Prut

Vandaag was een mooie dag met een ontevreden einde. Ik lag nog midden in vreemde dromen toen de wekker afging, dat is prut, nu weet ik niet hoe de droom zou eindigen. Gelukkig registreren mijn hersenen nog niet echt, ik volg mijn routine, rij naar het werk en drink koffie. De bengeltjes en engeltjes rollen binnen, zij maken mij blij, wat zijn ze puur en onbevangen, ze doen en zeggen met en zonder woorden in alle eerlijkheid. Het prachtige baby meisje spuugt vol overgave in mijn mouw, met dezelfde overgave krijg ik haar prachtigste lach. Een peuter verteld dat mijn "tont"te groot is voor de glijbaan, ze zal mij wel naar beneden duwen.

Mijn Tess is ziek, mijn lieve collega,s pakken de laatste loodjes en ik ga met Tess naar huis. Ik wandel met haal lieve Lea en ga naar mijn eigen huis.
Mijn maatje komt zoals iedere maandag eten voordat we naar trainen gaan. Haar auto heeft een raar rood lampje, ze belt de ANWB. Wachttijd een uur. Dat geeft niet,  we "bespreken" alles en nemen nog thee. We zijn maar iets te laat op de training.

Nu begint prut, om één of andere reden denk ik tijdens de training, voor mij is dat not done, ik kan dan niet meer basketballen. Ik wordt nog net niet chagrijnig, zo jammer, ik hoef niets, gewoon heen en weer rijden en zorgen dat de bal komt waar ie hoort. Mijn hersenen doen hun eigen ding, analyseren, Zo niet nodig tijdens basketballen.

Leren wordt em vandaag ook niet meer, dan maar doen waar ik goed in ben, douchen, eten, drinken en slapen.

Morgen een nieuwe dag, nieuwe kansen en mogelijkheden.
En trouwens, basketbal is helemaal niet zo belangrijk en leren kan altijd nog. Al komt het tentamen wel heel snel dichterbij.