Moeilijk

Tess heeft het zwaar, ik dus ook.
Tess stuurt berichtjes waaruit ik opmaak
dat het niet zo lekker gaat.
Gister avond heeft ze gebeld, ze praatte wat flauwtjes,
het was goed gegaan, ze wist niet of ze vrijdag wel ging,
ze was duizelig.
Mijn moeder hart doet pijn, ik wil haar wel halen, alles terug draaien,
ik weet dat dat niet kan, in ieder geval niet nu, het moet een kans
hebben, een kans van slagen.
Vanavond belde ze met een begeleider, tranen, Tess heeft het wel fijn maar vind
het moeilijk, een ander ritme, andere regels, alles anders.
Ik begrijp het zó goed, ben ook uit mijn ritme, terwijl ik weet wat er gaat komen.
Ik maak maar wat grapjes, vertel over Lea, zeg dat ik het óók moeilijk vind.
Na 15 minuten moet ik het gesprek beëindigen, anders komt er geen einde
aan ons gesprek zonder woorden.
Dag lieve dappere Tess, kus en knuffel van je moeder.