Don Quichot

Hallo Meneer Rutte,

Ik schrijf dit maar aan u.
U bent tenslotte de Grote meneer van Nederland.

Ik voel mij bestolen.
Ik leg het even uit.

In Juli 2015 ging ik scheiden,
de helft van een lijfrente polis kreeg ik mee.
Ik woonde met mijn zoon in een flat.
Na een vreselijk zware tijd kwam  de zon weer op.

Ik kocht een huisje.
Omdat ik alleen de hypotheek mocht financieren
leende ik geld.
Ik belde eens rond over de lijfrente polis.
Ik werd niet heel goed voorgelicht denk ik nu.
Ik ben tenslotte heel alleen.
U hebt daar waarschijnlijk mensen voor.
Ik weet nu dat ik de fout van mijn leven beging.

De polis betaalde uit.
Het ging over 13723,96 euro.
Dat kreeg ik niet, er ging 7136,46 euro af voor
inkomsten belasting.
Op mijn rekening kwam 6587,50.
Daar moest ik nog 2744,46 euro revisie rente over
betalen.
Ik hield dus 3842,71 euro over.

Ik had het er voor over, wat woonden we mooi.
Er gebeurden nog wat nare dingen maar in mijn huisje kon ik
de wereld aan.
"Ik ben geknakt maar niet gebroken", waren mijn woorden.

Gister kreeg ik de definitieve berekening toeslagen.
Mijn wereld stort in.....
4384 euro mag ik terug betalen.
Mijn inkomen (?) over 2017 was te hoog.
De 13723,96 zijn opgeteld bij mijn inkomen.
13723,96!!!! dat geld heb ik nooit gehad.
Daarvan had de belastingdienst al 9881,25 euro genomen.

Mijnheer Rutte,
Ik ben gebroken!!!
Ik ben extra gaan werken om te kunnen sparen voor het onderhoud
van ons mooie huisje. 10 maanden een dag extra in de week zal ik moeten werken.
Dat samen met de zorg voor een zorg intensief kind.

Ook ik heb grote verantwoordelijkheden.
Deze zien andere mensen niet zoals bij u.
U wilt dat wij als ouder onze kinderen normen en waarden bijbrengen.
Wat vertel ik mijn kinderen?? Dat je heel gehaaid en slim moet wezen om je staande te houden in onze maatschappij? Dat je steeds alert moet blijven?
Dat hard werken niet loont ?

Ik zal verder moeten, juist voor mijn kinderen.
Toch wil ik aan u vragen, wat is de zin?
Ik weet het niet meer.
Mijn levensvreugde is weg. Mijn vechtlust ook.

Ik zal dit jaar (weer) niet op vakantie gaan.
Mijn sport zeg ik af.
Geen droom om na te jagen.

Als gebroken vrouw groet ik u.

Geen huis, together forever.

Een huis is maar een huis.
Dat zei jij.

Thuis is waar je Ziel woont.
Als je Ziel het huis verlaat ben je dood.

Mama is dood, jij bent ook dood.
Jullie huis is niet meer nodig.

54 Jaar hebben jullie huizen een Thuis gevormd.
Voor jullie.
Voor ons, jullie kinderen en kleinkinderen.
Voor de vele huisdieren.

Ik was bij Mama toen ze haar huis verliet.
Ik was ook bij jou.
We hebben jullie geleid naar de oven,
we hebben jullie as weer opgehaald.

Nu is het tijd.
Op jullie trouwdag.

Op deze avond bij het ondergaan van de zon
nemen we nogmaals afscheid.

Jullie zijn weer samen.
Together forever.
In liefde.

Tesske

Lieve Tess,

22 Jaar geleden was ik op het verjaardag feest bij Oom Ronald.
Geen enkel teken van jou aanstaande geboorte.
19 Juli om half negen s ochtends was je er!!!
Onze bijzondere Tess Megan, je was zo klein en hield je oogjes stijf dicht.
Nu 22 jaar later, woon je in je mooie appartement met de liefste Lea.
Wat hebben jullie het goed en wat een prachtige bijzondere band.
Je "werkt" op de kinderopvang, je grootte wens.
Wat doe je het goed. Ik ben zo trots op je. Mijn mooie lieve bijzondere kind.

