Vrijdag ochtend om kwart over zeven zat Tess in de taxi naar school.
Tess was "gewoon"opgestaan, had gedoucht en gegeten, ze was leuk gekleed
en haar haar was geborsteld. Wow, als het weekend ook zo zou verlopen was dat een primeur!
Rond kwart voor negen vertrok ik met Dylan en Stacy op weg naar Utrecht.
Dylan ging naar een vriendin, Stacy en ik bleven in een hotel.
Nog maar net onderweg ontdekte ik dat ik mijn laptopje en agenda was vergeten,
hmm, omdat ik mij druk maak om de spullen van de kids vergeet ik mijn eigen.
Hiervan geleerd......laat de kids hun eigen zooi meenemen, dan kan ik ook mijn eigen mee nemen!
Ik heb maar twee keer de afslag gemist, iemand bemoeide zich met de tomtom en kletste door de tomtom heen. Gelukkig kun je Beusichem op meerdere manieren bereiken en bleef afstand en reistijd gelijk zodat we keurig volgens afspraak om elf uur arriveerden. Na een kopje koffie hebben we Dylan achter gelaten en zijn we richting Utrecht vertrokken.
Omdat het regende zijn we eerst bij IKEA gestopt, vervolgens door gereden naar het hotel om in te checken en verder met de bus naar het centrum. Stacy kon goed slagen, een nieuwe outfit, alleen schoenen ontbraken nog, uiteindelijk heb ik nog een trui gekocht, had ik toch nog iets.
Na een broodje zijn we naar de sauna vertrokken, het was heerlijk, wat een luxe om dan zo in bed te kunnen stappen.
De volgende ochtend na het ontbijt ging Stacy nog even slapen, ik heb met de deur open "buiten"gezeten.
Ondertussen mij afvragend hoe het Dylan zou vergaan, hij gaat eigenlijk nooit logeren en vind veel dingen spannend. Ik had steeds verwacht dat hij op het laatste moment af zou zeggen. Toch stoer en hoopgevend, dat hij wel is gegaan.
Om twaalf uur hebben we uit gecheckt en zijn via IJsselstein naar ...... (ehhh) vertrokken, ook hier nog een spijkerbroek gescoord en Stacy haar zo gewenste schoenen.
Dylan en zijn logeer familie waren op het hockeyveld waar we elkaar zouden treffen.
We waren uitgenodigd voor het eten, gezellig!
Dit eten vond plaats in een pannenkoek huis, heerlijk en zo leuk.
Na een kop koffie vertrokken we terug naar Friesland.
Dylan had het erg leuk gehad, Femke haar vader lijkt de broer van Mister Bean, wat een leuke man!
Femke haar moeder, een lieve slimme vrouw, een "gewoon"gezin.
Ze hadden met elkaar een leuke tijd gehad..
In het pannenkoekhuis realiseerde ik mij ineens dat het zo eigenlijk hoort, ontspannen en plezierig.
Dit was wat ik mijn kinderen zo gun en waarvan ik mij dan realiseer dat ze het missen.
Deze vader ging met Dylan in mediamarkt kijken, hij vraagt dingen aan Dylan luistert, interesseert en respecteert. Ze lachen samen. Deze man liet mijn zoon in zijn waarde en maakte hem groot.
Op weg naar huis hoor ik Dylan dit benoemen, tussen de regels door, geen verwijt, gewoon een feit,
Lieve mooie bijzondere zoon, ik ben zo trots op je!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten