Duizenden woorden heb ik al gedacht, maar ik kreeg het niet op papier.Mam, in woorden kan ik niet vertellen wat je hebt betekend in mijn leven.
In gedachten heb ik vele afscheid brieven geschreven, de dingen zijn al gezegd, soms met en soms zonder woorden.
Sommige dingen zijn zo gewoon, dat we er nooit bij stilstaan maar als je ze vaak genoeg herhaalt dan valt het op, dat zijn nu mijn herinneringen'. Ook wij hadden zo onze dingetjes, dingen waarvan we wisten hier moeten we niet over praten. Als we onenigheid hadden losten we dat op, eerst praten we niet met elkaar, ook belden we dan niet…..……Niet lang daarna belde de een de ander, gingen we uit eten, de “schuldige”betaalde, dat deden we zonder woorden en klaar was het weer.
Ook gingen we ieder jaar in de mei vakantie naar Griekenland, soms met maar meestal zonder kinderen.Jou koffer lag dan nu al klaar, ingepakt, ook nam jij altijd de extra dingen mee, afwaskwast, theedoek, koffie en thee.Elke dag vroeg je dan,”heb jij je koffer al van zolder?’
NEEHH, zei ik dan terwijl ik dacht…ouwe zeurpiet.Maar Uiteindelijk was jij wel altijd degene die mij eraan herinnerde dat ook mijn paspoort mee moest.
Vele vele kilometers hebben we gewandeld in Griekenland.We kochten altijd direct een boekje over het eiland om te zien wat we echt niet mochten missen.
Vervolgens maakten we de “pot” we leven als vrienden en rekenen als vijanden zei je.
Jij beheerde natuurlijk de pot maar als het op afrekenen aan kwam gaf je mij snel het beursje en
Zei je, betaal jij maar, jouw Engels is beter.
Uren hebben we gewandeld, hier gebeurde het ook, ik loop een beetje voor, dan zeg ik,’lukt het nog moedertje?”Ja, hoor zeg jij dan, maar ik heb veel kortere beentjes! Vervolgens ploften we ergens neer voor een frappé.
Misschien zie ik nooit meer een Grieks eiland, mocht dat wel zo zijn dan neem ik je mee!
Verleden jaar waren we net terug van een fantastische vakantie, ons appartement was over boekt, nu kwamen we super de luxe……..appartement, boven het zwembad, uitzicht over zee……plus ontbijt en diner buffet! Minimaal twee keer per dag 163 treden, jij telde ze elke keer.
Dat was ook een flinke besparing in ons budget, met een gerust hart bestelde je elke avond een wijntje, wel grappig elke avond andere……..de fles was ook steeds groter……….Totdat je ontdekte dat ook de prijs steeds verder omhoog ging!!! De avond daarna bestelde je water.. elke volgende avond moest ik even zeggen dat je de kleine fles goedkope wijn wilde.
Weer thuis gekomen belde je op dinsdag avond, ik weet nog precies wat je zei, San, als je moeder iets heeft dan heeft ze ook echt iets. Je klonk heel rustig dus ik dacht, valt vast mee,
Ze hebben vlekjes gezien op mijn lever,maagwand en lymfklier, mijn nekhaar ging recht overeind, NEE!!!! Helaas hebben we al ervaring met kanker, vlekjes zijn niet goed.
Na de scan wisten we het zeker, dit is niet goed!!
Je hebt nog chemo geprobeerd maar wat een diepe ellende, toch bleef je erin geloven en heb je altijd gezegd, ik word beter!!
Tijdens de chemo en later op onze ritjes naar Erik hebben we veel gepraat maar ook veel gezwegen.
Over sommige dingen wilde je niet praten, en jouw wil was wet, niet aan de orde is niet aan de orde!
Daar heb ik het best moeilijk mee gehad, ik wilde nog zoveel dingen met je bespreken.
Gelukkig hebben we vooral in het begin nog heel veel dingen gedaan zoals we dat voor je ziekte deden, we gingen naar Ameland, Stacy werkte daar en we moesten wel even checken of dat wat goed ging.Stacy scoorde direct even oorbellen en broodjes voor de volgende ochtend, want ja, dat hardwerkende kind.Tegen mij zei je Jij kunt onze lunch straks wel betalen.
Snel ging je achteruit, je was moe en het eten wilde niet meer zo goed.
Toch bleef je positief, je zei altijd, het gaat goed hoor en ik slaap goed, ik eet niet veel maar het lukt nog steeds!
We mochten niet zeggen dat je afgevallen was en braaf gehoorzaamden we, je kocht gewoon een broek een maatje kleiner en draaide dan in het rond zodat we konden zien hoe prachtig hij zat!
Je zei geregeld, ik ben ook ietsje gegroeid, nu komt de omme zwaai! En wij knikten braaf allemaal ja.
In de week voor je overlijden ging ik nog een keer mee naar Erik,ineens zei je,…..ik denk dat ik ietsje gegroeid ben, toen ik verbaasd naar je keek zei je,………..een onsje ofzo.
Mam, dat was voor je ziekte een reden geweest voor een lach stuip, nu durfde ik niet te lachen, lachen deed je toen al pijn, maar de sfeer was gezet en het zonnetje kwam in de auto met ons mee.
In de laatste 11 maanden heb ik nog heel veel van je geleerd, toen ik zelf eenmaal moeder was heb ik altijd geloofd dat ik het zelf allemaal wel wist, ik zei ook wel eens, mijn moeder …..dat is een beetje een gek mens, maar ze is wel heel lief.
Mam ik zag en hoorde je in alles wat ik deed, San, lange was moet achter, korte voor!
Strijk jij je bedden goed niet? Leg maar neer dat doe ik dinsdag wel.
Die broek is dat kind veel te groot, leg maar neer schat, oma vermaakt em wel even.
Oma, mijn rits is stuk, geef maar mee, zonde om een nieuwe te kopen.Bij je moeder groeit het
Geld op de rug! En je keek dan zo …en beetje met een oog omhoog.
Verleden week vrijdag toen ik bij je op bed zat en we sterren dansen op het ijs keken,zei je ineens,
San de gordijnen van je caravan liggen in de kast in een tas,gewassen en gestreken!
Maar Mam,ik weet niet welk gordijn waar moet hangen! Alleen die ene met dat brandgat.
Mam, hoe verder je ziekte vorderde des te meer ik zag dat ik in veel dingen op je lijk,
Eerst twijfelde ik of ik daar blij mee moest zijn maar het zijn gelukkig de goede dingen.
Toen je weer eens zei dat het goed ging en wij toch zagen dat je veel pijn had,dacht ik later,
Ik zou ook zeggen dat het goed ging, op de knieén maar met opgeheven hoofd!
Mam,ik ben trots dat jij mijn moeder bent en ik jouw dochter,wat was je dapper en wat heb je
geknokt.Ik heb respect voor de manier waarop jij met je ziekte bent om gegaan,je deed het op jouw manier tot het einde! Je wilde gaan slapen en niet meer wakker worden in je eigen bed.
Zo is het gegaan! Je wilde dat er niemand bij was maar mam, pap en ik zijn niet niemand!!
Mama wat gun ik je je rust,maar ik kan je toch nog helemaal niet missen!
Goede reis,
lief moedertje,doe ze in daar de groeten.
Enne,mam mijn rijbewijs is verlopen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten