ZZP

Vandaag viel de envelop op de mat, CIZ, zij indiceren,ze bepalen of mijn Tess hulp nodig heeft, ze bepalen ook hoeveel hulp. Heel tegenstijdig met mijn gevoel hoop ik op veel hulp, deze hulp bepaald de weg die Tess en wij samen met haar ingaan. Er is veel hulp geïndiceerd, dat betekend dat Tess volgend jaar gaat midweek wonen, en dat Tess naar een andere school zal gaan. Dat wat ik gewenst heb gaat dus gebeuren. Mijn hart huilt, ik wil mijn Tess gewoon thuis houden, niemand houd zoveel van haar als ik!! Heel hard wil ik schreeuwen, Tess blijft bij mij!! Toch weet mijn hart dat het beter zal zijn voor Tess, mensen net as haar, geduld, begrip, regels, hou vast, duidelijkheid.
Wat zal ik het nog moeilijk krijgen, schuld gevoel, wat weet Tess ?? Hoe voelt het voor haar ?
Wat is wijsheid, of kies ik uit egoïsme ? Nu eindelijk het besluit er is weet ik niet wat ik moet voelen, opluchting of verdriet, ik voel beide, Tess haar toekomst is voorlopig veilig, de indicatie is voor 15 jaar. Ik denk nog even na, ondertussen huilt mijn hart.

onrust

Morgen gaat Dylan op schoolreis, twee dagen,op de fiets, bestemming onbekend.
Heel handig, dat geeft onrust, met de bestemming bekend zou Dylan zijn onrust al groot zijn.
Waar ga je heen,wat ga je doen en wordt er van je verwacht,kan je de afstand fietsen?
Eigenlijk vind ik het vreemd,waarom bestemming onbekend? De juffen hebben nu al plezier, de kinderen weten lekker niet waar ze heen gaan,haha,lange neus. Ik vraag mij af of dit niet weten voor de kinderen ook leuk is, voor Dylan in ieder geval niet.
Voor mij trouwens ook niet, Dylan is onrustig en dus Tess ook. Op deze momenten wilde ik wel een thuisblijf moeder zijn, ik moet morgen werken maar ben nu al moe van Dylan en Tess, dat zal morgen ochtend niet beter zijn, maar ach, ik rust wel weer bij en hoef niet te fietsen naar een onbekende bestemming. Mijn ventje is vandaag lekker thuis gebleven om vóór te rusten en om te genieten van zijn beesten en om naar de kapper te gaan, morgen breng ik hem naar school,dan gaat hij fietsen, naar een voor hem onbekende bestemming.
Ik hoop dat hij geniet van zijn schoolreis !

Morgenavond met Tess naar Workum, er wordt daar binnenkort gebouwd, misschien ligt Tess haar toekomst daar,we zullen zien!

ONRUST!!

Taxi

Zo vaak heb ik gebaald, voelde ik mij "de taxichauffeur" , vaak was dat mijn eigen schuld, gewoon, nee, zeggen, gewoon nee is niet altijd makkelijk, ik vind het vaak niet makkelijk. Ouders van een ADHD-,er zullen dat snappen, het gescheld,geschreeuw,kwetsende opmerkingen, taxichauffeuren is dan een stuk rustiger. Nu mijn ADHD puber niet meer thuis woont is weigeren een stuk makkelijker.
Gisteravond kreeg ik een berichtje, kom naar huis,wil jij ons naar TDF (disco) brengen?
Berichtje terug, is oké. Weer een berichtje, bel me. hier kwam de vraag met de inleidende woorden, ik heb mijn ov kaart thuis laten liggen, Esther ook, kun jij ons halen? NEE, ik ben geen taxi bedrijf, waren mijn stoere vol overtuiging uitgesproken woorden, laat de ouders van Esther maar rijden.
die hebben gedronken, HAHA, IK heb ook gedronken, dat was geen leugen,ik had al koffie gehad en cola, levensgevaarlijk om dan nog te rijden. Oké, laat maar. YES,YES !!
Rustig ben ik weer gaan zitten, voeten omhoog, een lekker drankje om het te vieren.
Toch zo gek nog niet een puber op kamers!!! Vandaag kwam ze eten, gezellig!! Dan is het genieten van haar humor. Met liefde heb ik haar weer terug gebracht, ze moest nog was mee die ik ook met liefde voor haar heb gewassen, nu was het mijn keuze. Ik ben trots op mijn lieve stoere zelfstandige puber, ik ben ook trots op mijzelf.

Mooie ontwikkeling

Na een paar moeilijke nachten,één voor mij en één voor Stacy ontwikkeld het 'op kamers' gaan zich best goed. Stacy zag het niet meer zitten en wilde alles afblazen, dat kon natuurlijk niet meer, ze heeft getekend. Samen hebben we midden in de nacht besloten dat dit studenten huis bij haar past, het heeft zo moeten zijn. We zijn naar Ikea gegaan en hebben een kast en leuke spulletjes gekocht, ze heeft zelf betaald,STOER! Tom en Stacy zijn vanavond alles in elkaar gaan zetten en op gaan hangen, de leuke meiden in het huis hebben geprezen hoe leuk het werd en nu, nu heeft Stacy er zin in!!
Morgen brengt Pake het matras, dat betekend dat hij zelf op een ander bed gaat slapen en nieuwe matrassen koopt, ook STOER! Hij vind het maar niets, zijn klein dochter in dat huis, maar wijselijk houd hij zijn mond en steunt waar hij kan. Nog even gordijnen scoren en dan gaat ze er morgen slapen. Een koelkastje zou nog welkom zijn, broertje lief zal zoeken op marktplaats, ook dat komt vast goed. spannend, leuk spannend, een nieuwe fase in het leven van mijn stoere studente.

