Inzicht

Afgelopen week heb ik goed proberen te "voelen' naar mijn gemoeds toestand.
Dat is aardig gelukt denk ik, op maandag en dinsdag werk ik, maandag was een lange dag met aan het
eind nog een vergadering, samen met twee collega,s heb ik om half zeven frietjes gegeten, gezellig, de vergadering was om kwart voor negen afgelopen. Vermoeid maar voldaan kwam ik thuis.
Op dinsdag heb ik s,ochtends vrij, meestal slaap ik dan wat langer, heerlijk in een stil leeg huis, ik slaap niet diep maar ben mij bewust van mijn gedachten en van het feit dat ik niet gestoord wordt door een, mahaam !!. S,middags werk ik, ik geniet van de kinderen, hun plezier, gepraat, liefde en vooral ongekende nieuwsgierigheid en onbevangenheid. S,avonds ga ik naar mijn vader. Deze dinsdag was Tess thuis gekomen, normaal is zij in het logeerhuis, nu moest ze op woensdag naar de oogarts in het mcl.
Ik ben  blij, mijn lieve Tess.  Tess praat, vraagt, checkt agenda,s (ook die van mij) wil weten welke kinderen er op mijn werk waren, verteld ondertussen over Tom zijn agenda en basketbal, al gauw ben ik de draad kwijt, nee school is niet leuk, ze wil niet terug naar de andere school en haar lies doet pijn, ze heeft zich verstapt bij gym en vind gym stom, ze mag van Tom niet mee naar basketball want hij moet om acht uur weg naar Nieuwegein en dat is te lang, stage is niet meer leuk en te ver want dan doet haar knie zeer.
Ik ga naar bed. Tess komt vragen of ik een smoothie wil maken met appel,peer en banaan maar zonder mandarijn dat vind ze vies, ik doe een kussen over mijn hoofd. Mijn zoon gaat douchen, zachtjes komt hij binnen, hij fluistert welterusten geeft mij een kus en vertrekt naar de badkamer, zijn handdoek zit tussen de deur en hij open deze om met een klap weer te sluiten, en nog eens en nog eens, vervolgens zingt hij luid terwijl hij geniet van de warme stralen, na een poosje trommelt hij op de douche deur een ritme en eindigt met een luide gil. "Normaal " kan ik erom lachen, mafkees, heeft niet door hoe luid hij is. Hij komt nogmaals binnen en zegt, "slaap lekker" ik antwoord niet en dus geeft hij mij een kus en zegt nog eens, " slaap lekker" Slaap lekker, jongen.
Woensdag breng ik mijn zoon naar school, om half negen zit ik bij een vriendin op de koffie, hier kan ik gewoon vriendin zijn en ben ik zelfs om half negen welkom voor koffie. Tegen half elf moet ik naar huis, Tess moet uit bed en onder de douche. Ik stimuleer en motiveer, ik blijf rustig en geduldig. Dan haal ik Dylan weer uit school. Gelukkig heeft Tess gedoucht en kleren aan, nu nog haar kammen en tanden poetsen zodat we naar het mcl kunnen.  Op de terug weg vind Tess dat ze kipnuggets heeft verdiend, dat vind ik ook.
Op donderdag ochtend gaat mijn wekker kwart over zes, dat is niet helemaal mijn tijd, beter gezegd dat is helemaal mijn tijd niet, maar Tess moet om kwart over zeven in de taxi. Ik zal de details besparen maar mijn geduld was ver te zoeken, Tess ging niet opstaan, zere lies,knie, ze ging niet gymmen, de taxi kwam te vroeg ,school is stom en eten wilde ze ook niet! Gelukkig zat Tess toch op tijd in de taxi met een briefje dat ze niet hoefde te gymmen, ik geef haar een kus en ze zegt nog, "ik denk dat ik wel mee ga gymmen", super, zeg ik nog, met een rode waas voor mijn ogen. Brave Dylan stapt op de fiets naar school, dat is wijsheid.
Ik neem een kop koffie en denk aan het liedje van blof, hier is mijn huis. Een half uur te vroeg ben ik op mijn werk waar ik blij begroet wordt door zeven peuters.
Vandaag vrijdag is mijn "vrije"dag, ik geniet van mijn logeer papegaai, koffie, en vooral rust.
Om half acht huilt mijn zoon, hij heeft hoofdpijn en is moe, ik geloof hem, ik ben ook boos, waarom?!
Waarom wordt hij zo snel moe ?? Hij heeft twee keer naar huis gefietst en één keer naar school en terug,
moet ik hem geloven, of niet? Ik geloof hem en bel naar school, samen blijven we thuis. Ik ga nog even naar bed, hier kan ik denken. Mijn inzicht is pijnlijk, hoe ga ik hier mijn weg in vinden?