Verheug je op dinsdag

Onrust,dat voel ik,onrust in mijn hoofd,in mijn lijf en in mijn hart.
Ik herken het an ondertussen weet ik het gaat weer voorbij.

Samen zitten we in de zon op het gras,de vogels fluiten,het is heerlijk weer.
We praten en lachen,ik hoor de kinderen praten op de achtergrond.
Weg is mijn onrust.
Opeens weet ik,dit is niet blijvend.
Zonder na te denken kijk ik op en zeg,"nu ben je er,straks ben je weer weg".
Eigenlijk bedoel ik,     dan,      als ik je het meest nodig heb.
"Nee", zeg je,"ik blijf".

De wekker gaat,ik moet lachen,zo vol overtuiging zei je ook eens,
"ik ga niet dood',dat gebeurde toch,maar nu,nu geloof ik jou.

Je bent vroeg,je wandelt nog even over de begraafplaats,
dan hoor je het,"verheug je op dinsdag", je kijkt om, maar ziet
haar niet,ook jij moet lachen.
Dinsdag de dag na je verjaardag,dan kun je weer verder in alle rust.

Samen kunnen we er ook om lachen,jij en ik,wij samen.
Als ik 's avonds weg ga zeggen we tegen elkaar,"verheug je op dinsdag"!