Drie woorden

Ineens komt alles in een stroomversnelling, de openbaring via Facebook.
Het gaat niet goed met Tom, hij is niet "happy", wat een mooie week had moeten zin met zijn trouwdag en verjaardag is een desillusie, zijn vrouw wil niet langer bij hem zijn (dat ben ik)

Zijn eigen deel van het verhaal is hem ontgaan. De impact op zijn kinderen ook.
Als zijn doel empathie was dan heeft hij dat bereikt. En dat op zijn verjaardag, triest.

Dat deze week voor mijn vader, de kinderen en mij een rouw randje heeft, is hem ook
ontgaan. Morgen is de sterfdag van mijn moeder.

Vier jaar geleden, na het overlijden van mijn moeder heeft Tom de scheidingsakte al getekend,
waar Tom dacht dat het wel goed zou komen ging het voor mij echt fout.
Ik was altijd in ons huwelijk al eenzaam, samen maar alleen. Nu was mijn pijn en eenzaamheid zo rauw, pijn tot in het diepste van mijn ziel. Geen arm om mij heen.
Lieve vrienden waren de steun en warmte die ik zo nodig had, mijn vader en kinderen steunden op mij.

Om de as te verstrooien gingen we naar Kos, het zo geliefde eiland van mijn moeder.
Waar we met zijn vijven zouden gaan ging jij op de valreep niet mee.
En daar ging ik met mijn kinderen, verscheurd door verdriet, de kinderen droegen hun rugzak vol
bagage, bagage van het leven, jij had daar ook een trauma bij gedaan, dat wist ik toen niet maar nu wel. Ik droeg mijn rugzak en de urn.

Het was een bijzondere, mooie week, met plezier en verdriet, gelukkig waren we alle vier niet alleen, en ook niet eenzaam. Pijn deed het wel, veel pijn, het was ook zwaar maar bovenal voelde ik de liefde voor mijn kinderen, mijn vader, en natuurlijk ook voor mijn moeder .

Hier besefte ik de waarde van een bloedband, iets delen zonder woorden, daar waar harten in elkaar overgaan.
Ook terug was er niets, leegte, geen woorden, geen verhaal, niets, helemaal niets.

Ik heb het nog geprobeerd, vier lange jaren heb ik gestreden. Nu is het op, mijn hart doet pijn, mijn ziel huilt. Mijn ogen zien wat belangrijk is en daar wil ik open voor staan, ik wil leven, mijn leven.

Ik wil lachen, vrienden om mij heen, ik wil mijn leven in liefde delen met zij die mij dierbaar zin.
Drie woorden zijn genoeg, het is oke!