zaterdag 8 oktober 2016

Rolling

Een donderwolk boven je hoofd, Ja coach, je hebt gelijk.
Dat basketballen is mijn uitlaatklep, daat moet ik plezier aan beleven.
Dat was ook zo. Was. Allemaal leuke lieve mensen doen eraan mee,
ik krijg de laatste tijd, en ook al vaker een kriebel in mijn buik tijdens trainen.
We doen allemaal leuk tegen elkaar en toch kruipt er ook een addertje rond.
Een haantjes ding, er wordt ook openlijk "afgezeikt", niet eens bij mij en toch
heb ik er last van. Ik train lekker en ga voluit, daar is de coach het niet mee eens.
Ai, nu wordt het jammer, moet ik daar iets mee? Praten, zegt de trainer, NEE!!
IK WIL NIET  PRATEN!! Op school zijn we erg bezig met reflecteren, waar komt gedrag/gedachten/reactie vandaan? Praten, wekt gelijk wrevel op, dan denk ik aan de buurman. Ook was ik verleden jaar bij de gesprekken, blablabla en we gaan op oude voet verder.
Ik heb weer nagedacht, het is mijn dingetje en dat wil ik zo laten, ik zal iets doen aan de donderwolk want ik wil vooral anderen niet tot last zijn (uit mijn jeugd)
Vanmiddag gaan we weer los, met de bus naar Almelo (of zo) ik heb er zin in!!
Aanmoedigen, misschien en paar minuten spelen, eten en vooral genieten.
Oh,buurman, ik denk dat de hond zal blaffen, mijn puber zal vloeken tijdens het gamen dus misschien kun je beter ergens heen gaan, een vriendin zoeken ofzo, of pokemons vangen of naar het strand,
succes en weet je praten lost hier niets op!! En trouwens, in mijn jeugd heb ik geleerd braaf te zijn dus er hangen geen tien knijpers op het balkon.
Volgens mij heb ik een frustratiewolk, ik moet vooral leuke dingen doen en lekker eten!!

Toedeliedokie!!

woensdag 5 oktober 2016

The future is Orange

Ik raak hem kwijt, mijn mooie dappere stoere zoon.
Drie weken is hij al niet naar school geweest. Ik weet dat, toch mopper ik niet, ik scheld niet en wijs hem niet terecht.Ik wil hem zo graag helpen, zijn leven op de rails. ooit reed hij in de trein die kanker heet, daar is ie uit gestapt. Daarna volgden er vele trein ritten, allemaal tot een station, zonder zichtbare schade. De onderliggende schade is groot ( dat denk ik) Als deze onbekende schade niet wordt opgespoord en hersteld gaat er iets stuk, alle symptomen zijn er.

Ik heb de trein gevolgd, ben ingestapt en weer uit, ik heb op het spoor gelopen, ik heb gepraat, gesmeekt en geschreeuwd.Ik heb gejankt en gebeden, hoor mij!! Ik heb geen stem meer.
Er wordt ja geknikt en gezegd, dan gaat de deur weer dicht. we zijn weer vergeten.

The future is orange, tussen groen en rood. Het is niet te laat, nog niet.
Lieve zoon, laat je helpen, Stomme maatschappij, HELP mijn zoon!!
He is somebody,s child, he is my child!