Vlinder

Vandaag een jaar geleden.

Toen ik s,ochtends binnen kwam hoorde ik je kreunen,gelukkig zou de dokter komen.
De dokter keek naar je,ik keek naar de dokter,de dokter aarzelt,ik geef ongevraagd antwoord,ze wil en kan niet meer!! De dokter aarzelt nog steeds,"dat moet je moeder zelf bepalen", is haar antwoord.
Ik kijk naar mijn moeder,"Wil en kun je niet meer???",nee,schud mijn moeder,verbeten kijk ik naar de dokter,"ze wil en kan niet meer"!!! " Dan ga ik het vlindertje bestellen', zegt de dokter en maakt aanstalten om naar beneden te gaan, "HALLO",ik schreeuw bijna maar wil niet teveel lawaai maken voor mijn moeder,"en wat gaat u NU doen"? Ze kan toch niet zo blijven liggen,dit is mens onterend,gelukkig krijgt ze pijnstillers. S,middags zal het vlindertje er zijn en kan het terminaal cederen beginnen.
Terwijl ik voor mijn eigen gezin de dingen regel belt mijn vader,San,het "spul"is er.
Snel ga ik naar het huis van mijn ouders.Mijn moeder lag nog steeds in haar eigen bed,dat wilde ze zo en wij respecteren dat,de huisarts en thuiszorg zorgen dat er een hoog/laag bed komt,dat moet.
Mijn vader en ik zijn verslagen,ze kan niet meer lopen en bewegen doet enorm pijn,we verzorgen haar zelf,dit kun je haar niet meer aan doen,van bed,op een tijdelijk bed en dan weer op een hoog/laag bed.
De dame van de thuiszorg gaat boven kijken,ze schrikt,deze vrouw is stervende.Hier krijgt menselijkheid de overhand en het vlindertje wordt geplaatst.Vanaf nu zal ik waken,ik wil het lijden niet zien,ik wil mijn moeder begeleiden naar de verlossing,weg van haar grootste verdriet en de enorme pijn.Eerst maakt ze veel geluid en is onrustig,ze ontspant steeds meer,zachtjes zing ik voor haar,het is zo stil in mij,ik weet niet waarom,ik ken ineens de woorden.Mijn vader komt nog even boven en hij maakt een grapje,"tijdens het eten piep je ertussen uit,hé,de regie in handen".
Hij gaat eten koken.Ik hoor hoe haar ademhaling veranderd,ze lacht,strekt haar armen uit,zachtjes zeg ik,"ga maar mama,het is oké". Ik roep mijn vader,hij hoort niets,ik ren naar beneden.Samen vliegen we de trap weer op,ze kijkt tevreden,haalt adem en blaast uit."ze is weg".

Verbaasd kijken we elkaar aan,ik ga naar beneden en laat mijn ouders alleen.
De lieve dame van de thuiszorg komt,ze kijkt bij mijn moeder en weet genoeg,de huisartsenpost wordt gebeld en er komt een dokter de dood vaststellen,een lieve man,hij praat rustig en luistert.
Ik was mijn moeder en kleed haar aan,daar gaat ze dan,nog eenmaal zie ik de remlichten van de auto aan en uit gaan, dag mam,mompel ik.

Langzaam voel ik de depressie bezit van mij nemen,het begon twee weken geleden.
Ook bij mijn vader zie ik het gebeuren.
Vandaag ging het ineens beter,vreemd.
Ik heb eerst geslapen,de buurvrouw en haar twee heerlijke kindjes kwamen me knuffelen,ik kreeg lieve kaartjes en sms jes.Mijn vriendin luisterde naar mijn verhaal,ik ging naar de camping,de vogels zongen voor mij en de zon scheen,het gemis en verdriet is enorm.
Mijn moeder stuurde een zonnestraal!

Op zondag ben ik niet bij je geweest,we vierden Tom zijn verjaardag,Tom was nog wel bij je,je was zwak maar gaf de moed niet op.

Ik mis de dingen die we samen deden,de woorden die we wel en niet zeiden,je aandacht en je liefde,
Mam,ik mis je meer dan ooit!!

