Ik was in alle staten, mijn kind is al weken moe, héél moe, kanker moe, dat blijft lastig te begrijpen voor iemand die hier nooit mee te maken heeft gehad. Alle kinderen zijn namelijk moe...........,tsja, das waar.
Ik wordt er zo moe van!!
Ik heb eerst mijn gal gespuwd,verder was het gesprek prima. Nu maar hopen dat er iets gaat gebeuren.
Gelijk daarna het gesprek op de logeerboerderij van Tess. Ik was nog emotioneel uitgeblust.
Gelukkig was dit een ander soort gesprek, een gesprek over grote zorgen omtrent de gezondheid van Tess.
We zitten op één lijn, nu school nog op deze lijn krijgen. Er is weer werk aan de winkel!!
Tess is nu thuis, ik probeer lief en zorgzaam en rustig te zijn, Tess heeft zo veel drukte in haar hoofd dat zelfs Lea er druk van wordt, dit hondje voelt Tess zo goed aan, kon ze maar praten!!
Nog twee weken dan ga ik lekker een weekend weg met mijn vriendin mutsen, héérlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten