De kist

Vanochtend ging Dylan weer naar school.Tess was blijven slapen bij Janny en André,Dylan wist nog niet of hij vanmiddag mee zou gaan naar oma.Ik heb hem verteld dat ik best snapte dat hij het allemaal nogal spannend vond maar dat hij dit maar eenmaal kon doen en dat weglopen misschien wel de makkelijkste oplossing was maar soms niet de beste.Na erover na gedacht te hebben zei hij bij school,"ik ga mee!"Wat ben ik blij voor hem dat hij deze dappere keuze heeft gemaakt. Vanmiddag zijn we met verf,kwasten,rollers,plakkers,drinken,koekjes en paaseitjes vertrokken naar oma,we hebben haar kist gepimpt! Het was een prachtig project en het resultaat mag er zijn! Voor met name Tess en Dylan was het erg spannend.Tess had oma dinsdag nog gezien en was zich lam geschrokken,DIT was haar oma niet!!! Voor Dylan was het zwaar omdat hij het nog steeds moeilijk vind te accepteren dat ZIJN oma er niet meer is.Ik heb het luikje op de kist gedaan zodat het niet te confronterend zou zijn.We hebben alles klaar gezet en toen Stacy begon met verven wilde Dylan ook wel.Tess heeft het even aan gekeken en wilde vervolgens wel iets op de kist schilderen en plaatjes plakken.Het was best een mooie middag,de kids waren tevreden over "hun"afscheids kado voor oma!

Weer een dag

Ondanks het miserabele begin van de dag is toch alles redelijk verlopen.
Tess en Dylan gingen naar school.spannend,maar vooruit schuiven is ook niet de oplossing.
Buurvrouw Anja kwam met haar lieve kleine meisjes koffie drinken,heerlijk hoe twee van die
prachtige mensjes,de liefde door je heen laten spoelen! Ook vertelde Anja dat ze voor ons ging koken,
daar zou ik nooit om gevraagd hebben maar het was geweldig,pannetje ophalen ennn...schuiven maar!
Heerlijk!! Met Stacy samen naar oma,de kamer waar ze ligt is prachtig maar wel iet wat een "dooie"boel.
We hebben kaarsjes aan gestoken,bloemen neer gezet,foto,s op de kist gedaan,dat voelde GOED!
De drukker belde en nadat we Dylan hadden op gehaald zijn we daar heen gegaan. Het kaartje zag er prachtig uit.Snel naar huis want Tess kwam ook thuis.Mijn vader kwam en al snel daarna meneer Jan,hij zal de uitvaart leiden.Een zwaar gesprek,het levens verhaal van mijn moeder,mooi want ik hoorde allemaal dingen uit mijn jeugd die ik niet zo goed meer wist,maar ook triest,al de dingen die nooit terug zullen komen.
Daarna nog envelopjes schrijven,vol verbazing,voor en achternaam van een man die ook een vrouw heeft,foutje? Even checken bij mijn vader,klopt!! Ma vond de vrouw niet leuk! Ik heb maar keurig aan haar wens voldaan,gek eerlijk mens! De kaarten zijn in de bus,weer een stapje verder.
Nu ga ik slapen,morgen een nieuwe dag.We gaan oma haar kist schilderen het word vast een mooi project!

vermoeid

Waar gister alles nog erg goed ging,kaart gemaakt,gesprek,bloemen geregeld,bij mn moeder geweest.
Begint deze dag niet best,ik heb mijn nacht lenzen al uit maar het voelt alsof er nog een paar achter mijn oogballen zitten.
Ik dacht vroeg naar bed te gaan     en dat deed ik ook alleen toch weer iets te laat           vervolgens komt kind nummer 1,huilen,huilen,      duurd even maar toen was uitgehuild       voor nu,           en ja daar was kind 2,huilen,huilen,    dat is goed voor ze   maar zo werd het wel weer heel laat en nu,nu ben ik dus heeeell moe!!

Maar kijken wat de dag brengt!!! Kaartje halen,enveloppen halen,schrijven,met de kids naar Kobbe Jan,de kinderen gaan een kaars maken voor de crematie van oma.

Mooie dag,wanhoop,een "goed"einde,het is oke.

