Anti-grijs

Vandaag een dag van onrust, ergens in mij knaagt er iets, ik kan er niet bij.
Een vroeg kopje koffie bij m,n praat vriendin, hapjes overleg bij de buurvrouw,
Dylan ophalen van school voor bloedprikken. Dylan vind het spannend, "waar wordt ik op geprikt?"
Ik snap dat, gewoon een check up, hb, leuko,s, vitamine D, bezinksel, geen "slechte' tekenen,
toch is het spannend, na het prikken een wrap bij de mac en het leed is geleden, er mag niet meer over gepraat worden. Het bouwen van het nieuwe terrarium neemt veel energie, Dylan past zich aan bij het tempo van Pake. Ik voel nog steeds onrust, waar komt het vandaan?? Tijdens de koffie bij een vriendin van mijn moeder praten we over het naderende feest, ik mis mijn moeder!!! Ik mis haar commentaar over wat het allemaal wel niet gaat kosten, zondag mis ik haar plezier, ik mis haar, ze zou er "gewoon"moeten zijn!!! Ik ben nog verdrietig, dat mag en laat ik toe, dan mis ik iemand om mee te huilen en te praten, ik luister naar "mijn"liedje voor mijn moeder.
Morgen wil Dylan een halve dag naar school, hij is moe,hij huilt, ik ben verward, wat moet ik kiezen?
Moet ik instemmen of hem naar school sturen, het blijft moeilijk, wat is nu weer wijsheid, kies ik voor mijn verstand of volg ik mijn hart.
Verwen ik hem of doe ik hem tekort, waar ligt de middenweg.
Om mijn malende brein rust te gunnen ga ik mijn haar verven, anti-grijs, ik kan de kleur meestal niet onthouden en dus wisselt het nogal, vandaag (en de aankomende weken) ben ik cool-mokka, nou daar is niets mis mee. Het is ook nog gelukt om niet de wastafel,mijn oren,hoofd en vloer te kleuren, dat zijn toch goede voor tekenen!!