Het leven is ons gegeven,daar hoef je niets voor te doen,de dood is een gegeven,dood gaan we allemaal.
Natuurlijk denk ik vaak aan mijn moeder,haar dood kwam voor haar te vroeg,dat heeft ze steeds gezegt.
Ik denk vaak,wat wilde je nog doen? Wat maakt een leven mooi,leuk,bijzonder,of zwaar.
Mijn waarheid is niet de waarheid van een ander.
Ik ben niet bang voor de dood,wat zou mijn dood teweeg brengen? Tijdelijk verdriet,maar het leven gaat door.Mijn kinderen zullen zich waarschijnlijk net zo voelen als ik,dat is pijnlijk.
Zouden ze hun leven "gewoon"door kunnen leven? Of levert het een trauma op?
De dood van mijn moeder heeft voor mij geen trauma opgeleverd,de ziekte van mijn zoon wel,hij leeft nog,mijn moeder niet.Ik mis mijn moeder,mijn zoon kan ik elke dag lief hebben en kussen.
Sommige dagen zou ik best even willen kijken,op die plek,de plek na de dood.
Ik heb geen doods wens,er zijn dagen dat ik ook geen leven wens heb,misschien ben ik wisspelturig?
Nee,dat is het niet.Het heeft te maken met wat ik uit het leven haal,waar wordt ik blij van? Wat geeft mij voldoening? Daar ben ik nog niet uit. Misschien heeft het te maken met mijn leeftijd,ik zoek en denk nog even verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten