Gister op de kortste dag van het jaar, de dag dat de Maya kalender eindigde en de wereld zou vergaan heb ik mij bezonnen of bezint, in ieder geval ik had goede voornemens. Samen met mijn vriendin ben ik op stap gegaan naar Lemmer, gossie wat was het heerlijk, het idee alleen was al genoeg om te leiden tot ontspanning. Helaas wist ik mijn geboorte tijd niet en dus was een horoscoop lezing niet mogelijk (hé jammer) maar de kaarten spraken zich uit, overigens zonder nieuwe feiten aan het licht te brengen het was tenslotte de kortste dag. Bij het strand ritueel dwaalden mijn gedachten natuurlijk af, de dame voor mij leek in trance en liep zo langzaam dat ik alert oplette niet over haar heen te struikelen, ik wilde haar wel duwen of in halen maar ik wist de regels niet dus beleefd blijven.
Op weg naar het tweede deel liepen we heerlijk te kletsen over de honden op het strand, oeps, ssssttttt!!!! STILTE!!! HAHA, ik voelde me steeds blijer worden, ik wilde lekker stampen en spatten door de zee!! Ik weet niet of onze wensen verhoort zijn door het heelal maar leuk was het!!
Vervolgens zijn we maar niet meer naar het tweede deel van de sessie gegaan, dat was in ieders belang. We zijn lekker chocomelk met slagroom en een heerlijk broodje gaan halen.
Het was een prachtige dag, ik heb geleerd om te genieten van dat wat er nu is,van elke mooie dag.
2012 is bijna voorbij, een jaar waar veel ook echt aan mij voorbij is gegaan, ik heb mijn studie afgerond, was dat 2012 ? of al langer geleden ? Het jaar waarin het een jaar geleden is geweest dat mijn moeder deze wereld verruilde voor rust. Een jaar van verdriet en ook van rust, rust die ik niet altijd kan vinden maar waar ik naar opzoek ben, mijn oudste kind ging uit huis, mijn middelste kind ging midweek wonen, voor beiden was het goed. Ook voor mij was het goed maar dat heb ik moeten leren aanvaarden. Mijn tante overleed, het verdriet van mijn vader, alles kreeg een plek.
De strijd die ik lever met mijn zoon, samen bewandelen we het smalle bergpad, ik wil niet dat hij valt, ook wil ik niet dat hij steeds tegen mij aan botst, ik trek aan hem en stoot hem af, hij zet zich af maar is bang om te vallen, in de toekomst zal het pad weer breder worden en kunnen we samen verder, nu moeten we samen leren hoe.
Terug kijkend was 2012 een goed jaar, minder plezier en meer overweging.
Gister heb ik voor het eerst het kind in mij weer gezien en gevoelt, dat was fijn.
Ik zal dit kind koesteren en onbevangen naar de wereld kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten