Braaf ga ik naar mijn vader.
Dat doe ik iedere donderdag avond, soms ook niet, dan bel ik af, hij zit anders te wachten, als ik niet kan ga ik op woensdagavond, dat is mijn loopavond maar deze ruil ik wel eens om, als ik echt woensdag of donderdag niet kan dan ga ik op vrijdag.
Afgelopen woensdag had ik iets anders bedacht, s,middags ging ik op de fiets met de hond naar mijn vader, ik had nog een pan van hem en deze ging ik terug brengen, twee vliegen in één klap, of eigenlijk drie,
pan terug brengen,bewegen met de hond en een bezoekje aan mijn vader. Soms zijn spontane acties niet zo slim, mijn vader was niet blij verrast, ik denk dat hij zich meer overvallen voelde, hij zei niets en vooral niets negatiefs maar zo heb ik het wel ervaren, AU. Ik weet niet waarom het was en kan het ook niet gokken, vragen durf ik niet dus ...........ik neem het zoals het is, niet weer doen.
Vandaag is donderdag en dus ging ik naar mijn vader. Het was gezellig, we hebben gekletst,post bekeken, informatie opgezocht over marters ( hij had er waarschijnlijk één gezien) en koffie gedronken, voor je het weet is het alweer laat. Een paar weken geleden heb ik genoemd dat ik graag nieuwe hardloop schoenen wilde, ik ben niet zo snel en dus nog steeds geen schoenen. Mijn vader wil mijn schoenen betalen, hij geeft mij honderd euro, dat is veel geld, zeker voor zijn kleine budget. Ik voel mij schuldig, als ik dit tegen hem zeg ( dapper, ik durf het!) zegt hij wat zeg je?? Ik herhaal mijzelf voordat ik door heb dat hij mij niet wil horen.
Honderd euro voor nieuwe loopschoenen, honderd, van mijn vader, misschien moet ik niet nadenken, gewoon nieuwe loopschoenen kopen en rennen, het raakt me, mijn lieve vader met zijn goede hart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten