Amazing

"Vroeger", toen mijn moeder nog bij ons was en de kinderen een stuk jonger en kleiner (en minder brutaal)
dan nu, gaf ik te lange -, te wijde -, en kleding die stuk was altijd met de kinderen mee als ze gingen logeren bij mijn ouders, mijn moeder kon alles naaien en verstellen, daar was ze ook heel trots op en ik was er heel blij om, voor mij geen naaimachine!
Nu, heb ik nog steeds geen naaimachine en kan ik nog steeds niet naaien, geen verrassingen hier.

Een paar weken geleden vroeg een moeder van twee mannetjes op de kinderopvang hulp, iemand die kon naaien en creatief is, haha, dat ben ik dus niet! Ik kan nog geen feesthoed maken,dat laat ik altijd een collega doen. Ik ben pedagogisch goed onderbouwd, ik ben best grappig, en heel vaak ook aardig, maar naaien..............nee,daar had ik mijn moeder voor en nu die er niet meer is hebben de recycle bakken meer kleding uit ons huishouden.

Toen ik deze moeder de volgende op het werk trof en vroeg of ze al iemand had was haar antwoord,"nee".
"Jammer dat ik niet kan naaien", zei ik, "trouwens.. creatief ben ik ook niet".
"Maar je kunt toch knippen?, en snijden?" Natuurlijk, knippen en snijden,dat kan ik. Ik knip dingen uit om te knutselen,deze kopieer ik van internet maar het knipwerk doe ik zelf, snijden kan ik ook, brood, vlees en vast nog wel meer !

Oke, dat is allemaal nog helemaal niet amazing, dat komt nu.
Eigenlijk was mijn interesse gewekt, knippen,snijden en naaien.
We spraken af dat ik zou komen kijken en misschien wel even proberen,
knippen en snijden dan, naaien dat lijkt mij niet zo mijn ding.

Ik ben al menig keer geweest, ik meet, knip, snijd ennnnn doe iets op een machine wat verdacht veel op naaien begint te lijken.
IK, Sandra Simpel !! Ik doe dan ook het eenvoudige werk maar oké dat moet gebeuren en het is leuk, héél leuk! Ik zie ook het eind product en soms doe ik de laatste handeling van het eind product.

En dat, is totally amazing. 

100 Euro

Braaf ga ik naar mijn vader.
Dat doe ik iedere donderdag avond, soms ook niet, dan bel ik af, hij zit anders te wachten, als ik niet kan ga ik op woensdagavond, dat is mijn loopavond maar deze ruil ik wel eens om, als ik echt woensdag of donderdag niet kan dan ga ik op vrijdag.
Afgelopen woensdag had ik iets anders bedacht, s,middags ging ik op de fiets met de hond naar mijn vader, ik had nog een pan van hem en deze ging ik terug brengen, twee vliegen in één klap, of eigenlijk drie,
pan terug brengen,bewegen met de hond en een bezoekje aan mijn vader. Soms zijn spontane acties niet zo slim, mijn vader was niet blij verrast, ik denk dat hij zich meer overvallen voelde, hij zei niets en vooral niets negatiefs maar zo heb ik het wel ervaren, AU. Ik weet niet waarom het was en kan het ook niet gokken, vragen durf ik niet dus ...........ik neem het zoals het is, niet weer doen.
Vandaag is donderdag en dus ging ik naar mijn vader. Het was gezellig, we hebben gekletst,post bekeken, informatie opgezocht over marters ( hij had er waarschijnlijk één gezien) en koffie gedronken, voor je het weet is het alweer laat. Een paar weken geleden heb ik genoemd dat ik graag nieuwe hardloop schoenen wilde, ik ben niet zo snel en dus nog steeds geen schoenen. Mijn vader wil mijn schoenen betalen, hij geeft mij honderd euro, dat is veel geld, zeker voor zijn kleine budget. Ik voel mij schuldig, als ik dit tegen hem zeg ( dapper, ik durf het!) zegt hij wat zeg je?? Ik herhaal mijzelf voordat ik door heb dat hij mij niet wil horen.
Honderd euro voor nieuwe loopschoenen, honderd, van mijn vader, misschien moet ik niet nadenken, gewoon nieuwe loopschoenen kopen en rennen, het raakt me, mijn lieve vader met zijn goede hart.

Nieuwe map

Tess heeft een nieuwe map nodig, zo een met vier ringen, 23 ringen kan ook maar daar heb ik niet een gaatjes maker voor, wel voor één van vier, eerst (vroeger) nam ik ook wel eens één met twee ringen, daar had ik namelijk als eerste een gaatjes maker voor, maar dat is niet handig, als je er namelijk veel papier in doet dan zakt alles scheef, dus nu koop ik mappen met vier ringen.

Tess heeft al veel mappen, voor foto,s,rapportage,documenten,verantwoording, wonen,werken,stage,gezondheid,school,afspraken en Tess heeft ook één voor kleurplaten.

