Tess is op vakantie, ze is aan het kamperen in de beeksebergen, super leuk natuurlijk!!
Tess stuurt mij een berichtje dat ze een zere enkel heeft, ai, meestal een teken van..........
vermoeidheid,onduidelijkheid,onrust.Ik bericht geruststellend terug, rustig aan, houd van je, nog een paar dagen, veel plezier, wie houd wie nu voor de gek???
Vandaag weer een berichtje, ik heb me gestoten, blauwe plekken, weer bericht ik terug.......
leuke dag gehad? Lekker gezwommen? nog een dagje dan ben je fijn weer thuis.
Ook vraag ik nog of ik moet bellen. Ze gaat slapen. Slaap lekker lieve Tess, ik houd zoveel van je,....ik maak me ook zorgen,wat is er aan de hand??? Meestal onbegrip, van Tess maar ook voor Tess.
Ik ben verdrietig. Er wordt te veel gevraagd, teveel verwacht, er is teveel onbegrip.
Wat moet ik, wat kan ik, wat zal ik.
Ik kijk diep in mijn hart, wat zegt mijn gevoel.
Het zegt dat mijn kind niet gelukkig is, ze is moe en voelt zich niet begrepen.
Mijn hart leeft voor en met mijn kind.
Mijn lijf staat in deze wereld, in deze maatschappij.
Ik weet het niet,maar mijn hart huilt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten