Veertien

Veertien jaar ben je, al,of nog maar ?!
Als heel klein mannetje kwam je te wereld, die nacht werd je heel ziek,
jij en de dokters vochten, gelukkig ging het goed.
Zes weken later werd je weer ziek, weer het gevecht, wat ben je sterk!
Wat ben je leuk,en lief,en stoer en wat houden we toch enorm veel van je.

Je wordt een prachtig,eigenwijs manneke.
We noemen je willie wortel, je bedenkt van alles en knutselt wat af.
Je gaat naar school, die vriendjes vindt je leuk maar dat school gebeuren,
waste of time!

Dan wordt je weer ziek, dit keer is het een lang gevecht.
Je wint!!!! Dappere krijger, je krijgt het niet kado.

Je neemt afscheid van je basisschooltijd.
Een nieuw begin.

En nu, nu ben je veertien jaar geworden,
Lange stoere sterke puber, grote mond, maar nog steeds een
klein hartje. Je fietst naar school, computert, bent gek van je
reptielen en vooral van je prachtige mechelaar Cora.

Je kijkt niet achterom, achterom maakt je boos, je bent Dylan,
Dylan van nu, niet Dylan van toen.
Toch wordt je regelmatig geconfronteerd met je verleden, je wilt je
rugzak graag weggooien maar hij hoort bij je,je moet hem dragen.

Al veertien en zoveel meegemaakt.
nog maar veertien en nog zoveel leven voor je.

Lieve Dylan, ik kan in woorden kan ik je niet vertellen hoeveel ik
van je houd, tot de maan en terug!!
Ik houd van je, stoere dappere krijger, jij verdient nog zoveel
liefde,gezondheid en vrolijkheid in je leven!!

Tegen wind

Het zat natuurlijk al een poosje mee, de wind in de rug.
Cora die ons leven kwam verrijken, een super hond.
Rocky kwam logeren,en logeert nog steeds.
De kids gaan hun gang.

Alleen Tess, onze Tesske
Ze bleef maar afvallen, een pond in de week,tien weken
later is dat wel vijf kilo.
Bij mij zou het niet opvallen, maar Tess met haar 1,83 cm,
dan is 54 kilo wel heel weinig.
Ik haal slagroom, chips, zalm en roomkaas, sportdrank en
chocolade, ze groeit drie ons en valt er vijf weer af.

Bezoek aan de huisarts en het ziekenhuis.
Uitsluiten,zegt de huisarts,gelijk heeft ze.
Ondertussen weten we allemaal beter.

We gooien het over een andere boeg,
minder school en dan "werken " op de
boerderij waar Tess woont.

Dat is niet "zomaar" klaar, het gaat over geld, over regels,
afspraken, over inzicht.
Instanties en mensen buigen zich erover, wat kan,wat mag,
ik schreef al eens een blog, "papieren kind ", hier gaan we weer.
Ik struikel over regels en meningen.

School gaat schoorvoetend akkoord, ik begrijp het.
Op de boerderij is het mogelijk, de huisarts geeft steun.
De gemeente denkt mee.

Dan is er een juf, ze knikt ja, weet het precies, ze is
tenslotte juf.
Ineens is er een misverstand,een mis in het verstand!
Juf heeft het over modules die afgemaakt moeten worden.
Modules?? Ik heb het over kilo,s over verdriet, over uitputting
en onbegrip.

Ik houd voet bij stuk,over mijn lijk, niet over die van mijn Tess!!
Tess blijft op de boerderij om te werken.
Ik doe mijn telefoon op stil, deze juf kan ik even niet spreken.

Vrijdag moet ik Tess ophalen, het vervoer is nog niet geregeld,
iets met bureaucratie ofzo.
Ze zit aan haar tafel en kleurt, mijn hart huilt, mijn Tess met haar
prachtige gave.Ze kleurt.

Toch zit Tess ontspannen in de auto, ik heb haar lang niet zo gezien,
ontspannen.
Ze is al een beetje gegroeid.
Misschien zijn we weer op de goede weg, de goede weg voor Tess!

De echo van Tess

Tess moet voor een echo van haar nier en onderbuik.
Duidelijke instructies, twee uur van tevoren plassen, veel drinken..... moet te doen zijn toch?
Om half twee haal ik Tess van school, goed gedronken Tess? Ja, hoor!
Ook had ik nog drinken mee.

Er wordt begonnen met een echo van de nieren, deze zijn mooi te zien en er valt een last van mijn schouders,
Tess heeft dus goed gedronken.
Als de echo meneer het apparaat naar de onderbuik verplaatst zeg hij vol verbazing...... een lege blaas?????

Ik krimp in elkaar maar Tess zegt opgewekt, ik heb vanochtend echt een kop thee gedronken!

Goed zo Tess, ik ben trots op je!!