Pluk de dag

De wekker gaat, een werkdag.
Gelukkig ben ik van het gelijk opstaan, geen gesluimer.
Ik doe de wekker uit en ook de reserve wekker op mijn telefoon
die een kwartier later staat.
Ik heb een snelle routine en 15 minuten later loop ik met de
hond door de nog donkere straten. Hond en ik kunnen dit vlekkeloos
en geroutineerd.
Wat is het nog stil op straat, ook regent het.
Twintig minuutjes dan zijn we weer thuis.
Hond gaat na een bak brokken weer slapen.
Ik pak mijn spullen.
Als ik per ongeluk omhoog kijk valt mij op dat de batterij uit
de klok toch echt bijna leeg is. verdorie.
Vanavond maar even een nieuwe zoeken.
Dan gaat er toch een lampje branden, bij mij.
Ik kijk op de telefoon, vijf uur!!!
Ik ben vergeten de tijd op mijn wekker te veranderen!!!
Pluk de dag!

Hoe dan

Hoe dan...
Ik blijf het niet begrijpen.

Hoe kun je ...

Ik heb al vaker gehoord en ook geleerd
dat geschiedenis zich herhaald.

Zelf ben je opgegroeid zonder vader.
Jou vader heeft jou verlaten.
Jij weet hoe dat voelt.
Deed het pijn?

Jij verliet jou kinderen.
Dat doet pijn!!!

Waarom? Waarom wil jij je kinderen niet zien?
Waarom hebben zij geen sleutel van het huis
waar ze opgegroeid zijn.
Waarom wil jij niet weten wie ze zijn,
wat ze lekker vinden, waar ze blij van worden.
Ze hebben jou genen, dragen jou verleden.
Een verleden die ze niet begrijpen.
Wat hebben ze jou misdaan?

Het houd mij steeds meer bezig.
Ik zie hun pijn, onbegrip en desillusie.
De afstand wordt steeds groter, de boosheid ook.

Je bent ze kwijt.
Niet omdat zij daarvoor hebben gekozen.
Jij hebt dat gedaan.
Waarom?

Het doet mij ook verdriet.
Eigenlijk meer dan ik kan begrijpen.

Je mag boos zijn op mij.
Ik ben bij jou weg weggegaan.
Ik heb de keuze gemaakt,
ik wil de consequenties wel dragen.

Ik zoek naar antwoorden.
Jij hebt de antwoorden.

Zorg om zorg

Het speelt al een poosje,
zorg.
Zorg rondom de zorg.
In mijn beleving begrijpen de
medewerkers die de zorg rondom Tess
moeten leveren niet
wat ze moeten leveren
hoe ze dat moeten leveren
of, ,,, hoe vaak hoe veel
gewoon HOE!!

En weer ben ik boos
en gefrustreerd.
HOE moeilijk kan het zijn?

Gesprekken zijn tijd verspilling,
Ja zeggen,nee doen.
Ondertussen heb ik het idee dat er
in de personeelskamer nog
ontzettend om gelachen wordt.
Domme ouder met illusies.

De ene medewerker mag niet iets doen wat de ander
niet zou of wil doen.
Dan wordt die medewerker leuker gevonden. (huh???)
Dus.... de lat wordt gelegd bij de meest luie ongemotiveerde
medewerker?
Je mag wel een huisdier, een hulpvraag rondom het huisdier
is geen hulpvraag van de client maar van het huisdier. (huh?)
24 uurs zorg is geen zorg van 24 uur, dus, na half elf geen zorg.
(huh?)

Je snapt het, ik begrijp er niets van.
Nu ga ik verhaal halen.
Ik wil dingen begrijpen.

Dat vinden ze NIET leuk.
Ook dat begrijp ik niet.

Wat valt er nog veel te leren hé?
Ik ben er klaar voor!!

Voorbij

Het is voorbij!
Super trots ben ik op mijn meiden,
wat hebben ze alles goed en vooral stoer doorstaan.
Ik ben ook trots op mijzelf, ook ik heb het goed
doorstaan.
Gister ging Tess weer naar huis.
Vandaag kwam de allerliefste Ingrid,
we hebben het hele huis gepoetst.
Heerlijk!!
Het huis is weer van mij.
Het was ook gezellig, dat weer wel.

Onder het mes

Zo zijn er weer wat weken voorbij, niet bij te houden die tijd.

Volgende week gaan beide meiden onder "het mes".

Ik zie er nogal tegenop.

Ik ben niet zo de "zorg' moeder.

Het moet gebeuren en we komen er wel doorheen.

Toch houd het mij ook bezig.

Ik ben "alleen" moeder, alleen en ook moeder.

Daar vind ik het lastig worden.

Deze meiden hebben ook nog een andere ......

Ja, een andere wat?

Een andere verwekker.

Ja, dat.

Als ik het zo bedenk weet ik ineens ook waarom

ik de zorg alleen draag.

Verwekker klinkt zo enorm ver weg, zo niet betrokken.

En zo is het.

Het komt goed.

De tijd gaat door, heel snel.