Anti-grijs

Vandaag een dag van onrust, ergens in mij knaagt er iets, ik kan er niet bij.
Een vroeg kopje koffie bij m,n praat vriendin, hapjes overleg bij de buurvrouw,
Dylan ophalen van school voor bloedprikken. Dylan vind het spannend, "waar wordt ik op geprikt?"
Ik snap dat, gewoon een check up, hb, leuko,s, vitamine D, bezinksel, geen "slechte' tekenen,
toch is het spannend, na het prikken een wrap bij de mac en het leed is geleden, er mag niet meer over gepraat worden. Het bouwen van het nieuwe terrarium neemt veel energie, Dylan past zich aan bij het tempo van Pake. Ik voel nog steeds onrust, waar komt het vandaan?? Tijdens de koffie bij een vriendin van mijn moeder praten we over het naderende feest, ik mis mijn moeder!!! Ik mis haar commentaar over wat het allemaal wel niet gaat kosten, zondag mis ik haar plezier, ik mis haar, ze zou er "gewoon"moeten zijn!!! Ik ben nog verdrietig, dat mag en laat ik toe, dan mis ik iemand om mee te huilen en te praten, ik luister naar "mijn"liedje voor mijn moeder.
Morgen wil Dylan een halve dag naar school, hij is moe,hij huilt, ik ben verward, wat moet ik kiezen?
Moet ik instemmen of hem naar school sturen, het blijft moeilijk, wat is nu weer wijsheid, kies ik voor mijn verstand of volg ik mijn hart.
Verwen ik hem of doe ik hem tekort, waar ligt de middenweg.
Om mijn malende brein rust te gunnen ga ik mijn haar verven, anti-grijs, ik kan de kleur meestal niet onthouden en dus wisselt het nogal, vandaag (en de aankomende weken) ben ik cool-mokka, nou daar is niets mis mee. Het is ook nog gelukt om niet de wastafel,mijn oren,hoofd en vloer te kleuren, dat zijn toch goede voor tekenen!!

Dubbel gevoel

De voorbereidingen voor "het feest" gaan goed !
Een fijne vakantie week, Tess een paar dagen naar ut & Thus, ik hoef mij niet schuldig te voelen dat ik te weinig tijd voor haar heb, ze heeft een heerlijke week, thuis en ut & thus wisselen elkaar af.
Dylan bouwt met vriend Peter en Pake een terrarium voor leguaan Ziggy, Het gaat op het rustige tempo van pake, oei, als dat maar goed gaat, Dylan zijn denk en doe tempo ligt veel hoger, het lukt Dylan om zich te beheersen en zo geniet iedereen, ook ik, wat ben ik trots op mijn manneke en ook op mijn vader. Het blijde "feest"gevoel wordt sterker.
In het weekend moeten de laatste dingen geregeld, verbazend dat alles zo goed lijkt te gaan, nog nergens tegenslagen!
Dylan is zelfs nog naar de kapper geweest, zonder strijd en strubbels, de kapster kent hem en knipt zo snel ze kan, ik kon het niet laten om Dylan te vertellen hoe knap hij nu weer was maar dat werd niet in dank afgenomen, flauwe kul!! Haha, toch heb ik lekker stiekem genoten van z,n lekkere koppie.
Dylan heeft heel veel geschaatst afgelopen weekend, vanavond lag hij dan ook op de bank, de fut was weg. Eigenlijk moet hij deze week nog bloed prikken, dat zit hem niet lekker en ik probeer het juiste moment te vinden. Misschien woensdag ochtend, lekker thuis, naar de action voor plastic plantjes voor zijn terrarium en dan even langs het lab, ik ga het proberen. Hmm heet dat omkopen ?
Of iets om best wil? Ach, Dylan zal er wel iets van vinden en zeker iets van zeggen, volgens mij is het gewoon niet zo,n goede manier van opvoeden, maar het werkt wel!
Ook Stacy is gezellig thuis, super goed in haar hum en dus een genot, ik zag dat ze bij thuis komst haar broer een kus gaf, ach, lief!!!!!  
En dan komt mijn dubbele gevoel, het gaat allemaal wel heel goed, tuurlijk, wij hebben het verdiend, bla bla bla, etc etc. Zelfs mijn vader en ik hadden alle begrip voor elkaar, ik nodig hem uit, hij bedankt, ik snap hem, hij snapt mij, we houden nog steeds van elkaar en het leven gaat door.
WAAAR zit dat ...vergeten addertje????

Survivor

Op 4 november zal mijn zoon Survivor zijn van kinderkanker, dit wil ik graag groot vieren!!
Ik zeg,ik, als ik het bedenk,regel,en uitvoer, wil mijn gezin dit ook graag.
En nu eens anders dan gewoonlijk, ik heb er enorm veel zin in!!!
De voorbereidingen zijn in volle gang, het lijkt me heerlijk, een feest voor de bijzondere mensen om ons heen, die ons gesteund hebben,ieder op hun eigen manier.Ik lig er s,nachts wakker van, mijn hersenen draaien overuren.

