De avond was geweldig, wat een bijzondere man, veel stof tot nadenken. Eigenlijk wist ik wel hoe ik in het leven sta,wat mijn doel is. De weg er naar toe is echter een gevecht. Positief blijven is een goede optie.
Onderweg naar huis heb ik genoten, van het gesprek, de waarheden, mogelijkheden, en de strijd, iemand om mee te delen zonder oordeel, zonder oplossingen, gewoon een luisterend oor.
De volgende ochtend kwam de klap, de tranen en het besef, ik kon alleen nog denken in onmogelijkheden.
Wat moet ik doen? Waar kan ik heen? Hoe moet het verder?
Ik weet het nog niet, dóór, dat moet, de moed niet verliezen, positief zijn, geloven in mogelijkheden.
Ik ben nog steeds in een dip, een dag als moederdag doet daaraan natuurlijk ook geen goed.
Gelukkig heb ik ook tips gekregen, sporten en iemand zoeken om mee te kunnen praten, dat is concreet, daar kan ik iets mee en dat ga ik ook doen. Ondertussen ben ik blij naar deze meneer geweest te zijn, ook al voel ik me als overreden door een wals. Er is hoop!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten