Voor Inge

Jij weet als geen ander dat ik moet schrijven, wat houd mij bezig en waarom.Ik schrijf ook omdat ik er plezier in heb. Wat heb je mij vaak gevraagd, wanneer schrijf je weer? Wat houd je bezig?

Eigenlijk heb ik dat heel lang niet geweten. Twee jaar lang. Ik leefde wel, ik streed, ik vocht en overleefde. Er gebeurde van alles. Ik werkte aan een "nieuw"begin. Ik deed dat op de enige manier die ik ken.
Een wijze vrouw zei een tegen mij, "je moet niet zwemmen tegen de stroom, je moet je mee laten voeren op de golven. Ik heb er maar tien jaar over gedaan om het te begrijpen, te geloven en toe te kunnen passen.

Ik wilde een eigen plek, ik wil mijn leven leven. Daar heb ik dingen voor achter gelaten, ik nam mee wat waardevol is, dat waar ik voor leef. Mijn kinderen en dieren, enkele dingen van emotionele waarde. Wat heb ik mijzelf in de afgelopen jaren vaak vervloekt, domdomdom, ik had het slimmer aan moeten pakken. Nu weet ik dat ik luisterde naar de verkeerde mensen. Volg je hart!!!

Mijn hart leidde mij langs de afgrond, ik heb mijn moeder gesmeekt mij te halen. Ze deed het niet.
Ik stuiterde maar door,zoekend. Eenzaam maar nooit alleen.

Als donderslag bij heldere hemel kwam de omslag.
Een appje, facebook, good karma, vriendinnen. Eindeloos wachten, vrezen, hoop en wanhoop.
Zittend op mijn balkon zei een vriendin; "San, het is voorbestemd", dat was het!!

Nu heb ik mijn huisje. Inge, jij en ik, wij gingen kijken en wat voelde het perfect. Perfect voor mij.
Alles viel op zijn plek, op mijn plek.

Ik weet nu wat onrust met je doet, ipv 24 uur in een dag zijn het er maar 20, je rent vliegt en draaft, zonder resultaat.   Ik laat het achter mij.

Nu woon ik in mijn huis, mijn plek, dat waar ik zo naar verlangde. Rust, plezier, ik kan genieten van wat ik graag doe. Ik heb TIJD, tijd om te genieten.
Nu kan ik het leven weer aan.

Nieuwe uitdagingen staan voor de deur.
Ik houd je op de hoogte want daar is nu weer ruimte voor.

Liefs voor jou, Inge, mijn trouwste volger. Je vriendschap is mij dierbaar!!