Deze is ook lekker, ik beklim de Himalaya, weet er iemand hoe hoog dat is?
En, wat je nodig hebt?
Ach, ik ben er zelf aan begonnen en zoals vaak bij mij gebeurt,
ik wist eigenlijk niet waar ik aan begon.
Daar kan ik dan weer niks aan doen.
Dit is mijn eerste scheiding, zeker de laatste, wat een gedoe!
Ik snap echt niet dat er mensen zijn die dit meerdere keren in hun leven doen.
Het scheiden is ook niet het probleem....... je huurt iemand die zich expert noemt
( heeft het vast vaker gedaan) (trouwens, hij heeft wel een ring om, héél dom)
deze persoon vraagt veel geld en gaat vervolgens vertellen hoe het moet.
Het kind plan wordt geschreven, wel moet daar in staan wat de rechter graag wil horen, anders gaat het plan niet door. Vervolgens hoef je je niet aan dit plan te houden, je mag dus gewoon doen waar je zin in hebt ( geen garantie bij scheiden)
Ook financieel is er een deel geregeld, ondanks dat we het niet eens waren kwamen we er toch uit (hier is ook daar geen keuze, wil je scheiden, of niet!?)
En alles is eerlijk, links om of rechts om, eerlijk is eerlijk.
Wordt vervolgt, de avond was ten einde.
Dat negatief slaat eigenlijk op hele andere dingen.
Mijn aanvraag voor een sportrolstoel is afgewezen, afgewezen!!
Dat is héél negatief.
Ik kan nog lopen ( vraag niet hoe), er zijn alternatieven , zwemmen (watzalikdaaroverzeggen)
coachen ( ik ben heel gevaarlijk als coach), ik kan fondsen aanschrijven, blablabla,
géén sportrolstoel!!!
Mijn op dit moment toch al ingewikkelde drukke leven stortte in, ik heb de hele middag gehuild.
De volgende dag, wat schets mijn verbazing, de zon kwam weer op !!
Dat was trouwens niet voor lang want ander half uur later regende het.
Ik zat in de sporthal dus het maakte niet veel uit. Een mooie dag bij het rolstoel basketbal, ik was trouwens toeschouwer want sommige mensen krijgen van de gemeente geen rolstoel.
Ik heb nog geen huis maar nog steeds een baan.
Ik heb straks geen partner meer ( een wat???) maar nog steeds de kids.
Ik heb straks weinig geld maar meer geluk ( en een spaarpot!)
Ik heb straks vast nog veel meer niet maar nog veel meer veel wel.
En dan heb ik ook nog....drie honden,een kat en een papegaai!!
Als dat geen rijkdom is!!!
Ik heb nog heel veel verdriet maar daar kan ik meestal om lachen
en als dat niet zo is dan vraag ik maar aan iemand om een schouder om op te huilen.
Want dat heb ik al een beetje geleerd.
Conclusie, negatief duurt lang maar positief is positiever.
Opeens bedenk ik ook nog dat het best goed gaat.
Ik blijf netjes en respectvol en beleefd,
ik houd het duiveltje in mij nog keurig in bedwang,
de honkbal knuppel staat nog in de kast.
Ach, ik ben er zelf aan begonnen en zoals vaak bij mij gebeurt,
ik wist eigenlijk niet waar ik aan begon.
Daar kan ik dan weer niks aan doen.
Dit is mijn eerste scheiding, zeker de laatste, wat een gedoe!
Ik snap echt niet dat er mensen zijn die dit meerdere keren in hun leven doen.
Het scheiden is ook niet het probleem....... je huurt iemand die zich expert noemt
( heeft het vast vaker gedaan) (trouwens, hij heeft wel een ring om, héél dom)
deze persoon vraagt veel geld en gaat vervolgens vertellen hoe het moet.
Het kind plan wordt geschreven, wel moet daar in staan wat de rechter graag wil horen, anders gaat het plan niet door. Vervolgens hoef je je niet aan dit plan te houden, je mag dus gewoon doen waar je zin in hebt ( geen garantie bij scheiden)
Ook financieel is er een deel geregeld, ondanks dat we het niet eens waren kwamen we er toch uit (hier is ook daar geen keuze, wil je scheiden, of niet!?)
En alles is eerlijk, links om of rechts om, eerlijk is eerlijk.
Wordt vervolgt, de avond was ten einde.
Dat negatief slaat eigenlijk op hele andere dingen.
Mijn aanvraag voor een sportrolstoel is afgewezen, afgewezen!!
Dat is héél negatief.
Ik kan nog lopen ( vraag niet hoe), er zijn alternatieven , zwemmen (watzalikdaaroverzeggen)
coachen ( ik ben heel gevaarlijk als coach), ik kan fondsen aanschrijven, blablabla,
géén sportrolstoel!!!
Mijn op dit moment toch al ingewikkelde drukke leven stortte in, ik heb de hele middag gehuild.
De volgende dag, wat schets mijn verbazing, de zon kwam weer op !!
Dat was trouwens niet voor lang want ander half uur later regende het.
Ik zat in de sporthal dus het maakte niet veel uit. Een mooie dag bij het rolstoel basketbal, ik was trouwens toeschouwer want sommige mensen krijgen van de gemeente geen rolstoel.
Ik heb nog geen huis maar nog steeds een baan.
Ik heb straks geen partner meer ( een wat???) maar nog steeds de kids.
Ik heb straks weinig geld maar meer geluk ( en een spaarpot!)
Ik heb straks vast nog veel meer niet maar nog veel meer veel wel.
En dan heb ik ook nog....drie honden,een kat en een papegaai!!
Als dat geen rijkdom is!!!
Ik heb nog heel veel verdriet maar daar kan ik meestal om lachen
en als dat niet zo is dan vraag ik maar aan iemand om een schouder om op te huilen.
Want dat heb ik al een beetje geleerd.
Conclusie, negatief duurt lang maar positief is positiever.
Opeens bedenk ik ook nog dat het best goed gaat.
Ik blijf netjes en respectvol en beleefd,
ik houd het duiveltje in mij nog keurig in bedwang,
de honkbal knuppel staat nog in de kast.
Ben trots op je !
BeantwoordenVerwijderen