Veertien

Veertien jaar ben je, al,of nog maar ?!
Als heel klein mannetje kwam je te wereld, die nacht werd je heel ziek,
jij en de dokters vochten, gelukkig ging het goed.
Zes weken later werd je weer ziek, weer het gevecht, wat ben je sterk!
Wat ben je leuk,en lief,en stoer en wat houden we toch enorm veel van je.

Je wordt een prachtig,eigenwijs manneke.
We noemen je willie wortel, je bedenkt van alles en knutselt wat af.
Je gaat naar school, die vriendjes vindt je leuk maar dat school gebeuren,
waste of time!

Dan wordt je weer ziek, dit keer is het een lang gevecht.
Je wint!!!! Dappere krijger, je krijgt het niet kado.

Je neemt afscheid van je basisschooltijd.
Een nieuw begin.

En nu, nu ben je veertien jaar geworden,
Lange stoere sterke puber, grote mond, maar nog steeds een
klein hartje. Je fietst naar school, computert, bent gek van je
reptielen en vooral van je prachtige mechelaar Cora.

Je kijkt niet achterom, achterom maakt je boos, je bent Dylan,
Dylan van nu, niet Dylan van toen.
Toch wordt je regelmatig geconfronteerd met je verleden, je wilt je
rugzak graag weggooien maar hij hoort bij je,je moet hem dragen.

Al veertien en zoveel meegemaakt.
nog maar veertien en nog zoveel leven voor je.

Lieve Dylan, ik kan in woorden kan ik je niet vertellen hoeveel ik
van je houd, tot de maan en terug!!
Ik houd van je, stoere dappere krijger, jij verdient nog zoveel
liefde,gezondheid en vrolijkheid in je leven!!