Afscheid

Héél lang heb ik getwijfeld,  ik weet het zeker, ik neem afscheid.
Afscheid van een luide boze stem, tandpasta op de spiegel, het aanzien van eten en drinken tegelijk,eeuwige geluidjes, boosheid en kortzichtigheid, eigen belang eerst.
Ook van een huis wat geen thuis meer is, eenzaamheid, verwachtingen en verplichtingen.

Afscheid doet pijn maar geeft ook opluchting en ruimte, adem, geluk en wijsheid.
Het opent deuren naar een nieuwe dimensie, die van mij!

Ik moet nog veel denken,regelen en doen, soms raak ik nog verward in "oude" denkpatronen,
de dingen van alle dag roepen mij dan snel weer tot de orde. Er veranderd niets tot de echte verandering door gevoerd is, daar wordt ik iedere dag aan herinnert.

Alles heeft tijd nodig en ook dit proces, ik merk dat de tijd steeds meer dringt, als je de ogen eenmaal open hebt is het best moeilijk ze weer te sluiten.
Ik voel mij tevreden, trots en sterk, ik ga het redden, met de kinderen de beesten en vrienden om mij heen. Vrienden wees vooral welkom!! Ik heb jullie gemist en nodig!!!!

De kinderen zijn blij, het afscheid kan niet snel genoeg komen. De dieren weten van niets dat krijg je met hersenen zo groot als een walnoot.
En Tom, die snapt het  niet, nu niet en misschien nooit niet. Eigenlijk maakt het hem niet uit, hij schud zich uit en gaat door alsof er niets gebeurt.