Slapeloze nacht

Mijn heerlijke stoere 17 jarige puber gaat uit huis!!
Ik ben vóór! Absoluut, ik denk dat het goed is voor haar en voor ons gezin.
Ze is toe aan een stap vooruit, gister twee kamers bekeken, één degelijke met twee
meiden, één in een echt studenten huis, natuurlijk een eenvoudige keuze, degelijk,redelijk schoon,
ruim. Tot mijn verbazing hoor ik mijn "kind"kiezen voor studentenhuis.
Dat veroorzaakte een slapeloze nacht. Ik kon het maar niet geloven en ook niet terug draaien.
Vandaag heb ik stoer geholpen met poetsen en verven. Ik ga het redden met mijn dochter als student in een studenten huis.Ik weet het zeker,mijn dochter red het ook!

Niet blij

Vandaag was ik niet blij,toch had ik mijn pilletje gehad.
Ik weet hoe het komt, het leven is niet eerlijk, daar kan niemand iets aan veranderen, maar het is wel waar. Hoe kan ik reageren als mijn vader verteld het leven niet te willen leven, alweer is hij betrokken bij kanker, iemand zo dierbaar zo dichtbij. Ik kan zijn gevoel alleen maar beamen, en ja,ik snap het best. Ik kan zo weinig voor hem doen,praten en er zijn. Afgelopen weekend ging hij naar Assen, naar de motor races, racen tegen kanker, Dylan is er vaste VIP gast. Vol bewondering spreekt hij uit wat hij heeft ervaren, zo bijzonder, een ervaring zonder woorden, zo mooi, deze kinderen delen iets wat geen woorden heeft maar een groot samenhorigheid, en ze hebben plezier, kunnen genieten.
Zonder woorden weet ik wat hij heeft ervaren, het brengt hem heel dicht bij zijn gevoel, dingen die hij heeft ervaren, dat doet pijn maar voelt ook goed. Het brengt ook herinneringen boven die hij niet wil herbeleven, dat gebeurt wel. Hij is bang voor de toekomst, de pijn in het verschiet, donkere wolken, klaart het weer op? Komt er regen? ,onweer? Wie het weet mag het zeggen, maar niemand wil het horen. Ook ik ervaar de pijn.

Taart

Vandaag mijn panel gesprek, haal ik het dan ben ik klaar met school,diploma behaald.
Dit weekend kon ik al genieten,geen huiswerk,tijd om voetbal plaatjes in te plakken voor Tess,
heel waardevol.
Vandaag geen feest mocht ik slagen,vanavond ga ik naar mijn vader,net als op andere dinsdagen,
hij geniet ervan en ik ook.
Mam,jij had gezorgt voor taart en dat de vlag uit zou hangen,en dat ik bloemen kreeg,jij zou trots op mij zijn. Dat ben je nu ook, maar bloemen,taart en de vlag vallen niet uit de hemel.
Morgen ga ik het vieren,dat is ook vroeg genoeg. Met een traan en een lach.

Geen 65

Gossie mam,vandaag groot feest 65,een mijlpaal.
Helaas,geen taart,slingers,feest,geen 65,niets,niets om te vieren.
Een dag als alle andere,voor alle anderen,niet voor ons,wij missen jou,
Wat hadden we het graag gevierd,je kunnen knuffelen,kussen,de gek aansteken,
Ik zou gezegd hebben dat je nu oud was,65 is niet oud,65 is veel te jong.
Mam,ik mis je iedere dag,maar vandaag nog meer!!

De wekker

Tess is vrij,een hele week,dat betekend even geen wekker.
Niet om kwart over zes opstaan en dan proberen een auti puber uit bed te krijgen,en onder de douche en in "gewone"kleren,niet in trainingsbroek.  De wekker op zeven uur,"gewoon"opstaan.
Ik doe mijn ding,geen stress en strijd die ik eigenlijk niet wil.

Wat een energie heb ik dan extra. Dat was ook handig deze week,de proeve moest klaar,stress op het laatste moment.Wat zou het handig zijn als ik kon plannen,er is altijd tijd te kort.
De map is in geleverd,ik heb nog niet gehoord dat ik dingen aan moest vullen,gelukkig niet.

Nu leef ik wel in een verkeerd ritme, een nacht ritme.
In de nieuwe PGB aanvraag van Tess staat, ruilt dag en nacht ritme, van wie zou ze dat hebben?

Volgens de psychiater heeft ze veel van haar vader,autisme is erfelijk.
Voor het eerst hoor ik Tom beamen dat hij ook trekjes herkend, lastig,toch relatie therapie.
Ik doe even niet meer mee, ik heb al therapie gehad. Het gaat goed met mij.
Ik heb besloten om ook voor mijzelf te kiezen, eerst voor mijzelf.
Geen therapie voor deze dame, ik wil leven, mijn leven, het is mij gegeven, ik hoef gelukkig de wereld niet te redden.
Dat wordt dan egoïstisch genoemd,maar dat is het niet, het is zelf behoud!