Drie weken is hij al niet naar school geweest. Ik weet dat, toch mopper ik niet, ik scheld niet en wijs hem niet terecht.Ik wil hem zo graag helpen, zijn leven op de rails. ooit reed hij in de trein die kanker heet, daar is ie uit gestapt. Daarna volgden er vele trein ritten, allemaal tot een station, zonder zichtbare schade. De onderliggende schade is groot ( dat denk ik) Als deze onbekende schade niet wordt opgespoord en hersteld gaat er iets stuk, alle symptomen zijn er.
Ik heb de trein gevolgd, ben ingestapt en weer uit, ik heb op het spoor gelopen, ik heb gepraat, gesmeekt en geschreeuwd.Ik heb gejankt en gebeden, hoor mij!! Ik heb geen stem meer.
Er wordt ja geknikt en gezegd, dan gaat de deur weer dicht. we zijn weer vergeten.
The future is orange, tussen groen en rood. Het is niet te laat, nog niet.
Lieve zoon, laat je helpen, Stomme maatschappij, HELP mijn zoon!!
He is somebody,s child, he is my child!
Ik hoop en bid met je mee!
BeantwoordenVerwijderen