zondag 4 mei 2014

Goed gesprek

Vandaag deed ik wat ik al lang geleden had moeten doen, ik ging naar de orthopeed.
In Maart had ik al een verwijsbrief maar "het kwam er steeds niet van", nu dus wel.
Om acht uur moest ik op de röntgen afdeling een foto laten maken en om half negen mocht ik langskomen bij de orthopeed, Dr Schimmel, dat voorspeld weinig goeds......maar ik had al pret.
Op de röntgen begon het gezellig, je kunt namelijk moeilijk een foto van de verkeerde knie maken als allebei de knieën op de foto moeten, als ik al een paar reserves had dan hoefden deze twee niet op de foto.
Om half negen werd ik verwacht bij Dr Schimmel. Een "oudere"man, hij had mijn opa kunnen zijn dacht ik.
Bedachtzaam voelde hij aan mijn knieën, hij streek er eens overheen en omheen, "deze man heeft echt een liefde voor knieën", ik moest al een beetje lachen, "wanneer heb je pijn"? , "als ik ren,spring,de trap af loop,
door mijn knieën zak of laag zit en weer omhoog moet komen,de dag na trainen,hardlopen of een wedstrijd".
"overbelast", mompelt de goede man, ik geef hem mijn grootste grijns, "ik basketbal op laag niveau,ik ren niet sneller dan een bejaarde met een rollator,daar kan het niet aan liggen"! Ik hoor de man denken,............. hoe pak ik dit aan. Ik wil geen valse hoop geven zegt Dr Schimmel. Ik lach weer vriendelijk, ik wil geen valse hoop, ik wil basketballen ! De man gooit het over een andere boeg, ben je bij de fysio geweest ? Of bij de sportarts? Ja,hoor, zeg ik vrolijk, bij de fysio, en daarom zit ik nu hier !
"Ik wil geen kijkoperatie doen, het is niet je meniscus of kruisbanden, waarschijnlijk is het kraakbeen achter je knieschijf oneven". Ik beaam, nee,geen kijkoperatie, herstel zal zeker te lang duren en trouwens totaal onzinnig. Vriendelijk opper ik, MRI ??? Ja, dat lijkt deze lieve vriendelijke bedachtzame dokter dan ook de beste optie, hij zal een verwijsbrief schrijven en dan krijg ik een oproep. Als hij mijn opa was geweest hadden we een afscheid knuffel gedaan, nu geven we elkaar een hand en lachen vriendelijk, hij schud eens zachtjes met zijn hoofd en ik huppel naar de balie, dat kan ik namelijk nog wel ondanks mijn zere knieën!



Geen opmerkingen:

Een reactie posten