Zondag,Tom zijn verjaardag,een mooie dag,prachtig weer,leuke vrienden,we hebben genoten!
Maandag ochtend had ik een wat "onbestemd'gevoel,tegen elf uur ben ik naar mijn ouders gegaan.
Ik schrok me lam!! Iedere leek kon zien dat ma enorm veel pijn had.
Toen de dokter arriveerde gaf ze direct aan,"ik wil een pompje!!! De dokter ging direct van alles regelen,er zat een maar aan het pompje,ma zou op een hoog/laag bed moeten.Niet aan de orde vinden mijn vader en ik,verplicht,zegt de dokter.Op mijn verzoek krijgt mijn moeder een morfine spuit.De pomp en het bed komen in de loop van de middag.Na een kop koffie ga ik even naar huis.Een gevoel van wanhoop bekruipt me.Om drie uur belt mijn vader,"het gaat niet goed,San".Snel ga ik erheen,ma ligt al in slaap ze kreunt erg,ze heeft dormicum gehad en ik weet dat het kreunen voor ons vreselijk is maar dat mijn moeder niets meer merkt.Ik installeer mij naast haar en wacht af.Tegen vijf uur word haar adem haling steeds rustiger.Om zes uur zegt mijn vader,ik ga het eten op zetten,om twintig over zes komt hij weer boven,"de aardappels worden maar niet gaar","je zult net zien,piept ze ertussen uit als wij eten.Oh,vadertje wat ken jij je vrouw!! Kijkend naar mijn moeder zie ik iets veranderen,vraag niet wat,ik weet het niet,rust,vrede en liefde hand in hand.Ik roep naar mijn vader en samen zien we mijn moeder gaan.Het leed geleden de strijd gestreden! Mam,je hebt het voor elkaar gekregen,in je eigen bed!! Toppertje.
Later op de avond heb ik mijn moeder "afgelegd",een bijzondere ervaring,een eer om te doen voor mijn moeder.Mam,wat heb je mij nog een bijzondere ervaring gegeven.Bedankt dat ik bij je mocht zijn tot het eind,een "goed"eind,het is oke!! Ik houd van je! Van hier tot in de HEMEL!!

Het leed,geleden,de strijd gestreden.

Lieve dappere mam wat heb je geknokt!!! We zijn trots op je!!
Het voelt zo goed dat ik bij je mocht zijn tot het eind!

Ik kan niet geloven dat je er niet meer bent en nooit meer zult zijn.
Maar wat was het einde een kado,wat een stilte en prachtige rust.

Ik heb nu geen woorden meer!!

Lieve Papa

Vandaag onze trouwdag!! Het was een prima dag,vanochtend koffie met mensen die er toedoen! Vanmiddag kwam mijn vader,prachtige bloemen had hij mee,Pap wat ben je toch een bijzondere man!!
Ook onze lieve Tess had een bijzondere verrassing,ze had zelf een bon gekocht voor de primera!! Volgens mij is er iets met autist en sociaal zwak ofzo,gelukkig volgt die van ons haar eigen pad!!
Tess ging logeren bij Janny,ze wilde niet mee uit eten bij Yankee doodle,"ik eet toch alleen patat en slagroom,dat heb ik deze week al meer gehad!"Ter compensatie nam ze ingrediénten mee voor een taart.
Nee,ik hoefde de taart niet te maken dat deed ze wel zelf bij Janny,dan kon ze tenminste de bak uitlikken!

Thuis gekomen wilde Dylan pake bellen,dat verbaasd mij,hij zit een beetje in de knoop en sluit zich wat af,toen ik hem vroeg waarom hij pake even wilde bellen zei hij,"pake had het even nodig",ach wat een lieverdje,mijn stoere vent.

Pake wilde ook nog even met mij praten.San,  ik weet niet maar ik denk dat het niet zo goed gaat.
Natuurlijk ben ik naar hem toe gegaan,niet alleen voor hem maar ook voor mijzelf.
Ma zat in bed en keek naar sterren dansen op het ijs,samen hebben we even gekeken,even gepraat,en ik heb genoten van dit moment.
Met mijn vader een bakje koffie,even praten,tranen en gelachen.We hebben het gehad over mijn jeugd,dit geeft opeens veel opening om dingen te vragen en vertellen.We hebben het ook gehad over de invloed van je gezin,waarde en normen,angsten en dromen.Over dood gaan en de beleving daarvan,het is zo waardevol!!!
Uiteindelijk heeft mijn vader mij zijn grootste trauma verteld,trauma waar je niet over kunt vertellen zonder te huilen!!! Mijn dappere grote stoere lieve bijzondere vader,zijn verhaal is het verhaal van liefde voor zijn kinderen en kleinkinderen,zijn verhaal is het verhaal uit zijn leven,het inzicht en besef dat je soms een ketting moet verbreken om je kinderen verder te kunnen laten groeien,zo is het nu mijn verhaal,en dat van mijn kinderen,en ik ben er trots op want de grote emotionele pijn van mijn vader heeft mij ruimte gegeven tot wie ik nu ben.Mijn tranen zijn tranen voor de kracht en liefde van mijn vader,

Met mijn moeder ging het best goed,te goed? Ik weet het niet! Ze heeft in ieder geval veel minder pijn.
Natuurlijk zijn er genoeg tekenen dat het einde nadert,maar ze slaapt goed ( en veel) ze droomt en piekert niet,en ze lijkt haar rust te hebben gevonden.

