Soms zit het allemaal "even"niet mee,en zo zit je dan thuis.Thuis wat niet echt aan voelt als thuis.Soms heb ik moeite om thuis te zijn.In dit huis met bijzondere mensen is altijd geluid,je verveelt je er nooit want hier gebeurt altijd iets.Dat kan heel leuk zijn maar ook heel vermoeiend.Denk ik alleen thuis te kunnen zijn,in stilte,zonder geluid van tv,computer,wasmachine,droger,dan gaat de telefoon,of een sms,"bel m",kun je me halen?Ben mn buskaart vergeten of er is trammeland op school.Moeilijk.........,ik weet dat mijn kind niet gemiddeld is,eerlijk,luid,en soms heel druk en altijd verbaal aanwezig,maar mag je er daarom niet zijn?
Haar opleiding is te laag,ze verveelt zich en word dan vervelend,de omstandigheden (broertje heeft leukemie gehad,autistisch zusje)tellen niet mee.Ze moet eerst haar gedrag aanpassen.Dat is best moeilijk en ondanks dat ze enorm haar best doet wordt elke uitspatting afgestraft.Vervolgens komt nummer twee uit de taxi,huilend,eindelijk was ze dan 14 en mocht stage lopen op school,wat heeft ze zich erop verheugd!
Mijn lieve,rustige,onzekere kind.Ook daar staat straf op! Als lief rustig braaf kind zit je naast de moeilijkste kinderen uit de klas,als buffer.Natuurlijk word dit opgelost en uitgepraat,ze zit op een goede school.Helaas is het leed geschiet,mijn kind is nog weer een beetje angstiger en onzekerder en het kost heel wat avonden praten om alles weer wat te sussen.Helaas gebeurt hetzelfde op stage,daar waar ze het geweldig doet.Stage is nu niet meer zo leuk en ook wel heel spannend.Nu is ze een weekje thuis,ziek.Vervolgens komt zoon lief thuis,onzeker ventje.Door zijn leukemie is hij nogwel eens moe,gelukkig heeft hij op school een zitzak en een leuke meester die hem snapt.Helaas gaat de meester na de kerst met pensioen,jammer maar zo gaat dat in het leven.De zitzak raakt vergeten.....trouwens als je 11 bent zou je dat toch ook zelf kunnen regelen??
Ja,dat zou kunnen,maar het is wel moeilijk als je een beetje onzeker bent en bang ergens opaan gesproken te worden,en eigenlijk wil je ook niet "bijzonder"zijn maar gewoon Dylan!Dat betekend wel dat "gewoon"Dylan erg moe word,thuis niet te gebruiken en dat hij vervolgens thuis moet blijven om uit te rusten.Nog een paar weken en dan is er weer een overleg!En ik? Ik voel me schuldig want ik zit thuis,mijn salaris komt gewoon binnen,ik ben niet zielig en niet ziek,wel ben ik moe,ik ben er moe van steeds weer te moeten vechten voor de rechten van mijn "bijzondere"kinderen die heel erg lief en geweldig zijn maar eigenlijk helemaal niet zo bijzonder als er maar naar ze geluisterd word!
