De fiets

Soms fiets ik, als het mooi weer is en bijna windstil.

Ik vind fietsen fijn, mooi relaxt naar het werk, de stilte, de damp die omhoog komt uit het water,
de vogels die al wakker zijn en hun stembanden oefenen, de koeien en de schapen in de wei.
Ik betrap mijzelf er zelfs wel eens op dat ik groet, dag koe, hallo eend, fijne dag paard, gelukkig fiets ik alleen en heel vroeg, als ik een tegen fietser tref houd ik snel mijn mond, wat zou die wel of niet denken.

Dit klinkt alsof ik geregeld fiets en kijk dat is dus niet zo. Hier in het noorden waait het namelijk bijna altijd, óók s,morgens vroeg.
Steeds vaker, als ik in de auto weer onderweg was, zag ik vriendinnen op de fiets, ze zwaaien vrolijk en trappen rustig verder, óók als het waait.
Je snapt het, elektrisch fietsen, dat is toch niet fietsen!
Toen kocht Tess een nieuwe fiets, natuurlijk, een elektrische ! Tess is namelijk wel een beetje lui.
Mijn nieuwsgierigheid won van mijn antipathie en ik stapte op Tess haar fiets.

Daar ging een wereld voor mij open!
Nu fiets ik vaker, veel vaker, ik ga naar mijn werk en geniet van de vogels en de eenden en de koeien, ik groet, niet alleen de dieren maar ook mede fietsers, je ziet ze gaan en komen, elektrisch, fier rechtop met of zonder tegenwind, tevreden wordt er gegroet en geknikt, jij ook op de fiets? Wat gaat het fijn hé? Last van de wind? Nee, echt niet! Een triest knikje naar de "echte"fietser, ach wat sneu, moet jij zo had trappen? Zweet op e kop? Ik voel met je mee hoor, zet em op hé, succes!

60 plussers, wát, vandaag zag ik 80 plussers, 25 kilometer per uur, fier rechtop.
Heerlijk dat fietsen, zouden we vaker moeten doen!