Afgelopen weekend werd ik verrast met een cadeautje, ik herkende het eerst niet eens.
De gever heeft het vast ook niet zo bedoeld, is zich er waarschijnlijk niet van bewust,
dat maakt het nog mooier.
Lieve mensen, een gewone zaterdag, een "lastige"puber en een leuke hond, koffie en appeltaart,
een eerlijk verhaal, verwarring en verdriet, duidelijkheid.
Een mooie stoere man met een verhaal, een dappere puber met een verhaal, een prachtige herder met een verhaal. Ze delen iets, de opvoeding van de hond,
Op een afstand volg ik, het "verhaal" raakt mij, maar ik ken hun woorden niet, ze delen iets, ik deel niet mee.
Ze snappen elkaar ook zonder woorden, ze delen niet hun verhaal,dat is niet nodig.
De hond is hun gemeenschappelijke deler. De man met kennis en ervaring, de jongen met honger naar kennis.
Terug aan tafel eten we soep met brood, we praten nog wat na.
Pas later op de dag zie ik het cadeau,............. berusting, duidelijkheid, liefde voor wat hem zo lief is, zijn hond.
Vaak vind ik het leven ingewikkeld, mensen,de maatschappij, iedereen vind iets, ik lees niet zo goed tussen de regels, wat wordt er bedoelt,wat wordt er gevraagd, woorden en lichaamstaal zijn niet hetzelfde.
Hier was geen dubbele bodem, geen bedoelingen,niets onduidelijk, dit was puur.
De man, de jongen en de hond, lachen,tranen en begrip.
Ik ben verrast, gelukkig en diep geraakt, wat een geschenk!!