Vandaag

Vandaag ga ik met Tom naar Batavia stad,wat moet ik aan op de crematie van mijn moeder?
Een spijkerbroek, want dat ben ik,moet ik daarnaast voldoen aan een 'dress code"?,gelukkig weet ik dat niet.
Toch wil ik voldoen aan de "norm",van mijn moeder,"San,je moet wel netjes!" Dan betekend dat ik shirts en broeken moet strijken.Vroeger (ik noem 10 maanden al vroeger) deed mijn moeder dat,ze paste op en streek de was,oh wat was dat fijn! Nu doet niemand dat meer. Ik wil wel een vest,maar die dingen hebben korte mouwen en dat wil ik niet,met lange mouwen is het net een badjas (dat zal ma niet goed vinden)
Ik heb mijn besluit genomen.......ik stel mij open aan de goede gidsen,leiden zij mij naar de juiste kleding dan koop ik het en zo niet dan beslis ik zelf en ga in een t shirt met lange mouw!!

Onschuldig!

Verbaasd keek mijn vader mij aan,volgens hem was ik niet "schuldig',ma heeft haar keuze zelf gemaakt.
Ook mijn moeder leek verbaasd over mijn gedachten gang,..gelukkig maar.Ik weet dat alles wat ik gedaan heb,doe en nog ga doen wel overdacht en met alle liefde die ik heb, heb gedaan en besloten.Hoe oud je ook bent,het voelt goed om de goedkeuring van je ouders te krijgen.Ik heb nog een poosje bij mijn moeder gezeten,wat gezegt moest worden is gezegt dan kun je in stilte naast elkaar zitten! Met mijn vader nog koffie gedronken,hij weet het mooi te zeggen,"ze heeft de regie tot het einde!"

Terminaal cederen

Ma heeft haar beslissing genomen,ze wil terminaal cederen.Gisteren is de dokter geweest,er konden nog wel hogere dosis morfine pleisters geplakt worden.De dokter had niet door dat ma eigenlijk helemaal niet meer wil. Toen begon ma zelf over euthanasie,je ziet de dokter schrikken.Gelukkig kwam behalve euthanasie ook cederen aan bod,cederen voelt vriendelijker aan en je hoeft ook minder te beslissen,voor mijn moeder is het meer pijn bestrijding en dan in slaap vallen en niet meer wakker worden,wel kan cederen langer duren.
Het is goed zo!  Ik vind het een prima manier van sterven,het geeft ons ook nog tijd om over dingen na te denken en misschien zelfs te praten,al hoewel dat lastig is. Toch voel ik mij ook onzeker,IK ben aan gekomen met de dokter,IK ben begonnen over pijn bestrijding,ook had ik daarbij wel cederen in overweging.Nu ma de knoop heeft door gehakt komen bij mij de tweifels,ze zullen toch niet denken dat Ik vind dat dit moet gebeuren? Zal ze daar haar besluit op hebben genomen? Vanavond ga ik het vragen!

De laatste loodjes?

Morgen komt de huisarts,mijn moeder kan bijna niet meer uit bed.Ik ben benieuwd wat voor opties er nog zijn.Met mijn vader gaat het naar omstandigheden best goed,hij kookt voor zichzelf en dat is wel eens anders geweest.Met mij precies zo,het geeft een bepaalde vreemde mate van rust.De kinderen vragen elke dag hoe het gaat,ze weten dat oma niet lang meer bij ons zal zijn,het is goed zo,Stacy gaat nog steeds mee,ze wil betrokken blijven.Prachtig om te zien hoe ze er mee omgaan,ieder op hun eigen manier.Mijn broer is misschien een ander verhaal en ik ben benieuwd hoe dat zich zal ontwikkelen.Morgen meer.