Strompelend

Ik heb weinig motivatie en kom tot niets,kon ik mij daar nou maar bij neer leggen dan scheelt dat een berg energie,nu denk en doe ik,zonder resultaat.
Ik wil mij er niet bewust van zijn,zoals Tess,leven bij de dag,vandaag niet? Morgen een nieuwe kans!!
Gewoon in bed liggen en wachten tot het beter wordt,of iets ondernemen en hopen dat het beter wordt.
Ik voel wat ik voel,vermoeidheid,verdriet,wat is mijn leven veranderd,dat zie je niet maar ik voel het wel,zoveel dingen die ik niet meer doe,nog graag zou doen,ik weet niet hoe.
School en werk zijn een goede invulling,maar geen vervulling van mijn gewoontes die geen gewoontes meer zijn en dat ook nooit meer zullen zijn.
Een jaar geleden op zaterdag avond ging het goed met je,ik mocht bij je op bed zitten,samen keken we sterren dansen op het ijs,ik wilde dat die avond nooit voorbij zou gaan.

Misschien tot morgen.
Misschien ben je weg.
Er zit iets in je dat je zegt of het tijd is.
Tijd om weg te gaan.
Misschien tot morgen.
Denk niet aan vandaag.
Neem alleen mee wat je dragen moet en waar je
Echt niet buiten kan.
Misschien tot morgen.

Vit D en onrust

Maandag moest Tess voor de longfunctie test en bloeduitslagen naar de kinderarts.
Ik hoopte dat er iets gevonden was dat met een simpel pilletje verholpen zou kunnen worden,
niets gevonden zou niets oplossen.Op de longfunctie test hadden we geoefend,inademen gaat wel goed maar snel uitblazen was een probleem.De test ging nu goed,Tess deed vreselijk haar best,ze raakt niet meer in paniek van de knijper op haar neus.Met z,n drieën hijgen,puffen en blazen we,drie mooie grafiekjes en klaar is het alweer.Nog even in de wachtkamer en daar is de dokter,vrolijk zwaait hij naar Tess alsof hij haar al jaren kent.Hij luistert naar Tess stelt vragen en maakt grapjes,Tess lacht.
Na de leuke babbel draait hij het scherm van zijn computer om en verteld Tess waar ze op getest is en wat dat betekend,bij een rood cijfertje houd hij stil,vitamine D is veel te laag daar gaan we iets aan doen,
ook zijn de allergie waarden rood,de kat,gras en pollen en huisstofmijt,uit de longfunctie test komt astma naar voren,gelukkig,lastig maar we hebben pilletjes en pufjes,wel moet het huis en dan vooral Tess haar kamer stof vrij,dat gaat dus nooit lukken maar ik zal beter mijn best doen.Ik wilde al langere tijd Tess haar kamer ontruimen van al haar verzamelingen waardevolle spullen (troep)  nu gaat dat dus gebeuren (elk nadeel heeft zijn voordeel)
Verder rommelt het met mij een beetje voort,ik heb wel wat dingen af gekregen voor school maar lang niet de hoeveelheid die ik voor ogen had.Ik heb last van onrust,dat is niet erg maar het kost wel geld,ik ga maar steeds op pad.Ik denk dat het hormonen zijn dus ik geef er maar aan toe,niemand heeft er last van en gelukkig komt deze maand de kinderbijslag!

Best aardig.

Ik vind mij zelf best een leuk aardig mens,meestal..........je kunt best lachen met mij,ik denk in beelden,dat vind ik leuk want als iemand iets zegt zie ik een plaatje,soms zijn dat gekke plaatjes dan krijgt mijn eindeloze rare fantasie de overhand,ik moet er dan zelf om lachen en vaak lachen mensen mee,mijn plaatje vertaal ik weer naar woorden,soms komt dat niet overeen,ik kan best ad rem reageren,ook dat geeft soms rare woord keuzes en vreemde situaties.
Ik heb al een dag of vijf mijn pilletje niet gehad,nu ben ik niet een best aardig mens,ik heb last van mijn beelden en het geluid,ik wordt gek van mijn kinderen die ik meestal toch best lief vind,ik wordt gek van mij zelf.Ik denk dat ik verdrietig ben maar eigenlijk ben ik gewoon boos heel boos,ik zie geen plaatje,ik voel alleen woede,in mijn hoofd en in mijn hart,een rode waas.Gelukkig heb ik mijn pilletje weer,die ga ik innemen en dan ga ik in bed,morgen als ik wakker wordt kijk ik weer door mijn roze brilletje naar een mooie wereld!

