ze beperkt inzicht. Persoonlijke hygiëne is zo,n ding, douchen ? daar wordt je nat van en koud!
Geld, "Ik heb nog 15" !," Ja, maar voor 15 cent kun je niet zoveel kopen", wat kun je kopen"? , "eh,
een halve boterham", "dat kan niet, die worden niet verkocht"! Kijk, zo slim is ze dan weer wel.
Gezondheid, Tess heeft de kennis, eten, bewegen, slapen (heel veel slapen) maar het moet dan wel binnen
haar beleef wereld en wensen vallen. Tess eet dingen die ze lekker vind en een bepaalde structuur hebben, zo niet? Dan eet Tess het niet! Tess moet dus onder bewindvoering. Bewindvoering, dat is al een heel woord, het is geen beroep, je krijgt er geen opleiding voor en je verdiend ook niets, wel kost het tijd, geld en studie. HMM, mij niet gezien!!! Helaas was er niemand te zien en daar Tess mijn kind is zal ik toch moeten opdraven. Bij de rechtbank, want een rechter gaat bepalen of Tess zelf bewind kan voeren, of dat iemand anders dat mag gaan doen en die gene moet dit dan ook aanvragen en betalen. DUSSS.
Papier werk geregeld, betaald en dan is het wachten tot de rechter tijd heeft. Dit duurt enkele weken, deze persoon zal het dan ook wel heel druk hebben. Maar dan valt de brief op de mat, in drievoud, nee, eigenlijk in viervoud, ook Tess en de vader van Tess mogen op komen draven bij de rechter, Tess kreeg zelfs een brief op de boerderij waar ze door de week woont. (vandaar die kosten, vier keer een brief met postzegel)
Natuurlijk nemen we braaf allemaal vrij voor dit moment, eigenlijk hadden we trouwens geen keuze.
We moeten door de streng bewaakte poortjes en röntgen apparatuur, stel dat we iets mee naar binnen smokkelen om de rechter mee te bedreigen. Vervolgens mogen we ons melden en begint het wachten.
Achter de cipier aan mogen we het kamertje van de rechter binnen, ik denk nog even, moet je zo iemand een hand geven? Bij binnenkomst door een poortje zie ik het antwoord, nee dus, deze meneer en zijn steno mevrouw zitten zo ver weg dat zelfs als je fors niest de bacillen zeker niet aankomen.
De man verteld wie wij zijn en braaf knikken we, bij Tom kijkt hij even en op zijn vraag, "wie bent u"?
antwoord Tom, "de vader". WOW, de vader !!!!! Van wie zou ze anders haar bruine kleur hebben???
Misschien kan de beste man door de afstand het kleurverschil tussen Tess en mij niet goed zien.
Ik weet het niet, maar ik ben ook geen rechter.
Braaf antwoord Tess een paar vragen, weet je waarvoor je hier ben? Vind je het oke?
Tess kijkt een rond en antwoord héél langzaam. Je hoort de man al denken, dit is een echte!!!
Binnen 5 minuten staan we verbouwereerd weer buiten, die man verdiend zijn geld snel.
Ik ben bevorderd tot bewindvoerder, ik denk nog na of ik hier blij mee moet zijn.
Ik kijk Tess aan, op mijn opmerking, je antwoordde wel heel langzaam knikt Tess en zegt, "het is ook nog wel heel vroeg". Ja, dat is waar, en tijd voor koffie!!
Abonneren op:
Posts (Atom)