Mening/keuzes

Mijn moeder heeft een keuze gemaakt,de keuze van leven tot het einde,natuurlijk heeft iedereen hier een mening over.Jammer dat mensen deze mening ook daadwerkelijk ventileren.wij maken allemaal keuzes in ons leven,sommige zijn goede keuzes andere minder goede,van elke keuze kun je leren,positief of negatief.
En ik heb nu ontdekt dat ik ook leer van de keuzes van mijn moeder.Ik heb al geleerd dat ik veel dingen hetzelfde zou doen,dat had ik niet gedacht van mijzelf,ook heb ik geleerd wat ik anders zou doen en waarom.
In de bijna 10 maanden dat mijn moeder nu ziek is heb ik ook heel kritisch naar mijzelf moeten kijken,het was OF kritisch kijken OF de kop in het zand! Ik houd niet zo van de kop in het zand,dus dan maar de kop ervoor!! Vanavond was ik bij mijn vader,hij zat er behoorlijk doorheen,elke dag en avond maakt hij zich op voor het on vermijdelijke,dat doe ik ook,ik leg kleren neer op volgorde zodat, mocht mijn vader bellen ik zo in mijn kleren stap.Tot nu is ze er elke ochtend nog,dat kan positief zijn maar zo voelt het niet,wij gunnen haar de rust van het sterven.Ze heeft deze keuze gemaakt,ik heb haar weer gevraagd, is dit wat je wilt?
Er zijn andere mogelijkheden,nee,dit is wat ze wil! Ze wil sterven in haar slaap.Wij respecteren dat.
Mijn vader en ik hebben koffie gedronken en gepraat,over mijn moeder,mijn vader,ons leven en ook over gewone dagelijkse dingen.Dat lijkt heel vreemd terwijl mijn moeder boven op bed ligt en stervende is,zo voelt dat ook maar toch ook weer niet,het is een vreemd proces.Weer heb ik afscheid genomen en weer ga ik straks op bed wachtend op het telefoontje.

Verdrietig maar ook trots.

Vanavond weer even bij mijn ouders geweest,mijn vader zat in de bij keuken te roken,verdriet.......
het gaat niet goed.......  Je weet het en ziet het gebeuren,na de tranen ben ik bij mijn moeder gaan zitten,ze wil niemand zien maar ik doe toch wat ik wil,ik zie genegenheid,we praten over hoe zwaar het is,en wat er mogelijk is,mijn moeder wil sterven in haar slaap! Ook zij weet wat ze wil!! Ik wil haar vertellen dat ik haar dapper vind en ook dat het goed is,wij redden ons wel en we weten dat zij ons zal sturen    van boven af!Dat vertel ik haar dan ook,en het voelt goed.Mijn vader en ik drinken samen koffie,we praten en knopen wat losse eindjes aan elkaar,wat ben ik trots op hem!!!

Sandra, Mam - Hyves.nl: always in touch with your friends

Sandra, Mam - Hyves.nl: always in touch with your friends

In de mist

Rimpels

Na een goede nachtrust en een heerlijke douche heb ik van heel dichtbij naar mezelf in de spiegel gekeken,RIMPELS!! Nou wist ik heus wel dat ik een flinke rimpel tussen mijn wenkbrauwen heb,maar ja,ik ben tenslotte een denker.Nu heb ik ook redelijk rimpels bij mijn ogen en mond,....lach rimpels,maar kijkend in de spiegel zie ik ook rimpels onder mijn ogen,boven mijn lip en zowaar in mijn wangen.Ja...wat kan ik daar nu van maken? Kan ik daar nog iets aan doen? Gelukkig heb ik in mijn toilet tas een tubetje met collageen.Ik weet niet wat collageen is maar volgens mij is het een vulmiddel.Dat kan geen kwaad dus dapper begin ik met "vullen".Het smeert wel lekker.Toch gaat er in eens een lampje branden,ik kijk op het tubetje en tot mijn verbazing staat er clearasil!! Dat is wel van het ene in het andere uiterste!!
Snel heb ik maar mijn gezicht gewassen en er creme op gesmeerd.Gelukkig heb ik dit weekend gelezen dat rimpels HOT zijn!!

Wat is wijsheid.

