Vandaag vijf jaar geleden zat ik aan je bed, ik wist toen nog niet wat de volgende dag zou brengen, ik weet nu trouwens ook niet wat morgen brengt dus dat was niets bijzonders.
We keken naar sterren dansen op het ijs, een stom programma maar jij vond het leuk en dus keek ik mee. We hebben niet veel gepraat en dat was oké, zo samen zijn was genoeg.
Het was de laatste keer dat ik op je bed zat, de volgende dag stierf je.
Nu is het vijf jaar later,vijf jaar!!
Het lijkt als de dag van gisteren,ik hoor nog je stem en zie je voor me als ik mijn ogen sluit.
Het verdriet is niet minder, boos zijn heeft geen zin, toch vind ik het gemeen ik heb je nog steeds nodig.
Morgen wordt een mooie dag, dat klinkt natuurlijk gek. Ik heb besloten dat 28 maart vanaf 2016 een mooie dag is. Dat je er niet meer bent is al triest genoeg.
Ik doe iets wat ik leuk vind, waar ik blij van wordt. Tess heeft een taart mee naar de boerderij,daar wordt je toch blij van. Pas jij een beetje op haar? Tess vind het toch wel moeilijk.
Zelf ga ik basketballen met gehandicapten of in ieder geval een aantal de rest doet net alsof.
Mam, je zou het prachtig vinden en weet je, stiekem ben ik niet gehandicapt maar heb ik er één!!
En nu neem ik een borrel, een lekkere ! Morgen rijd ik mee met een andere niet zo,n echte gehandicapte. We gaan er een mooie dag van maken!!
Oh ja en mocht je dit lezen, ik heb goed voor Pa gezorgd, vanavond hadden we familie diné!
(zo had Pa het op de kalender geschreven) prachtig toch!! Hij had lekker gekookt want dat kan hij nog steeds. Het gaat goed hoor hij red zich prima.
One day we will meet again, till then, take care and love is in my heart!!!