Ik krijg hulp van Stacy en vrienden, ik reken op een beetje hulp van boven af, mijn moeder*

China

Tess, " in china spreken ze sinas"!!!

Daar wordt ik blij van! Er wordt hier in huis niet genoeg gelachen.
Stacy is regelmatig thuis maar niet genoeg om mijn prettank te vullen,
Tess is weekends thuis, ze heeft leuke grappige opmerkingen, ik wil niet altijd
lachen omdat het Tess vaak serieus bedoelt is.
Tom en Dylan.........,nou ja, niet echt humor, oh nee, niet mijn humor.

Af en toe komt mijn depressie dus om de hoek kijken,
gelukkig brengt het weekend mooi weer!!

Delen

Gelukkig zijn er altijd mensen die dingen delen, bliep,bliep, er komt een documentaire over een autistische man, dankjewel Inge voor de info. Tom speelde met zijn smartphone, verstoort keek ik een paar keer op, hé, halló !!!  Een docu over autisme!!! herken je iets ?? Toch zei ik maar niets en naar een poosje ging Tom naar bed, geen sport programma voor hem deze avond. Jammer dacht ik, niets om te delen. Voor mij was het zo herkenbaar, en leerzaam, dingen zijn niet altijd wat ze lijken.
Een triest maar voorspelbaar einde, triest voor hen die achterblijven met vragen en geweten.

Gister was ik bij een vriendin, ook wij delen. de herinneringen, een zware maar ook bijzondere tijd,
een tijd van een traan maar ook lach. We delen een verleden maar ook het heden.
Een heerlijke dag, wat heb ik genoten en wat hebben we veel gedeeld,heerlijk en zo eenvoudig.

Nieuwe maandag

Ik denk dat ik begin te begrijpen, nieuwe maandag is net zoiets als het nieuwe rijden maar dan zonder auto en op maandag.
Simpel, eigenlijk.

Deze maandag was ik vrij,dat is lekker maar ook onwerkelijk, ik neem nooit vrij op maandag, dat is mijn dag met mijn kindjes, mijn leuke lieve collega leidster wilde graag ruilen en natuurlijk vertrouw ik haar "mijn" kindjes toe.

Terug naar het weekend, Mijn niet meer thuis wonende jong volwassene heeft mij iets geleerd, loslaten. Zelf is ze bezig om ons als ouders los te laten, wat ik eigenlijk denk wat zei zou zeggen is, "ik ontsnap aan jullie greep", dit klinkt misschien een beetje raar, maar dit afgelopen weekend heb ik ervaren als loskomen van haar greep. Achttien jaar heb ik haar vast gehouden, liefdevol, ik voelde haar kleine warme hand in de mijne, ik heb even gemist dat ze gegroeid is, deze prachtige bijna volwassen meid heeft een iets grotere hand ( met een gat erin zou mijn moeder lachend zeggen)
Hoopvol grijpt ze naar mijn hand, als ze , liefde en aandacht nodig heeft, een helpende hand,  van gedachten wil wisselen, geld gebrek heeft, dat geld gebrek bracht mij op een gedachte, niet die van,  ach,arm kind, nee, die van, dan eet je maar brood met pindakaas !!!  Of ik even wilde bellen, en dat heb ik lekker niet gedaan. Stacy mocht je dit lezen, ik houd ontzettend veel van je, toch wil ik je vertellen dat loslaten ook betekend dat je met geld moet leren omgaan en dat je moeder leert dat jij dat moet leren!!!!

Ook mijn zoon laat ik los, iets minder, hij is gelukkig ook nog maar twaalf.
In zijn geval betekend dat ik niet thuis blijf om voor hem en zijn vriendjes hapjes en drankjes aan te voeren, nee, ik ga lekker mijn eigen ding doen !!!  Welkom tot de pubertijd schat!!!
Natuurlijk nestelen wij ons samen op de bank op zaterdag, heerlijk.

Op het werk was een groepsleider nodig, als medewerkers mochten wij stemmen bij wie deze functie past, voor mijn tijd uit de roulatie, was ik ass leiding gevende, toen ik weer ging werken werd ik stil zwijgend uit deze functie ontheven, natuurlijk is hier iets aan vooraf gegaan, ik heb er destijds veel over nagedacht, het hoe en wat maakt niet uit, ik heb veel geleerd, en ben tevreden.
Nu werd ik "herkozen", lieve fijne geweldige collega,s, ik ben jullie dankbaar, mijn gevoel van destijds is bevestigd en daar kan ik op een positieve manier verder mee. Nee, de functie aanvaard ik niet, voor nu wil ik leven!!!!

De "nieuwe"maandag is een begin van een "nieuwe"manier van het leven ervaren, het voelt goed en bevrijdend !
Steeds meer leer ik wat en wie belangrijk zijn.