Een drukke hectische week, gesprekken op school, met pedagogen en maatschappelijk werk, ik ben er zó klaar mee! Altijd weer de dingen die al zo bekend zijn, laat mijn gehandicapte kind "gewoon" gehandicapt zijn. Waarom moet ze voldoen aan de norm van onze maatschappij? Ze leeft in haar eigen wereld, soms met een overlap naar die van ons, vaak ook niet. Ik wordt door mijn dochter gemanipuleerd, natuurlijk, zou jij dat niet doen? Tess en ik weten dat allebei en we genieten ervan ! Een verbaasde blik, ach ik snap het ook wel, zij snappen er niets van!
De cito toetsen zijn afgelopen, niet dat het zenuwslopend was, de schoolkeuze stond voor meester al vast,
voor ons eigenlijk nog niet, wij dachten dat Dylan nog keuze had na het maken van de cito.
We hoeven niet zelf te denken en/of te beslissen, gelukkig is Dylan in dat op zicht niet moeilijk,............................ oké. Dan doen wij ook niet moeilijk. De open dag was zaterdag, Dylan loopt een rondje door school en zijn conclusie,..........hier ga ik dus volgend schooljaar heen.................... hoe lang duurt dat eigenlijk nog en waarom ga ik dan nu nog naar school? Tsja, omdat iemand dat zo bedacht heeft!
Tess heeft mij behoed voor een intensief weekend, zaterdag en zondag basketbal, heerlijk, lieve Tess, goed gedaan, genieten voor ons beiden!
De nieuwe week kan beginnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten