Don Quichot

Hallo Meneer Rutte,

Ik schrijf dit maar aan u.
U bent tenslotte de Grote meneer van Nederland.

Ik voel mij bestolen.
Ik leg het even uit.

In Juli 2015 ging ik scheiden,
de helft van een lijfrente polis kreeg ik mee.
Ik woonde met mijn zoon in een flat.
Na een vreselijk zware tijd kwam  de zon weer op.

Ik kocht een huisje.
Omdat ik alleen de hypotheek mocht financieren
leende ik geld.
Ik belde eens rond over de lijfrente polis.
Ik werd niet heel goed voorgelicht denk ik nu.
Ik ben tenslotte heel alleen.
U hebt daar waarschijnlijk mensen voor.
Ik weet nu dat ik de fout van mijn leven beging.

De polis betaalde uit.
Het ging over 13723,96 euro.
Dat kreeg ik niet, er ging 7136,46 euro af voor
inkomsten belasting.
Op mijn rekening kwam 6587,50.
Daar moest ik nog 2744,46 euro revisie rente over
betalen.
Ik hield dus 3842,71 euro over.

Ik had het er voor over, wat woonden we mooi.
Er gebeurden nog wat nare dingen maar in mijn huisje kon ik
de wereld aan.
"Ik ben geknakt maar niet gebroken", waren mijn woorden.

Gister kreeg ik de definitieve berekening toeslagen.
Mijn wereld stort in.....
4384 euro mag ik terug betalen.
Mijn inkomen (?) over 2017 was te hoog.
De 13723,96 zijn opgeteld bij mijn inkomen.
13723,96!!!! dat geld heb ik nooit gehad.
Daarvan had de belastingdienst al 9881,25 euro genomen.

Mijnheer Rutte,
Ik ben gebroken!!!
Ik ben extra gaan werken om te kunnen sparen voor het onderhoud
van ons mooie huisje. 10 maanden een dag extra in de week zal ik moeten werken.
Dat samen met de zorg voor een zorg intensief kind.

Ook ik heb grote verantwoordelijkheden.
Deze zien andere mensen niet zoals bij u.
U wilt dat wij als ouder onze kinderen normen en waarden bijbrengen.
Wat vertel ik mijn kinderen?? Dat je heel gehaaid en slim moet wezen om je staande te houden in onze maatschappij? Dat je steeds alert moet blijven?
Dat hard werken niet loont ?

Ik zal verder moeten, juist voor mijn kinderen.
Toch wil ik aan u vragen, wat is de zin?
Ik weet het niet meer.
Mijn levensvreugde is weg. Mijn vechtlust ook.

Ik zal dit jaar (weer) niet op vakantie gaan.
Mijn sport zeg ik af.
Geen droom om na te jagen.

Als gebroken vrouw groet ik u.

Geen huis, together forever.

Een huis is maar een huis.
Dat zei jij.

Thuis is waar je Ziel woont.
Als je Ziel het huis verlaat ben je dood.

Mama is dood, jij bent ook dood.
Jullie huis is niet meer nodig.

54 Jaar hebben jullie huizen een Thuis gevormd.
Voor jullie.
Voor ons, jullie kinderen en kleinkinderen.
Voor de vele huisdieren.

Ik was bij Mama toen ze haar huis verliet.
Ik was ook bij jou.
We hebben jullie geleid naar de oven,
we hebben jullie as weer opgehaald.

Nu is het tijd.
Op jullie trouwdag.

Op deze avond bij het ondergaan van de zon
nemen we nogmaals afscheid.

Jullie zijn weer samen.
Together forever.
In liefde.