De tijd gaat door.
Ik pak mijn leven weer op.
Ik lever een paar "producten"in op school,
de resultaten zijn goed. Ik provoceer, een gesprek volgt,
het voelt goed, er wordt geluisterd en ik krijg erkening.
Ik pak het basketbal weer op, ook hier kan ik zijn wie ik ben,
een bejaarde basketballer met ADHD, wat heb ik veel plezier
en ook de resultaten gaan vooruit.
Het leven krijgt weer een gouden randje.
Als de koper van de schuur van mijn vader niet wil betalen en
heel veel "vindt". merk hoe rauw de wond nog is.
Ik wordt boos, en ook verdrietig. Laat mijn ouders rusten.
Het gaat niet meer over geld maar over respect.
Het doet pijn en ik ben mezelf even kwijt.
Ik neem een week vrij.
Donderdag ga ik naar Berlijn, lekker basketballen.
Ik heb er zin in en vind mijzelf weer terug.
De pijn is voelbaar.
Morgen de sterfdag van Mama, zeven jaar alweer
het voelt nog als gister.
ik kan het accepteren maar de pijn en het ongeloof blijft.
Ik luister naar muziek en kijk naar foto,s.
Zoek de pijn.
Even ben ik weer een "lost soul", op zoek
Op zoek naar wat ik kwijt ben en op zoek naar wat ik heb.
