De buurman

Zoals de meeste mensen met mij heb ook ik een buurman, ik woon in een appartement (deftig woord voor flat) ik heb dus veel buren, eigenlijk meer dan mij lief is. Ik vind buren leuk om koffie mee te drinken of een biertje of om de post aan te nemen. Dit verhaal gaat over mijn buurman, hij houd mij namelijk erg bezig. nee, niet fysiek daarvoor is ons leeftijd verschil te groot maar ook onze lijfstijl.

In de tweede week dat ik hier was kwam de buurman aan de deur, ik weet niet meer wat ik dacht maar braaf als ik ben liet ik hem binnen en bood hem koffie aan.
De buurman had "last"van mij !! Ik begreep hem gelijk al niet, "last???' ik was hier nog maar net.
Eigenlijk had hij niet zozeer last van mij maar van mijn papegaai en van mijn hond.
De papegaai maakt geluid, eh,ja, dat doen papegaaien, de hond blaft, eh ja, dat doen honden.
Vergis je niet, dit is een intelligente man, hij studeert en geeft wiskunde!!!
De buurman voor mij liep op de vloer ( meestal doe je dat, van het plafond val je naar beneden) met schoenen met harde zolen, de buurvrouw daarvoor hing s, ochtends de was op het balkon.
Kijk, toen was ik eigenlijk de kluts al kwijt.
Gelukkig heb ik geen schoenen met harde zolen maar ook ik hang de was op, op het balkon of op een rekje aan de deur.

Na een poosje praten kwamen we tot de conclusie dat "woon' geluiden oké zijn maar die papegaai en hond daar moest iets mee gebeuren.
Tsja en wat doe je dan?? De papegaai, daar kun je niets mee, het beest leert steeds meer geluiden en als hij los gaat geniet ik enorm. Dat laat ik los. ( niet de papegaai, het idee dat hij overlast bezorgt)
De hond, daar kan ik mee aan de slag, ik heb mij verdiept in training methodes, corrigeren, afleiden met speeltje of koekjes, de hond heeft genoten!! ze ging steeds meer blaffen kom maar op met dat speeltje, nog een koekje graag!!!
De buurman bleef appen, er moet echt iets gebeuren, ik was verdrietig en boos. Stomme vent!!!

Samen met de beneden buurvrouw (met twee honden) spande ik samen, wat hebben we wat af geappt en gelachen maar tot een oplossing kwam het niet.
Twee weken geleden appte de buurman weer, ik werd woest!!! In drie zinnen gaf ik mijn gevoelens weer, niet mooie woorden, ik was er klaar mee!!

Ja, mijn hond blaft, nee dat is soms niet prettig, ze blaft niet uren, gewoon twee blafjes. De buurman schrikt daarvan, ja dat is lastig..... en bijzonder???  Ik bedacht nog om hem een koptelefoon te geven, dat zal hij vast niet waarderen.

Ik blijf nadenken en zoeken naar een oplossing want ik ben niet onaardig, de buurman trouwens ook niet. Tot dan blaft mijn hond en ga ik proberen mij niet te laten beïnvloeden en vooral te genieten van mijn plekje en mijn honden.

Mocht er iemand van een flat gesprongen zijn in nylan, dan is het misschien mijn buurman want de hond zal het niet zijn!!