Meestal, eigenlijk bijna altijd betekend een nieuwe map een nieuwe periode.
Zo ook nu, de periode, Tess wordt 18.
18 is natuurlijk prachtig, je mag en kan heel veel dingen zelf, drank kopen ,Tess drinkt appelsap of fristi, stemmen, Tess stemt op het lekkerste mona toetje of op welk spel we gaan spelen, op kamers gaan, Tess woont in een huis voor zorgintensieve jongeren,bankrekening openen, een handtekening zetten, enz enz.
Als ik Tess vraag wat ze mag als ze achtien is zegt ze na lang nadenken,"nog meer als nu ik zeventien ben!!".
Das waar!!!

Kijk, mijn Tess,die achttien wordt, leeft in een belevingswereld die nogal fors onder die achttien ligt,
ze heeft niet veel nodig en voor alles wat ze wel nodig heeft vraagt ze toestemming, ik zou zeggen, "appeltje,eitje". Tot er opeens brieven in de bus vallen geadresseerd aan Tess, niet aan de ouders van, maar aan Tess zelf. Of ze even op het zorgkantoor kan komen, ze kan alleen komen maar mag ook iemand meenemen .................?????????????? Wat zou ik Tess graag alleen laten gaan... maar dan wel met camera, dat kan ik mijn Tess niet aandoen,trouwens hoe moet ze er komen? Ik ga dus mee, een gesprek van een uur, eigenlijk heb ik er ook nog lol in, zouden ze weten waar ze aan beginnen?

Tess geeft keurig een hand, ïk ben Tess", dat is al mooi, op de vraag of Tess weet waarom ze daar is denkt Tess drie minuten na en zegt vervolgens,"nee". Ik voel al een lach stuip. De dames (het zijn er twee) kijken elkaar aan, één begint te vertellen over PGB, je weet toch wat dat is??? Na een minuutje of wat......ik denk drie ofzo, schud Tess haar hoofd, "nee, geen idee", iets meer tekst denk ik nog. De dames wisselen weer van blik. "vind je het goed dat ik even met je moeder praat ?'. Tess vind het prima, ze verteld nog wel even dat we straks door zouden rijden naar de boerderij maar dat ze haar broodbakje is vergeten en dat we dus eerst weer naar huis moeten want anders moeten we een nieuwe kopen en dat is toch zonde als je er al een hebt.
Na een kwartiertje mogen we naar huis met een paar papiertjes,Oh, en ook nog een tip,  Tess onder bewindvoering plaatsen. En dat was  het begin van Tess haar nieuwe map.

Vervolgens moest Tess naar het UWV, haar moeder ging maar mee, uit voorzorg.

Hier liep alles van een leien dakje, Tess kwam voor de korte route in aanmerking, dat valt onder "anders", de aardige meneer ging het nog uitleggen, dat was niet nodig, anders, is duidelijk genoeg!

Nu nog bewindvoering, dat gaat over veel papier,dossiers en geld, als dat allemaal geregeld  is dan komt het goed. Ik denk dat Tess bijna wel 18 kan worden, het papierwerk is (bijna) weer op orde!

Op naar 19 Juli, het wordt een knal feest!!

Rauw

Ik heb al langere tijd niet geschreven, dat heeft een reden.
Ik denk............. ik denk veel.
Wat wil ik? waar sta ik? hoe ga ik naar waar ik heen wil?
Waar wil ik eigenlijk heen?
Ik weet wel wat ik wil maar niet hoe ik er moet komen.
Ik voel me verantwoordelijk of......neem ik verantwoordelijkheid?
Wanneer is "het" teveel?

Ik ga naar een coach, nee geen basketbal coach, een sportcoach is een makkie, ren en je rent,spring en je springt,lekker veilig. Niet nadenken gewoon doen. Nu ga ik naar een ander soort coach, een "personal ",
coach. Ik help hem (hij is bezig met zijn opleiding) hij helpt mij. Ik praat en huil, hij luistert en reikt tissues aan, hij knikt ook en zegt dingen als, oh ja? is dat zo? waarom dan?

En dan ga ik weer naar huis, ik denk, wat is er gezegd ? Wat zei hij en wat zei ik, wat betekend dat dan?
Ik probeer ook te voelen, wat doet het met mij, waarom, moet ik daar iets mee.
Het lijkt allemaal heel verwarrend maar als ik denk en voel zie ik niet alleen meer een  verwarde chaos, ik
zie een klein begin. Ik ontrafel hier en daar een stukje, dat geeft inzicht, dan zit er een knoopje, het ontrafelen van een knoopje doet ook pijn.

Wie was ik?
Wie ben ik?
Wie wil ik worden?

Nu ik het doel zie, wil ik verder, ik wil scoren, ik doe het voor mijzelf !

Voor nu voelt het rauw, het polijsten kan beginnen, het moet beginnen,  eigenlijk denk ik, nee, weet ik zeker dat ik er klaar voor ben, misschien heet dat verwerken, er aan werken en er doorheen werken.
daar zal ik over na denken, werken is het in ieder geval.