Met mijn vader gebeld,dat doe ik elke dag,meestal omdat ik dat graag wil,even met hem en soms met mijn moeder praten,soms doe ik het ook omdat ik mij verplicht voel.Vandaag omdat ik mij zorgen maak.Afgelopen week ging mijn moeder steeds een beetje meer achteruit,dat klinkt gek want ze ging natuurlijk al steeds meer achteruit,toch kwamen er dan na de mindere dagen ook steeds nog weer betere dagen.Nu komt de dood steeds dichterbij,langzaam en sluipend,ik weet zeker dat mijn moeder hem gezien heeft,de goede dagen zijn geweest.Ik praat nu weer graag met mijn vader,er was een poos dat hij bijna niet toegangkelijk was,hij sloot zichzelf af.Nu het einde nadert kunnen we weer praten.Ik ontdek dan dat we met veel dingen op een lijn zitten.Wij verbazen ons erover hoe makkelijk mensen een oordeel hebben en dat ook gewoon zeggen,het maakt niet uit of er iemand emotioneel door geraakt word of niet.Ik ben trots op mijn vader en ook op mijn moeder,ze zijn al bijna 46 jaar samen,dat was niet altijd makkelijk maar ze zijn er wel voor gegaan.Ook nu strijden ze samen,ieder op hun eigen manier iets wat typerend is voor hun huwlijk.Mijn moeder neemt de leiding en mijn vader volgt,hij doet wat nodig is maar is trouw aan zichzelf.Natuurlijk zou mijn moeder nu kunnen stoppen,stoppen met haar stijd,wij zouden dat respecteren,mijn moeder kiest hier niet voor,zij wil sterven in haar slaap!!Met pijn in ons hart zien we haar strijd aan,het is niet onze strijd!! Wij kunnen haar alleen maar helpen door er te zijn en van haar te houden en wat heel belangrijk is door haar te respecteren!! Als ik naar mezelf kijk ontdek dat ik ook steeds wel dingen heb "gevonden",steeds meer leer ik nu dat mijn moeder haar strijd ook mijn strijd is,ik kan steeds beter zien dat wij allemaal onze eigen weg moeten gaan om te leren,te leren zonder oordeel!

Relaxed.

Vandaag werd ik niet wakker van een 'mamaaah",maar van het geluid van ontbijt bordjes,in stilte kon ik douchen en aan kleden,even het nieuws en mailtjes bekijken en dan ontbijt.Ik hoefde met niemand te praten,want ik had niemand mee genomen!Nu had ik dus ook geen ochtend humeur!Daarna heb ik gewinkelt,wel heb ik nog overwogen of dat "goed"zou zijn,maar ja,wat is "goed",ik heb geen boek met regels mee gekregen en dus maak ik zoals ik wel vaker doe mijn eigen regels.Ik heb een flinke tijd in de boekenwinkel door gebracht en natuurlijk even in de sportwinkel.Ik heb een broodje gegeten,in een restaurant en nee hoor ik voelde mij niet eenzaam ofzo,ik heb de andere mensen gewoon brutaal aan gekeken,HAHA,wie doet mij wat!! Ook heb ik lekker aan het strand gezeten,heerlijk rustig.Al hoewel ik tijd heb om te denken weet ik nog niet wat deze rust met mij doet,is dit de rust die ik zoek? Of moet je je dan totaal afzonderen?Is dit de rust die ik nu aan kan? Wie het weet mag het zeggen!! Tot dan ga ik maar gewoon met de flow,het is oke.

Stil in mij?

Ik ben aan gekomen op mijn "stilte"plek.Het is hier niet stil,maar ik hoop dat ik de stilte in mij tegen zal komen.Ik heb goed gezocht om de juiste plek,maar wat is de juiste plek?Waar heeft mijn innerlijke ik behoefte aan? Ik weet het niet! Een stilte klooster leek me heerlijk,toch heb ik gekozen voor praktisch,eerst mijn dochter weg brengen naar de logeer boerderij,dan niet te ver meer hoeven rijden.Heb ik water en wind nodig om lekker door te waaien,of toch de bomen in het bos?Ik weet het niet! Ik heb gekozen voor beide!!
Een laptop,alleen boeken,tv? Ik heb gekozen voor alles! Ook voor een senseo! En morgen een ontbijtje!
Nu zit ik hier,blij met de stilte van mijn kamer,het kunnen maken van mijn keuzes,maar ook met de kennis dat het goed geregeld is met mijn kindjes,voor hen zet ik alles aan de kant,voor hen zet ik mezelf aan de kant.Iets waar ik dus aan moet werken.Dan zijn er natuurlijk mijn ouders,gister ben ik er geweest,ook vandaag ben ik er geweest,ik wilde een goede beslissing nemen,kon ik nog weg?Ik wil graag eerlijk zijn,eerlijk aan mezelf,en ook aan de mensen die er toe doen.Als ik "vroeger"tegen mijn moeder gezegd zou hebben dat ik een weekend alleen weg zou gaan dan zou ze dat niet "normaal"gevonden hebben.toen ik het haar vandaag vertelde zei ze,"je hebt gelijk".Dat verbaasde mij,ze heeft geen "goede"dagen meer,moet ik er dan niet voor haar zijn? Volgens haar dus niet,dat zou ze zeker gezegd hebben.Het is dus goed zo !!
Ik wacht af wat dit weekend mij gaat brengen.

Genieten