Morgen gaan we het vieren.
Voor het eerst zonder pake.
Wat jammer hè? Je mist Oma al zo enorm.Nu missen we beide.
Je wilt graag een bloem brengen op de begraaf plaats
en natuurlijk doen we dat.
We maken er een mooie dag van, op naar een mooi nieuw jaar.

Ik hou van je Tess, naar de maan de sterren en weer terug!!!

Muis

Ik wist het al een tijdje..
er woont een muis bij ons in huis.
Hij komt s, avonds laat langs.
De hond springt op, kijkt verwonderd rond
en gaat plat voor de bank liggen.
Ik spring op en ga ook plat voor de bank liggen.
Omdat ik niks zie en zeker niks ruik, wat de hond
wel lijkt te doen pak ik een zaklamp.
Hond en ik kijken onder de bank.
De hond springt op en rent naar de andere hoek van de kamer.
Ik spring op, je weet maar nooit met zo,n griezelig beest.
Na een paar dagen vind ik het niet meer leuk.
Hond springt,ik spring, we kijken en ik zie niks.
hond rent en springt. Ik doe gauw mijn voeten in de lucht.
Gister heb ik een val gekocht, een dier vriendelijke dat dan weer wel.
Als ik de kaas erin doe springt hond overeind en grijpt muis.
Ik gil, LOS LOS!! Hond spuugt muis op de vloer.
Muis zwaait nog even, dood.
Hond is niet een dier vriendelijke oplossing.
Vandaag heb ik ontdekt dat muis ook vriendjes heeft.
Morgen koop ik gif, dit gaat echt te ver.

Niemand weet.................

   


72 zou je zijn geworden.
Je moest gaan, voordat het zover was.
Al vijf maanden leven wij verder, zonder jou.

Gisteravond nam ik een biertje, alleen.
Eigenlijk drink ik alleen bier met jou, dus.
Gisteravond dronk ik een biertje.... met jou.

Want niemand weet, dat jij er nog bent.   
Niemand weet, hoeveel ik je mis.

Ik denk aan jou.
Ik weet hoe jij je verjaardag vreselijk vond.
Eigenlijk denk ik aan jou en ben blij.
Blij voor jou, dat je deze verjaardag niet hier beleefd.
Niet hier bij ons.

Ik hoop dat de engelen voor je hebben gezongen
en mama en Dennis en alle anderen die bij je zijn.

Ook deze avond neem ik nog een biertje,
Proost lieve Papa!!!

Voor altijd verbonden, in liefde!

                                                                                              

Koningsdag

Koningsdag is een mooie dag, een oranje dag, een vrije dag met oranje tompoezen.
Wat wil een mens nog meer.
Mijn Tess wilde wel naar de stad, samen met Ingrid. Of ik ook koffie wilde drinken in de stad....
Ik ging akkoord, hoe naïef.
Ik stap op de fiets, het is mooi weer. Ik ben nieuwsgierig naar de muziek in de stad.
Ik ben al 100 jaar niet met koningsdag naar de stad geweest, dan had ik het kunnen weten.
Ik had het centrum nog niet bereikt toen ik al niet verder kon fietsen. Nog ging er geen lampje branden.
VRIJMARKT!!!
Ik houd niet van drukke mensen massa,s. Zoveel mensen, kindertjes in buggies, die niks zien en huilend en gillend door de drukte worden geduwd, eten drinken houd ze nog even stil maar daarna....
Mensen met rollators en in scootmobiels.Ze kijken links en rechts en rijden vervolgens je hakken uit je schoenen
Ik had rechtsomkeer moeten maken, maar nee. Ik zet mijn fiets aan een container vast, sluit mij af voor de mensen en loop zo snel mogelijk (bijna onmogelijk) door de menigte.
Aangekomen op de plaats van bestemming prijs ik mijzelf dat ik mijn schoenen nog aan heb.
De terrassen zitten natuurlijk vol, zo gezellig is het in de stad. We halen tompoezen bij de Hema en gaan terug naar Tess haar appartement. Ik haal eerst nog "even"mijn fiets. Aangekomen bij de fiets zie ik vier mensen rond mijn fiets staan te rommelen aan de container. JULLIE STELEN MIJN FIETS!!!! roep ik keihard. Ach welnee, is het antwoord, we zijn van de beveiliging en moeten in de container. JAJA, dat zeggen ze natuurlijk allemaal. Gelukkig heb ik mijn fiets weer. De tompoes en koffie waren best lekker. Ik ga nooit meer naar de stad tijdens de vrijmarkt!!!