Ik mis je zo!!

 

Hondenkoekjes

  Op dinsdagavond ga ik naar mijn vader,dat is geen verplichting maar zo gegroeid.
Op donderdag eet Stacy bij haar pake,ze koken dan samen,ik haal haar weer op,we drinken dan nog even koffie,gezellig! Ook neem ik Lea,Tess haar hondje altijd mee,Lea staat al klaar als ik de sleutels pak.
Mijn vader geeft haar altijd vier koekjes,hij heeft lange tijd geprobeerd Lea een poot te laten geven maar Lea is te dom,of te slim.
Dinsdag waren de koekjes op,vandaag op weg dacht ik daar ineens aan,omdat ik toch langs de winkel kwam nam ik maar even koekjes mee,mijn buik gevoel zei,"hij heeft vast koekjes gehaald",maar dat is natuurlijk niet zeker.Ik liet de koekjes in de auto en wachtte af.Binnen springt Lea om mijn vader heen,samen lopen ze naar de bijkeuken waar de koekjes bak staat,ik hoor mijn vader tegen Lea praten,"jaah,ik dacht vandaag,ik moet wel even nieuwe koekjes halen",ik lach zachtjes,wat is hij toch geweldig!!
Pap,ik weet dat jij mijn blog niet kent maar ik wil toch even schrijven voor de lezers die mijn blog wel volgen,IK BEN TROTS OP JE!!!!

Papieren kind

Onze Tess is bijzonder,heel bijzonder,een aanwinst voor de maatschappij,zeker niet gemiddeld,een kind waar we veel van kunnen leren,een kind met bijzondere behoeften,dat hoeft van haar niet zo,dat wordt haar opgelegt door de maatschappij,iets minder snel dan gewenst (voor de maatschappij)maar bijzonder geduldig,om voor Tess iets voor elkaar te krijgen zijn papieren nodig,veel papieren,niet omdat Tess dat wil,omdat de maatschappij dat wil,een kind op papier,veel papier,een papieren kind.
Nu wij alles op papier hebben van onze Tess,zeg maar gewoon,Tess,zegt de minister,wij doen niet meer mee! Ik zou zeggen BEDANKT!!! (de papier versnipperaar kan de capasiteit niet eens aan)

weer los!

Morgen gaan we weer los,de vakantie is weer voorbij!
Het weekend is goed geweest.Dylan had vrijdag avond verhoging,ws vermoeidheid,gelukkig
lijkt hij weer "bijgetrokken",Tess was met Tom naar basketbal,ze geniet ervan en laten ze nou ook nog gewonnen hebben! Ik geniet er ook van,tijd om met school aan de slag te gaan.Ik heb niet zoveel af kunnen krijgen als ik graag wilde maar ach,een begin is weer gemaakt.
Stacy was in Leeuwarden,ik heb haar opgehaald,samen zijn we even bij mam en Dennis geweest,we hadden kleine tulpjes neer gezet,ze stonden nog zo mooi als wat.Nog even, dan is het alweer een jaar geleden dat ze ons verliet.De gordijnen van de caravan staan nog in de tas,ongewassen,sorry mam.
Ook mijn vader kwam nog even langs,het weer wordt beter en hij komt uit zijn cocon,hij kan nu weer scooteren.Ik ben blij dat we weer naar buiten kunnen,mijn leven lijkt weer terug op de rails,dan kan ik maar weer verder reizen! Soms ben ik nog wel heel verdrietig,om mijn moeder,om mijn kinderen met hun gevulde rugzak maar ook kan ik nog enorm genieten van wat ik wel heb,lieve bijzondere kinderen,vriendinnen en collega,s,mijn lieve vader en mooie dingen in het leven,school,plezier,de kindjes op het kdv.

zoek de verschillen