Drowning of toch niet.

Ik voel me verdrietig.
Eigenlijk ben ik opgelucht en juist dat maakt me verdrietig.
Ik ben zorg moe, ik ben denk moe, ik wil vrij zijn en mezelf zijn.
Ik wil alleen zijn maar niet meer eenzaam.

Om dat te bereiken moet ik even diep gaan,    zwemmen.
Een vriendin zei eens, "je moet je laten drijven, mee gaan met
de stroom". Natuurlijk heeft ze gelijk, ik blijf heus wel boven.

Nu zwem ik, eindelijk heb ik de sprong gemaakt,
het voelt goed en doet ook pijn, niet heel veel pijn maar toch.
Tegenstrijdig.

Ik heb best veel plannen, mooie plannen.
Ik heb een groot plan.

Dan zal ik blij zijn, vrij zijn, met de mensen van wie ik houd.
Dan zal ik alleen zijn maar niet meer eenzaam.

Nu laat ik me drijven, op de golven,ik drijf mee met de stroom.
Het water is lekker warm!!!