Lost soul

De tijd gaat door.
Ik pak mijn leven weer op.
Ik lever een paar "producten"in op school,
de resultaten zijn goed. Ik provoceer, een gesprek volgt,
het voelt goed, er wordt geluisterd en ik krijg erkening.
Ik pak het basketbal weer op, ook hier kan ik zijn wie ik ben,
een bejaarde basketballer met ADHD, wat heb ik veel plezier
en ook de resultaten gaan vooruit.
Het leven krijgt weer een gouden randje.

Als de koper van de schuur van mijn vader niet wil betalen en
heel veel "vindt". merk hoe rauw de wond nog is.
Ik wordt boos, en ook verdrietig. Laat mijn ouders rusten.
Het gaat niet meer over geld maar over respect.
Het doet pijn en ik ben mezelf even kwijt.

Ik neem een week vrij.
Donderdag ga ik naar Berlijn, lekker basketballen.
Ik heb er zin in en vind mijzelf weer terug.

De pijn is voelbaar.
Morgen de sterfdag van Mama, zeven jaar alweer
het voelt nog als gister.
ik kan het accepteren maar de pijn en het ongeloof blijft.

Ik luister naar muziek en kijk naar foto,s.
Zoek de pijn.
Even ben ik weer een "lost soul", op zoek
Op zoek naar wat ik kwijt ben en op zoek naar wat ik heb.

Back to Basic.

De tijd gaat door,
werkelijk en onwerkelijk.
Het leven gaat door.
Ik ga ook door.

Toen kwam de man met de hamer.
Ik was moe, mijn lijf voelde niet oke.
Mentaal was ik ook niet oke.
Zoveel verdriet.

De griep kwam langs.
De redding.
Ik was geveld.

Het luxe weekend Texel was al geboekt.
Stacy reed ons er heen.
Het was heerlijk!!!

Op Texel zag ik weer hoe het ook kan zijn,hoe het moet zijn.
In een onsie over het park,de hond uitlaten,
s,avonds in het donker.

Een knik en groet aan de "buurman',
achterom kijken,
Hij heeft zijn badjas onder zijn jas.
Back to Basic.

Nu twee weken later kan ik er weer tegen.
Fysiek en mentaal uitgerust.

Dichte deur

Langzaam loop ik de kamer binnen, ik ruik zijn geur.
Mijn hart knijpt samen, mijn hoofd is leeg, de kamer ook.
In de badkamer stinkt het naar riool, ik doe de kraan aan.
Geen tandenborstel of kam, geen gebit in een plastic bakje.
Tree voor tree, stap voor stap, langzaam loop ik naar beneden,
een kale trap, een leeg huis.
Ik neem koffie en ga zitten, op de grond, waar zijn stoel stond.
Ik doe mijn ogen dicht, nog een keer wil ik zien hoe het was,
ik wil het voelen, ruiken en beleven.
Langzaam rolt er een traan uit mijn oog, het zal nooit meer zo zijn.
Niet in dit huis.................of in een ander huis.
Ik zit muisstil, ik drink mijn koffie op.
Ik krijg een koude rilling.
Langzaam sta ik op.
Mijn dochter komt ook, samen doen we de laatste spullen in de auto.
Ik doe de deur dicht en draai hem op slot.
Dag huis!

Mijn hart huilt.
Het is klaar.
De klus was fysiek en emotioneel grens verleggend.
Ik heb veel geleerd.
Ik heb veel verloren
Nu moet ik verder.
Dat kan ik,
met mijn kids en vrienden.

Mijn ouders zijn nu weer samen,
Together in Heaven.
Ik weet het zeker.
Het is goed!