Lieve Pa,
Bijna drie weken ben je "al"onderweg.
Voor een vakantie vond je dat lang genoeg.
Hoe vaak kwamen we niet een dag eerder thuis, jij wilde door rijden, niet nog eens de tent uitpakken.
Nu kom je niet meer thuis, nooit meer.
Niet te bevatten.
Op zondag kijk ik of ik bier in huis heb, we horen achter huis te zitten met het kacheltje aan.
Hoe was je reis, Pa?
Je hield helemaal niet van reizen.
Dit was de reis van je leven.
Het einde van je leven.
Ben je weer samen met Ma?
Met Dennis?
Ben je geheeld?
Ik stel een vraag, eigenlijk weet ik het zeker.
Ooit zal ik ook geheeld zijn.
Ik ben niet gebroken, hoor.
Daarvoor was het te mooi, te bijzonder.
Daar ging je, op reis, je lachte, je was er klaar voor.
Een deeltje van mij nam je mee,
dat vindt ik mooi.
Het doet ook pijn.
Door het deeltje wat ik mis zal ik altijd bij jou zijn.
Nu ruimen we alles op.
Materiaal heeft weinig waarde,
herinneringen nemen we mee.
Die nemen weinig ruimte in en zijn kostbaar.
Ik denk aan jou.
Ik houd van jou.
Goede reis.
Goede bestemming.
❤
BeantwoordenVerwijderen