Tess is verdrietig.
Lieve lieve Tess,je wilde altijd klein blijven,nu ben je een mooie lange meid,15 jaar.
Vanavond was je weer zo verdrietig,je wil niet naar Ut&Thus,het logeerhuis,tranen.
Ik weet niet wat ik moet doen,je thuis houden is bijna geen optie,de taxi is geregeld voor
daar,niet naar school morgen? Woensdags ga je ook niet.
Lang geleden als ik je naar de kinderopvang bracht en je zo verdrietig was dacht ik altijd,
waarom werk ik? waarom breng ik mijn kind weg? Eenmaal op het MKD was je gelukkig,
kleine ups en downs maar dat hoort bij het leven,mooie foto,s van een blije lachende Tess.
Nu ben je steeds verdrietig,moe,niet blij en dat doet pijn.Jij gaat logeren omdat ik naar school ga.
Je verdriet kan ik bijna niet meer aanzien.Nu weet ik waarom jij klein wilde blijven,dan mocht je thuis zijn.
Alles in het leven is zo tegenstrijdig,ik wil jou blij en gelukkig zien maar mij ook ontwikkelen.
Als ik s,avonds langs je kamer kom,kan ik je niet even een kus geven en dat maakt mij verdrietig omdat
ik weet dat je door mij niet thuis bent.Als ik s,ochtends wakker wordt en jou niet uit bed hoef te halen levert dat energie op om de dag door te komen,maar ik ken jou verdriet.
Lieve Tess,ik wil alles voor je doen en alles voor je geven maar ik weet niet hoe!
Lieve sandra, met tranen in de ogen heb ik je blog gelezen. Hoe moeilijk is dit. Respect voor jouw !. Het blijft moeilijk, zo'n grote en eigenlijk kleine meid! Je wilt dat ze het goed heeft en ze gelukkig is. Maar ik weet zeker dat je het zo goed doet. Dit jaar is even jouw jaar! Onthou dat! Liefs inge
BeantwoordenVerwijderenrespect voor jou Sandra.. OOk ik heb de tranen in mijn ogen.. Hoe graag had ik niet gezegt: Lieve Tess, slaap maar lekker hier, lekker ompielen met onze kindjes, daar waar je zo van geniet!!!
BeantwoordenVerwijderenWat Inge ook zegt, Het is nu ff JOUW jaar!!! Hoe dubbel het gevoel ook is als je je kind verdrietig weg brengt.. Maar je bent een TOPPER!!!
Knuffel van de Smitsjes...